مغز بنه ساوا – 250 گرم

از یک دولپه‌ای پسته‌سان همین انتظار می‌رود؛ طعمی ویژه و پرکاربرد. بَنه یا همان پسته‌ کوهی قد و قواره‌ عدس است و به مروارید سبز شهرت دارد. دانه خوشرنگش طیفی از سبزهای روشن و تیره متمایل به زیتونی، پسته‌ای، یشمی و زرد را شامل می‌شود. چون از اقوام درجه‌یک پسته است، ته‌مزه‌اش هم به او رفته. با این حال، روحیه و شخصیت کاملا مستقلش را حفظ کرده است.
با توجه به اینکه این گیاه خوشمزه و وحشی، بومی مناطق گرم و خشک است، باید در معرض نوردهی و آفتاب فراوان باشد. همین است که اگر روزی بشود خورشید را همراه با چاشنیِ سبزی مزه کرد، مزه‌ بنه را احساس کنیم. طعم و مزه‌ی بنه از آن‌هایی است که آشنایی خاصی با حس چشایی‌ات دارد. وقتی می‌چشیم، مزه‌اش اثری قوی بر ذهن و دهان دارد.
دانه‌های بنه خیلی خستگی‌ناپذیرند؛ از نرسیده تا رسیده‌شان آماده‌ی خوردن هستند. از همان زمانی که هنوز بافتی نرم دارند و سفت نشده‌اند، به شکل ترشی و مربا، مصرف خوراکی دارند تا وقتی برسند، سفت شوند و بعد مغز شوند.
بنه‌ ساوا‌ که در رسیده‌ترین حالت ممکن است، می‌توانیم به شکل آجیل و دهان‌گیره مصرف شود. اما بقیه شیوه‌های خوردن این دانِ خوشمزه‌ هم خیلی جذاب و خاص است. مثلا بنه‌ ساوا را وقتی آسیاب کنیم، می‌توانیم در بعضی خوراک‌ها جایگزین هر مغز آجیلی کنیم؛ برای سس‌هایی مثل سس پستو، مایه جوجه کباب، کباب انارآغوز گیلکی، خورشت فسنجانِ بنه و کشک و بادمجان گزینه‌ شایسته‌ای است. می‌شود نوعی قاتق‌بنه یا اشکنه بنه درست کنیم که در عین سادگی، غذایی خوشمزه و متفاوتی است. یا برای مزه‌دار کردن ماست و دوغ استفاده می‌کنیم. بعضی افراد هم هنر بیشتری به خرج می‌دهند و با آن ناقهوه‌ای ویژه درست می‌کنند که نوشیدنش لطف زیادی دارد. خلاصه که از هر انگشت این سبزدانه‌ ریز یک هنر خوشمزه‌ای می‌ریزد.