دوربین دیجیتال نیکون کولپیکس پی 7000

دوربین Nikon P7000 از مدل پیشین خود یعنی P6000 ضخیم‌تر و سنگین‌تر می‌باشد و اکنون بیشتر شبیه به سری پرطرفدار Canon Powershot G شده است. بنابراین دیگر چندان در کف دست، یا جیب شلوار شما به طور کامل جای نمی‌شود و جای دادن آن در یک کیف مناسب‌تر است. لنز این دوربین توانایی زوم ۷.۱X را دارد که از مدل G12 کانن و نیز مدل P6000 خود نیکون بیشتر است. در حقیقت می‌توان گفت که این دوربین کمی به دوربین‌های سوپر زوم هم نزدیک شده است. شاسی این دوربین از آلیاژ منیزیم ساخته شده است که کیفیت و استحکام بسیار بالایی را به آن داده است، کیفیتی که بر روی DSLR های پیشرفته شاهد آن هستیم. در قسمت جلوی دوربین لنزی که گفتیم قرار دارد، بعلاوه‌ی یک حلقه‌ی فلزی در پیرامون آن که می‌توان با از جای در آوردن آن الحاقاتی را چون کانورترهای Telephoto یا Wide angle را نصب کرد تا بتوان عکس‌های وایدتر یا با بزرگنمایی بیشتر به طور دلخواه گرفت. این دوربین مجهز به فن آوری لرزش گیر تصویر مکانیکی می‌باشد که البته برای روشن و خاموش کردن آن دکمه‌ی فیزیکی جداگانه وجود ندارد و فقط از طریق منوها قابل دسترسی است. در عمل این سیستم تاثیر بسزایی را در شارپ تر بودن عکس‌ها دارد. این دوربین توانایی عکاسی در دو فرمت RAW و JPEG را دارد. در حالی که عکس‌های با رزولوشن کامل JPEG در عرض ۲ ثانیه بر روی کارت حافظه ذخیره می‌شوند، عکس‌های RAW برای ذخیره شدن حدود ۵ ثانیه زمان می‌برند و در این هنگام نیز دوربین قفل می‌شود. اگر پس از آن عکس دوم را هم بگیرید، دو برابر این زمان برای ذخیره شدن عکس‌ها بر روی کارت حافظه نیاز است. این برای دوربینی که قرار است توسط عکاسان حرفه ای تر مورد استفاده قرار بگیرد چندان جالب نیست. یک نقطه‌ی ضعف دیگر این دوربین سرعت عکاسی پیاپی آن است. این دوربین توانایی عکاسی پیاپی با سرعت تنها ۱ فریم بر ثانیه را دارد و البته این کار را می‌تواند تا موقع پر شدن ظرفیت کارت حافظه ادامه بدهد. اگر بخواهید عکاسی پیاپی را در فرمت RAW انجام دهید؛ با همین سرعت ۱ فریم بر ثانیه و تا ۵ عکس انجام خواهد گرفت و پس از آن نیز ۱۵ ثانیه زمان نیاز است تا این عکس‌ها بر روی کارت حافظه ذخیره شوند. در قسمت پایین و سمت چپ لنز؛ دکمه‌ی Fn قرار دارد. یکی از راه‌هایی که بتوان این دوربین را به دلخواه خود تنظیم کرد همین دکمه است. می‌توانید این دکمه را طوری تنظیم نمایید تا با یک بار فشردن آن به تنظیماتی چون RAW، ISO، White Balance، Picture control، D-Lighting یا Metering دسترسی پیدا کنید. دکمه‌ی سمت راست و پایین لنز برای آزاد کردن حلقه‌ی فلزی لنز می‌باشد. در قسمت سمت چپ و بالای لنز نیز دو لامپ وجود دارد که یکی از آن‌ها Self timer/AF assist lamp (لامپ کمک فوکوس/تایمر) و دیگری گیرنده‌ی فروسرخ یا Infrared برای کنترل از راه دور انتخابی ML-L3 می‌باشد. دقیقا بالای لنز پنجره‌ی چشمی اپتیکال دوربین قرار دارد. چیزی که دیگر؛ معمولا کمتر بر روی دوربین‌های مدرن مشاهده می‌شود. خود چشمی اپتیکال کمی کوچک و تاریک می‌باشد و تنها ۸۰% میدان دید را پوشش می‌دهد. بدین خاطر من خودم ترجیح دادم که فقط در شرایط خاصی مثل قرار داشتن در نور شدید آفتاب که دیدن از طریق نمایشگر LCD سخت بود از چشمی اپتیکال استفاده کنم. درست در قسمت کنار آن نیز فلاش داخلی POP-UP آن وجود دارد. دستگیره یا grip این دوربین نیز اندازه‌ی مناسبی دارد، هرچند که خیلی بزرگ نیست ولی با لایه‌ی لاستیکی که دارد برای نگه داشتن در دست خوب است. به قسمت بالای دوربین که برویم با صحنه‌ی تقریبا شلوغی روبرو می‌شویم. ما در این قسمت نه یک پیچ تنظیم و نه دو تا، بلکه سه پیچ تنظیم یا dial دیده می‌شود. از سمت چپ که شروع کنیم، پیچ موجود دسترسی به تنظیماتی چون Quality, ISO, White Balance, Bracketing، My Menu و Intelligent Exposure را فراهم می‌آورد. کافی است که پیچ را بر روی مود مورد نظر قرار بدهید و دکمه‌ی میانی آن را بفشرید تا بر روی تنظیم انتخاب شده بروید. در سمت راست آن نیز کفشک فلاش اکسترنال قرار دارد که اگر فلاش داخلی کافی نبود از آن استفاده کنید. البته فلاش داخلی نیز عملکرد خوب، برد مناسب و زمان شارژ شدن سریعی دارد. پیچ تنظیم میانی که بزرگ‌ترین آن‌ها هم هست، همانی است که بر روی بیشتر DSLR‌ها نیز دیده می‌شود. این پیچ تنظیم امکان دسترسی به شوتینگ مودهای مختلف چون Auto, Program Auto, Shutter Priority, Aperture Priority و Manual, بعلاوه‌ی Movie mode و Scene modeها را فراهم می‌آورد. عکاسان مبتدی می‌توانند از شوتینگ مود Auto استفاده کنند و تمام تنظیمات را بر عهده‌ی دوربین قرار دهند، و عکاسان حرفه ای نیز کاملا با شوتینگ مودهای دستی، اولویت شاتر و دیافراگم کاملا آشنا هستند که قابلیت عکاسی خلاقانه همانند DSLR‌ها را به آن‌ها می‌دهد. یک Low Light mode نیز وجود دارد که برای عکاسی در شرایط نوری ضعیف مناسب می‌باشد، با این مود؛ حساسیت سنسور یا ISO به ۱۲,۸۰۰ افزایش می‌یابد و البته رزولوشن نیز به ۳ مگا پیکسل کاهش می‌یابد. سه مود هم برای تنظیمات دلخواه کاربر وجود دارد. دکمه‌ی شاتر در قسمت سمت راست قرار دارد که کاملا دو مرحله ای می‌باشد. اهرم زوم نیز آن را در بر گرفته است. عمل زوم بسیار با سرعت و روان صورت می‌گیرد و موتور آن نیز صدای زیادی تولید نمی‌کند. در پشت آن نیز دکمه‌ی پاور قرار دارد که با یک نور LED نیز پیرامون آن قرار دارد و خاموش و روشن بودن دوربین را مشخص می‌کند. به محض فشردن آن دوربین در عرض ۱ ثانیه روشن و آماده‌ی عکاسی می‌شود، لنز به واید ترین حالت خود می‌رسد و LCD نیز روشن می‌شود. در همان قسمت بالا یک دکمه‌ی AV/TV هم قرار دارد. این دکمه در مودهای Aperture priority و Shutter priority کاربرد دارد. پیچ تنظیم سوم نیز برای تنظیم Exposure Compensation یا جبران نور دهی می‌باشد که بسیار مفید است و می‌توان میزان نور دهی را خیلی سریع تنظیم کرد. در قسمت پشت دوربین یک دکمه برای فعال کردن و بالا آوردن فلاش POP-UP وجود دارد. در کنار آن نیز چشمی اپتیکال و پیچ تنظیم diopter برای تنظیم برای چشم‌ها با درجه های توان مختلف وجود دارد. در قسمت زیر آن‌ها نیز نمایشگر بزرگ ۳ اینچی با کیفیت بسیار عالی ۹۲۰,۰۰۰ نقطه وجود دارد که واقعا با کیفیت و پرنور است. در ضمن یک تراز افقی مجازی نیز دارد که تراز بودن دوربین در هنگام عکس برداری را مشخص می‌کند. P7000 واقعا دوربین شلوغی از نظر کنترل‌ها می‌باشد. در سمت راست و بالای نمایشگر نیز یک پیچ را می‌بینیم که برای تنظیم سریع دیافراگم، سرعت شاتر و نیز پیمایش در بین عکس‌های گرفته شده کاربرد دارد. یک ویژگی دیگر DSLR مانند دکمه‌ی AE-L / AF-L برای قفل کردن نور دهی و نقطه‌ی فوکوس می‌باشد. از دیگر دکمه های پشتی می‌توان به Play back، کنترل چهار طرفه و باز هم یک پیچ دیگر اشاره کرد که آن هم قابلیت‌های خوبی را برای تنظیم سرعت شاتر و گشودگی دیافراگم به عکاس می‌دهد. دکمه‌ی Erase و Menu هم در زیر آن‌ها هستند. این دوربین پورت‌های A/V out / USB و HDMIنیز دارد. باتری لیتیوم-یونی آن نیز در هر بار شارژ کامل تا حدود ۳۵۰ عکس شارژ می‌دهد و عکس‌ها نیز می‌توانند بر روی کارت‌های حافظه‌ی SD/SDHC و SDXC ذخیره شوند. کیفیت عکس‌های Nikon Coolpix 7000 برای یک دوربین کامپکت و با سنسور کوچک بسیار عالی است. این دوربین نویز خیلی کمی تولید می‌کند و عملا تا ایزو ۸۰۰ در عکس‌ها نویزی دیده نمی‌شود. در ایزو ۱۶۰۰ و ۳۲۰۰ نیز نویز خیلی زیاد می‌شود و در ۶۴۰۰ می‌توان گفت عکس کمی غیر قابل استفاده است. بیشینه‌ی سرعت شاتر این دوربین ۶۰ ثانیه است که برای عکاسی نجومی یا عکاسی در شب، بدون فلاش عالیست. عکاسی Macro آن نیز یکی از نقاط قوت است، چرا که این دوربین می‌تواند بر روی سوژه‌هایی به نزدیکی ۲ سانتی متر فوکوس کند و عکس بگیرد. از رقبای اصلی این دوربین نیز می‌توان به دوربین‌های Canon Powershot G series، Canon Powershot S95، Olympus EP-L1، Panasonic Lumix DMC-GF1، Panasonic Lumix DMC-LX5 و Sony NEX 3 اشاره کرد. در کل همان طور که گفتیم، این دوربین به دلیل ویژگی‌هایی که در توانایی در کنترل دستی ارایه می‌دهد بسیار مناسب عکاسان حرفه ای که به دنبال جایگزین برای DSLR های خود می‌باشند است. عکاسان مبتدی‌تر هم می‌توانند از کیفیت بسیار بالا و عالی عکس‌های گرفته شده توسط آن لذت ببرند.