دوربین دیجیتال سونی آلفا اس ال تی-آ 57

همان طور که گفتیم، سونی تا به حال چند مدل از دوربین‌های SLT با نام‌های A33، A35، A55، A65 و مدل پیشرفته‌ی A77 را معرفی کرده است. اما بهتر است پیش از توضیح درباره‌ی A57 به توضیحاتی درباره‌ی دوربین‌های SLT بپردازیم. دوربین‌های SLT در حقیقت نخستین بار در دهه‌ی ۱۹۶۰ مورد استفاده قرار گرفتند. تفاوت آن‌ها با دوربین‌های SLR در این است که آینه‌ی درون دوربین ثابت، و نه متحرک می‌باشد. در دوربین‌های SLR یک آینه وجود دارد که نور وارد شده از طریق لنز را به بالا و منشور چشمی اپتیکال بازتاب می‌کند. سپس وقتی دکمه‌ی شاتر را می فشارید آینه بالا می‌رود و اجازه می‌دهد که نور به طور مستقیم به فیلم (در دوربین‌های آنالوگ) و یا سنسور تصویر (در دوربین‌های دیجیتال) برسد. این مکانیسم بالا رفتن آینه و پایین آمدن آن به هر صورت عملکردی پر سر و صدا، نسبتا پیچیده و البته استهلاکی محسوب می‌شود. در ضمن باعث می‌گردد که برای لحظه ای تصویر درون چشمی اپتیکال را از دست بدهید، فوکوس خودکار قطع بشود و رسیدن به سرعت‌های شاتر بالا را نیز سخت می‌کند. اما در همان دهه‌ی ۱۹۶۰ که ذکر کردیم، برای نخستین بار از یک آینه‌ی ثابت نیمه شفاف استفاده شد که نیمی از نور را به چشمی اپتیکال بازتاب و نیم دیگر را اجازه‌ی گذر و رسیدن به فیلم می‌داد. سپس در سال ۲۰۰۰ کمپانی المپوس از همین روش در یک دوربین دیجیتال به نام E-10 استفاده کرد. اما هیچ گاه به دلیل نقطه ضعف‌هایی که وجود داشت چندان به این دوربین‌ها توجه نشد تا سال‌ها بعد سونی دوربین A33 و سپس مدل‌های بعدی را معرفی کرد. اکنون در ماه مارس سال ۲۰۱۲ سونی جدیدترین مدل به نام A57 را معرفی کرده است که از همین سیستم بهره می‌برد. البته برخلاف E-10 نور را به دو قسمت برای رسیدن به چشمی اپتیکال و سنسور تصویر تقسیم نمی‌کند، بلکه نور به دو قسمت نامساوی تقسیم می‌شود که مقدار بیشتر آن از آینه رد می‌شود و به سنسور می‌رسد و مقدار کمتر آن به سمت بالا و به سمت سنسورهای فوکوس خودکار می‌رود. دیگر چشمی اپتیکال وجود ندارد و به جای آن چشمی الکترونیکی قرار گرفته است. چنین مکانیسمی آینه‌ی متحرک را حذف کرده و مزایایی که در بالا ذکر کردیم را به ارمغان آورده است، ولی این نقاط ضعفی را نیز رقم می‌زند که از همان ابتدا و دهه‌ی ۱۹۶۰ کاربران دوربین‌های SLR را نگران می‌کرد. مهم‌ترین این نقاط ضعف کاهش نور رسیده به فیلم و یا سنسور تصویر است. در حقیقت شما همواره مقداری از نوری که به سنسور می‌رسد را از دست می‌دهید و این می‌تواند برای عکاسی در شرایط ضعیف نوری یک امتیاز منفی باشد.به هر صورت سونی در مدل‌های جدید خیلی سعی کرده که این نقطه‌ی ضعف را بهبود ببخشد و با افزایش شدت نقاط قوت کاری کند که عکاسان مجاب به پذیرش این دوربین بشوند. اکنون سونی مدل A57 را معرفی کرده که در حقیقت مدل بعدی دوربین A55 می‌باشد و از نظر ویژگی‌ها تفاوت بنیادینی با آن ندارد. A57 مقداری از A55 بزرگ‌تر و سنگین‌تر است و جثه‌ی آن تقریبا برابر با دوربین‌های DSLR سطح مبتدی می‌باشد. این دوربین از همان سنسور تصویر ۱۶ مگا پیکسلی APS-C CMOS استفاده می‌کند که بر روی DSLR های هم رده هم استفاده می‌شود، مجهز به نمایشگر ۳ اینچی چرخنده‌ی ۹۲۱,۰۰۰ پیکسلی است و تقریبا همه‌ی ویژگی‌های یک DSLR سطح مبتدی برای عکاسی خلاقانه را دارد. از آن جمله می‌توان به ظاهر حرفه ای، توانایی عکاسی در فرمت RAW، گستره‌ی حساسیت سنسور یا ایزو از ۱۰۰ تا ۲۵۶۰۰، قابلیت انتخاب انواع مودهای عکاسی از iAuto گرفته تا مودهای عکاسی Manual، Shutter priority و Aperture priority، ماونت لنز کاملا استاندارد، توانایی ضبط ویدیویی Full HD، سرعت شاتر از ۳۰ تا ۱/۴۰۰۰ ثانیه، لرزش گیر تصویر داخلی Sensor Shift (همانند همه‌ی دوربین‌های DSLR سونی) و بسیاری ویژگی‌های دیگر اشاره کرد. البته همان طور که گفتیم برخلاف دوربین‌های DSLR فاقد چشمی اپتیکال می‌باشد و باز هم برخلاف DSLR های هم قیمت، توانایی عکاسی پیاپی با سرعت فوق‌العاده‌ی ۱۲ فریم بر ثانیه را دارد که به مدد همین سیستم SLT محقق شده است چرا که DSLR های هم رده تا به این تاریخ نهایتا توانایی عکاسی پیاپی با سرعت ۳.۷ فریم بر ثانیه را داشته‌اند. در ضمن با این دوربین می‌توانید بدون ایجاد هیچ گونه تفاوتی، به صورت Live view و از طریق دیدن تصویر بر روی نمایشگر عکاسی کنید. بدنه‌ی A57 بیشتر شبیه به بدنه‌ی A65 ساخته شده است. بدنه کاملا پلاستیکی ساخته شده ولی با روکش لاستیکی ضخیمی که بر روی دستگیره دارد به هیچ وجه کم کیفیت احساس نمی‌شود. همانند A65، بیشتر دکمه‌ها و کنترل‌ها دقیقا زیر انگشتان شما قرار می‌گیرند. نمایشگر چرخنده از مکانیسم بسیار خوبی بهره می‌برد که باعث می‌شود بتوانید آن را تقریبا به هر سو و حتی جهت مخالف هم بچرخانید. از قسمت بالا که نگاه کنیم پیچ تنظیم مودهای عکاسی در سمت چپ قرار گرفته و این در حالیست که دکمه های ISO و Exposure Compensation در قسمت پشت دکمه‌ی شاتر قرار دارند. در قسمت پشت دوربین هم می‌توان دکمه‌ی Rec را برای شروع و قطع سریع ضبط ویدیویی مشاهده کرد. همانند دوربین‌های A65 و A77 این دوربین هم برای تامین انرژی از باتری لیتیومی ۷ ولت و ۱۱.۸ واتی NP-FM500H بهره می‌برد که توانایی شارژ دهی برای حدود ۵۹۰ عکس و ۱۸۰ دقیقه فیلم برداری را دارد. همان طور که گفتیم نمایشگر کیفیت فوق‌العاده‌ی ۹۲۱,۰۰۰ پیکسلی را ارائه می‌دهد که عالیست. رزولوشن چشمی الکترونیکی هم ۱.۴۴ میلیون پیکسل می‌باشد که آن هم عالی است. فلاش Pop-up هم دقیقا همانی است که پیش از این بر روی A65 استفاده شده بود. کفشک فلاش اکسترنال هم وجود دارد. اما باز هم به فن آوری های دوربین بر می‌گردیم. همان طور که گفتیم، سیستم SLT باعث شده که بتوان به عکاسی پیاپی با سرعت بسیار بالا دست یافت. شما می‌توانید با سرعت ۱۰ فریم بر ثانیه در رزولوشن کامل ۱۶ مگا پیکسل و ۱۲ فریم بر ثانیه در رزولوشن ۸ مگا پیکسل عکاسی کنید. این فوق‌العاده است و چنین سرعت عکاسی را اکنون فقط می‌توانید بر روی دوربینی چون Nikon D4 یا Canon EOS 1D داشته باشید. فوکوس خودکار هم در هنگام عکاسی و فیلم برداری می‌تواند بدون وقفه انجام گیرد که فوق‌العاده است. به خصوص اینکه فوکوس خودکار در حالت Live view و فیلم برداری می‌تواند از طریق سنسورهای فوکوس خودکار اصلی و با فن آوری Phase detection انجام گیرد که در نتیجه به سرعت بسیار بالای فوکوس منجر خواهد شد. اما آن طور که گفتیم، به هر صورت به دلیل اینکه نور ورودی بین سنسور تصویر و سنسور فوکوس خودکار تقسیم می‌شود، به هر صورت کاهش نور ورودی به هر دو را خواهیم داشت. اما هم کیفیت سنسور تصویر این دوربین در ایزوهای بالا خوب است و هم اینکه در شرایط نوری خیلی ضعیف ممکن است بین این دوربین و دوربین‌های DSLR هم رده اختلافاتی مشاهده شود. با این حال باید منتظر تست کیفیت عکس‌های این دوربین بمانیم تا آن‌ها را به صورت آپدیت هایی در زیر همین نقد و بررسی اعمال کنیم. مودهای عکاسی که بر روی این دوربین قرار گرفته‌اند در نوع خود جالب می‌باشند و بعضی از آن‌ها را هیچ گاه بر روی دوربین‌های DSLR ندیده بودیم. برای مثال این دوربین مجهز به مودهای عکاسی Sweep Panorama، ۳D Sweep Panorama، ۳D و البته مود بسیار کارآمد iAuto می‌باشد. یک مود بسیار جالب به نام Auto Portrait Framing هم وجود دارد که به صورت خودکار کادر عکس پرتره‌ی شما را می‌بندد. بدین ترتیب که وقتی از چهره‌ی یک انسان عکس می‌گیرید، دوربین با استفاده از فن آوری تشخیص چهره و همچنین رعایت قانون یک سوم‌ها، بهترین کادر را برای یک عکس پرتره از طریق کراپ کردن انتخاب می‌کند. کمی هم درباره‌ی فیلم برداری این دوربین بگوییم. همان طور که گفتیم توانایی فیلم برداری ۱۹۲۰X1080p Full HD با سرعت ۶۰ فریم و در فرمت های AVCHD و MPEG4 را دارد. صدا نیز به صورت استریو ضبط می‌شود. از طریق پورت HDMI می‌توانید دوربین را به HDTV متصل کنید. فوکوس خودکار مداوم نیز در هنگام فیلم برداری مقدور است. فیلم‌ها و عکس‌ها بر روی کارت حافظه های SD/SDHC/SDXC/Memory Stick Pro Duo/Pro-HG Duo ذخیره می‌شوند. همچنین این دوربین از Eye-Fi هم پشتیبانی می‌کند. به هر صورت همان طور که گفتیم، A57 مدل دیگری از دوربین‌های SLT این شرکت می‌باشد که جذابیت‌های خاص خود را دارد. بزرگ‌ترین جذابیت آن را می‌توان در سرعت عکاسی پیاپی بالا دید. در حقیقت شما با هزینه ای خیلی کم می‌توانید دوربینی با لنز قابل تعویض و با عملکردهای DSLR داشته باشید که توانایی عکاسی پیاپی با سرعت دوربین گران قیمتی چون ۱D را دارد. در آینده سعی می‌کنیم آپدیت هایی را بر روی این نقد و بررسی داشته باشیم.به روز رسانی: کیفیت عکس‌های گرفته شده توسط A57 در سطح بسیار عالی است. حساسیت سنسور این دوربین از ۱۰۰ تا ۱۶,۰۰۰ می‌باشد و نویز تا ایزو ۸۰۰ در آن‌ها مشاهده نمی‌شود. این در حالیست که نویز ایزوهای ۱۶۰۰ نا ۶۴۰۰ نویز بیشتری از حد قابل قبول دارند. از ایزوهای ۱۲,۸۰۰ و ۱۶,۰۰۰ نیز می‌توانید برای مواقع ضروری استفاده کنید. در ضمن عکس‌های RAW این دوربین کاملا از عکس‌های JPEG آن نویز بیشتری دارند. اما در کل وقتی A57 را با دوربین‌های DSLR سطح مبتدی مقایسه می‌کنیم شاهد این هستیم که چقدر دوربین‌های SLT پیشرفت کرده‌اند و اکنون فاصله‌ی آن‌ها واقعا جزئی است.