دوربین دیجیتال سونی سایبرشات دی اس سی – دبلیو ایکس 5

این روزها دوربین‌های کامپکت و استایلیش زیادی در بازار وجود دارند که معمولا عملکردهای خوبی را هم ارایه می‌دهند ولی فرق دوربین سایبرشات جدید WX5 سونی با آن‌ها چیست؟ این در حالی است که برای مثال WX5 از نظر ابعاد و اندازه بسیار شبیه به Nikon Coolpix S5100 می‌باشد. دوربین ۱۲.۲ مگاپیکسلی Sony Cybershot WX5 با توانایی زوم ۵X بدین دلیل شاخص می‌باشد که از ویژگی ۳D Sweep Panorama بهره می‌برد که پیش از این بر روی دوربین‌های سری NEX این شرکت دیده شده بود. این بدین معنی می‌باشد که شما می‌توانید تنها با Sweep کردن یا نشانه رفتن دوربین به آرامی از سویی به سوی دیگر در یک قوس، عکس‌هایی با زاویه‌ی فوق باز Panorama بگیرید که در ضمن سه بعدی یا ۳D هم هستند و با ترکیب ۱۰۰ عکس پیاپی به طور خودکار، تصاویر Stereoscopic (برجسته بینی) تهیه می‌شود. البته این عکس‌ها را اگر بخواهید واقعا به صورت سه بعدی مشاهده کنید باید بر روی نمایشگرهای مخصوص به نمایش در بیاورید. عکس‌های ۳D در فرمت MPO و عکس‌های ۲D در فرمت JPEG ذخیره می‌شوند. حتی بر روی نمایشگر خود دوربین هم عکس‌های سه بعدی به صورت ۲ بعدی به نمایش در می‌آیند. بنابراین دوربین فوجی فیلم FinePix W3 با نمایشگر Lenticular (عدسی‌وار) (بدون توجه به لنز و سنسورهای دوقلوی آن) همچنان این مزیت را دارد که می‌تواند محتوای سه بعدی واقعی تهیه کند و شما بتوانید آن را در محل مشاهده نمایید. البته همچنان وقتی عکس‌های WX5 را بر روی نمایشگرهای بزرگ می‌بینید فوق‌العاده هستند. خوشبختانه برای کاربرانی که دستگاه مشاهده‌ی عکس‌های سه بعدی ندارند ویژگی در WX5 وجود دارد که قبلا در TX9 هم به کار رفته بود. با چرخاندن پیچ تنظیم پشت دوربین و رفتن بر روی مود ۳D، شما می‌توانید عکس‌های پانورامای کوتاه‌تری با ترکیب ۱۵ عکس و اثر Lenticular تهیه کنید. با این حال متوجه شدیم که استفاده از روش اول بهتر است و اگر هم اصلا به نمایشگرهای سه بعدی دسترسی ندارید بهتر است از مود پانورامای ۲D که کیفیت بسیار بالایی هم دارد استفاده نمایید. البته کار اصلی دوربین WX5 تهیه عکس‌های سه بعدی نیست و ما هم تصور نمی‌کنیم که شما بخواهید تمام روز را عکس‌های سه بعدی بگیرید! بنابراین ویژگی عکاسی سه بعدی را می‌توان یک ویژگی اضافی و تجملی هم برای این دوربین دانست که البته در تبلیغات آن هم تاثیر فراوانی داشته است. به هر حال این دوربین مجهز به نمایشگر ۲.۸ اینچی با نسبت ۴:۳ و کیفیت ۴۶۰,۸۰۰ نقطه می‌باشد که برای کادربندی و تماشای عکس‌های گرفته شده به کار می‌رود. این نمایشگر به طور کلی عملکرد خوبی را ارایه می‌دهد. در صدر دیگر ویژگی‌های این دوربین ما سنسور تصویر EXMOR R را داریم که نخستین بار در دوربین‌های DSLR این شرکت به کار رفت. بعلاوه امکان ضبط ویدیویی ۱۰۸۰i Full HD به صورت One Touch یا تنها با فشردن یک دکمه هم وجود دارد. از دیگر ویژگی‌ها می‌توان به Auto Focus Tracking و عکاسی پیاپی با سرعت ۱۰ فریم بر ثانیه اشاره کرد. بدنه‌ی این دوربین هم از فلز Brush شده ساخته شده است، به خصوص قسمت جلویی که کیفیت خیلی خوبی دارد. ولی کنترل‌ها و دکمه‌های پشتی کمی از مرغوبیت و کیفیت دوربین می‌کاهند و می‌توان گفت که دکمه‌ها کمی کوچک طراحی شده‌اند. ابعاد این دوربین ۲۲ × ۵۲ × ۹۲ میلی‌متر می‌باشد و ۱۳۰ گرم وزن دارد که کمی از دوربین Sony Cybershot T99 سنگین‌تر است. این دوربین مجهز به لنز با توانایی زوم اپتیکال ۵X می‌باشد که فاصله‌ی کانونی ۲۴-۱۲۰ میلی‌متر را ارایه می‌دهد که در حالت ۲۴ میلی‌متر بسیار واید می‌باشد و برای عکاسی از چشم‌اندازهای طبیعی گسترده بسیار مناسب است. نکته‌ی بسیار خوبی که باید درباره‌ی لنز این دوربین گفت این است که بیشینه‌ی گشودگی دهانه‌ی دیافراگم آن F2.4 می‌باشد و یک لنز بسیار سریع به حساب می‌آید. چنین لنزی برای بدست آوردن عمق میدان بسیار کم و عکاسی در شرایط نوری ضعیف بسیار خوب است. همچنین مجهز به لرزش‌گیر مکانیکی تصویر می‌باشد تا لرزش احتمالی دست در هنگام عکاسی را جبران کند و از تارشدگی تصویر نهایی جلوگیری به عمل آورد. خوشحالیم که بگوییم زوم اپتیکال کامل به هنگام فیلم‌برداری میسر است و البته صدای موتور زوم در ویدیوی ضبط شده شنیده می‌شود. یک ویژگی بسیار عالی که در این دوربین وجود دارد و از طریق مود Superior Auto امکان‌پذیر است، این است که این دوربین توانایی عکاسی پیاپی ۶ عکس و سپس ترکیب کردن آن‌ها را دارد تا عکس‌های HDR با نویز کم تهیه شود. عکس‌های HDR عموما اثر دراماتیکی به عکس چشم‌اندازهای طبیعی می‌دهند. ویژگی Background Defocus هم برای عکس‌های پرتره کاربرد دارد و با ترکیب دو عکس پیاپی عکس‌های پرتره با پس زمینه‌ی تار می‌گیرد تا اثر عکس‌های پرتره‌ی دوربین‌های DSLR با بیشینه‌ی گشودگی دهانه‌ی زیاد را تقلید نماید. در قسمت بالای دوربین، دکمه‌ی شاتر بزرگ آن قرار دارد که پیرامون آن اهرم زوم دیده می‌شود. یک دکمه هم در سمت راست به نام Drive Mode قرار دارد که برای سویچ کردن بین مود عکاسی پیاپی و تک عکس می‌باشد. در قسمت سمت چپ آن‌ها هم میکرفون‌های استریو قرار دارد. در قسمت سمت چپ دکمه‌ی شاتر، دکمه‌ی پاور قرار دارد که به محض فشردن آن دوربین در عرض ۲ ثانیه روشن و آماده‌ی عکاسی می‌شود. به محض اینکه دکمه‌ی شاتر را تا نیمه بفشارید، دوربین به طور خودکار میزان نوردهی و فوکوس را تعیین می‌کند و نقاط فوکوس به رنگ سبز می‌درخشند. به محض فشردن کامل دکمه‌ی شاتر؛ عکس JPEG در عرض ۲ تا ۳ ثانیه بر روی کارت حافظه‌ی SD و Memory Stick Pro Duo ذخیره می‌شود. این سرعت برای دوربین‌های این کلاس متوسط است. دکمه‌ها و کنترل‌های پشت دوربین به وضوح با برچسب‌ها مشخص شده‌اند و توضیح زیادی درباره‌ی آن‌ها وجود ندارد. به جز اینکه از بالا که شروع کنیم دکمه‌ی شروع ضبط ویدیو وجود دارد. در قسمت زیر آن پیچ تنظیم وجود دارد که به اندازه‌ی یک سکه می‌باشد. دو مود Intelligent Auto وجود دارد، مود Program, Sweep Panorama، تنظیمات Movie و ۳D و Scene Mode وجود دارد. در قسمت زیر پیچ تنظیم نیز دکمه‌ی Playback برای تماشای عکس‌های گرفته شده وجود دارد. در قسمت زیر آن نیز کنترل چهار جهته‌ای برای تنظیمات نمایشگر، تشخیص چهره، تایمر و فلاش وجود دارد. در قسمت زیر آن نیز دکمه‌های Menu و Delete برای پاک کردن عکس‌های گرفته شده وجود دارد. به محض فشردن دکمه‌ی Menu یک Toolbar بر روی نمایشگر ظاهر می‌شود از این طریق می‌توان سایز عکس‌ها و نسبت‌های آن‌ها، Exposure Compensation یا جبران نوردهی، ایزو از ۱۲۵ تا ۳۲۰۰ بعلاوه‌ی White Balance یا تراز سفیدی، فوکوس (Multi AF, Centre AF یا Spot AF) و سنجش نور (Multi, Centre, Spot) را تنظیم کرد. طبق ادعایی که شرکت می‌کند باتری این دوربین در هر بار شارژ کامل به اندازه‌ی ۲۳۰ عکس شارژ می‌دهد. کیفیت عکس‌های گرفته شده توسط این دوربین در حد بسیار عالی می‌باشند. ایزو یا حساسیت سنسور می‌تواند تا حد بسیار زیاد ۳۲۰۰ افزایش پیدا کند ولی کیفیت عکس‌ها نسبت به دوربین‌های کامپکت هم رده بسیار عالیست. از رقبای جدی این دوربین می‌توان به Canon IXUS 210IS, Fujifilm Finepix Real 3D W3, Fujifilm Finepix Z800EXR, Nikon Coolpix S5100, Panasonic Lumix DMC-FX700 اشاره کرد.