خودرو پارس تندر دنده ای سال 1396

وقتی بحث از ارائه‌ی ظاهری زیبا در میان خودروهای داخلی به میان می‌آید، رنو تندر ۹۰ معمولا تصویر درخشانی در ذهن مشتریان ایجاد نمی‌کند. طراحی این خودرو به طرز عجیبی در نهایت بی‌سلیقگی ممکن انجام گرفته و دیدن آن از هیچ نمایی چشم‌نواز نیست. البته طراحی ظاهری موضوعی کاملا سلیقه‌ای است؛ اما تندر ۹۰ نشان داده که از نظر ظاهری نمی‌تواند رضایتِ بخش زیادی از مشتریان را جلب کند. حتی اگر بعد از خرید این مدل بتوانید با نمای جلوی آن کنار بیایید، دیدن خودرو از عقب ممکن است کاملا شما را ناامید کند! مسئله‌ای که حتی طراحان ایران‌خودرو هم به آن واقف بودند و پس از مدتی محصولی را با نام «پارس تندر» به تولید رساندند که در نمای عقب با تغییراتی کوچک سعی در بهبود ظاهر این مدل داشت.

مسئله به همین جا ختم نمی‌شود و با واردشدن به کابین تندر ۹۰ هم با یک طراحی بسیار خسته‌کننده و حتی کهنه مواجه می‌شویم که اصلا به خودروهای امروزی شباهت ندارد. با این حساب اگر طراحی خودرو برای شما مسئله‌ای حائزاهمیت است، رنو تندر حرفی برای گفتن در این زمینه ندارد! باوجوداین، ارگونومی داخل کابین در سطح قابل‌قبولی قرار دارد و همه‌ی مواردی که ممکن است در طول رانندگی به آن‌ها احتیاج پیدا کنید، در دسترستان هستند.

اگر بخواهیم از بحث ظاهر بگذریم و به نیمه‌ی پر لیوان نگاه کنیم، تندر ۹۰ یکی از جادارترین خودروهای موجود در بازار به‌شمار می‌آید. صندلی‌های این خودرو از نظر کیفیت و راحتی چندان مناسب نیستند؛ اما فضای داخلی خودرو از هر جهتی بسیار مناسب است و افرادی با قد ۱۸۰ سانتی‌متر هم می‌توانند جای راحتی در آن پیدا کنند؛ حتی از برآمدگی بزرگ تونل انتقال قدرت در داخل کابین خبری نیست و سرنشین وسط در ردیف عقب هم از فضای پای نسبتا مناسبی برخوردار است.

اما نکته‌ی اصلی به پشت خودرو و زیر صندوق عقب برمی‌گردد؛ جایی که تندر ۹۰ فضای باری معادل ۵۱۰ لیتر را در اختیار شما می‌گذارد که به‌جرئت در بین خودروهای داخلی بی‌رقیب است و با این حساب، می‌توانیم آن را گزینه‌ی اول خانواده‌های بزرگ محسوب کنیم.

اگر با دیدن فضای داخلی جادار تندر ۹۰، تصور می‌کنید این خودرو دیگر چیزی برای ارائه به شما ندارد، سخت در اشتباه هستید و سورپرایز اصلی تندر ۹۰ در پشت فرمان خودش را نشان می‌دهد. مدل اصلی این خودرو همان‌طور که انتظار می‌رود، از پیشرانه‌های متعددی در بازارهای مختلف استفاده می‌کرد که نمونه‌ی داخلی یکی از پیشرانه‌های خانواده‌ی «رنو تیپ K» با کد K4M را در خود جای داده بود. این پیشرانه‌ی قدرتمند ۱.۶ لیتری (۱۵۹۸ سی‌سی) عملکرد فوق‌العاده‌ای دارد و بعد‌ها نمونه‌ی داخلی آن توسط شرکت مگاموتور با کد L90-EU IV به تولید رسید. پیشرانه‌ی حاضر با آرایش چهار سیلندر خطی (I4) و ۱۶ سوپاپ توانایی تولید حداکثر توان ۱۰۵ اسب‌بخار در ۵۷۵۰ دور بر دقیقه و حداکثر گشتاور ۱۴۵ نیوتن‌متر را در ۳۷۵۰ دور بر دقیقه دارد.

یک گیربکس دستی پنج‌سرعته در این مدل وظیفه‌ی انتقال نیرو به محور محرک جلو را برعهده دارد. قدرت و گشتاور این موتور در حدی است که تندر ۹۰ به کمک آن می‌تواند صفر تا صد کیلومتر بر ساعت را در ۱۰.۲ ثانیه سپری کرده و به حداکثر سرعت ۱۷۵ کیلومتر بر ساعت برسد. علاوه‌بر آن، این پیشرانه از سیستم سوخت‌رسانی انژکتوری الکترونیکی سود می‌برد که مصرف سوخت آن را تا حد زیادی پایین آورده است. مصرف سوخت ترکیبی تندر ۹۰ به ازای هر صد کیلومتر رانندگی تنها ۶.۹ لیتر (۹ لیتر در شهر/ ۵.۶ لیتر در خارج شهر) است. کیفیت رانندگی و هندلینگ تندر ۹۰ هر راننده‌ای را به خود جذب می‌کند و واقعا می‌توانیم آن را از این نظر در بین بهترین خودروهای داخلی قرار دهیم.

مدل اصلی تندر ۹۰ که با نام داچیا لوگان «Logan» شناخته می‌شد، در سال ۲۰۰۵ توسط موسسه‌ی اروپایی ارزیابی ایمنی خودروهای تازه (Euro NCAP) مورد بررسی قرار گرفت و موفق شد در بخش ایمنی سرنشینان بزرگسال، سه ستاره از پنج ستاره، در بخش ایمنی سرنشینان کودک، سه ستاره از پنج ستاره و در بخش حفاظت از عابران پیاده، یک ستاره از چهار ستاره را دریافت کند. هر چند این نتایج چندان درخشان به نظر نمی‌رسند، بسیاری از تولیدات داخلی حتی چنین پیشینه‌ای هم ندارند.

در داخل کشور هم، شرکت بازرسی کیفیت و استاندارد ایران در گزارش خردادماه سال ۱۳۹۶، با دادن سه ستاره‌ی کیفی به تندر ۹۰ در کلاس قیمتی ۲۵۰ تا ۵۰۰ میلیون ریال آن را در رتبه‌ی کیفی ششم قرار داد. جالب اینکه تمامی خودروهای بالای این لیست، مدل‌های مختلف تندر ۹۰ و رنو ساندرو هستند و این مسئله ما را از سطح کیفی بالای خودروهای رنو مطمئن می‌کند. از جمله امکانات ایمنی استاندارد تندر ۹۰ می‌توان به سیستم ترمز ضدقفل (ABS) چهارکاناله همراه با سیستم توزیع الکترونیکی نیروی ترمز (EBD)، سیستم ضدسرقت (ایموبلایزر) و دو عدد کیسه‌ی هوای ایمنی برای راننده و سرنشین جلو اشاره کرد.

تندر ۹۰ خودرویی است که اگرچه ظاهر زیبایی ندارد، توانمندی‌های فوق‌العاده‌ی آن در بسیاری از بخش‌های دیگر نمی‌گذارد چشم‌های خود را به روی آن ببندید. در وهله‌ی اول، فضای داخلی خودرو بسیار مناسب است و با بازکردن صندوق عقب آن شگفت‌زده خواهید شد. عملکرد پیشرانه‌ی خودرو هم بدون هر گونه عیب و ایراد است و در صورت استفاده‌ی صحیح از خودرو سال‌ها برای شما کار می‌کند. در بحث ایمنی هم تندر ۹۰ در مقایسه با تولیدات بی‌کیفیت داخلی حرف‌های زیادی برای گفتن دارد و نسبت به تولیدات باکیفیت هم می‌تواند رقابتی برابر را به نمایش بگذارد. در مجموع، به نظر می‌رسد که نکات مثبت خودرو با فاصله به ضعف‌های کوچک آن می‌چربد و تندر ۹۰ می‌تواند یکی از گزینه‌های ایدئال داخلی در این بازه‌ی قیمتی به‌خصوص برای خانواده‌های متوسط به حساب آید.