دوربین دیجیتال پاناسونیک لومیکس دی ام سی-جی اچ 2

از نظر طراحی کلی و در دست‌گیری GH2 بسیار شبیه به مدل قبلی خود یعنی GH1 می‌باشد. بنابراین بسیاری از ویژگی‌هایی که درباره‌ی آن دوربین گفتیم در مورد این یکی نیز صدق می‌نماید. این دوربین، بدون لنز دارای ابعاد ۱۲۴ x 89.6 x 75.8 میلی‌متر و وزن ۳۹۲ گرم می‌باشد که دقیقا هم وزن و هم سایز GH1 است. به هر حال با اینکه امکانش وجود داشت، ولی طراحان پاناسونیک عمل کوچک‌سازی GH2 را انجام ندادند. در قسمت جلوی این دوربین یک لامپ کوچک کمک فوکوس/تایمر وجود دارد. در زیر آن نیز دکمه‌ی آزاد کردن لنز و در سمت راست، دستگیره‌ی لاستیکی قرار دارد. از نظر اندود بدنه GH2 کمی با GH1 تفاوت می‌کند و به جای اندود ترکیبی لاستیکی از پلاستیک بافت‌دار استفاده شده. در هر صورت بسیار محکم و با کیفیت است و در ضمن شاسی اصلی، پایه‌ی لنز و پیچ اتصال سه پایه نیز فلزی می‌باشند. این دوربین فعلا با کیت لنزهای ۱۴-۴۲ میلی‌متر و ۱۴-۱۴۰ میلی‌متر عرضه می‌شود. هرچند که ابعاد این دوربین را می‌توان با دوربین‌های کوچکتر DSLR مقایسه کرد، ولی لنز ۱۴-۱۴۰ میلی‌متر که بزرگنمایی ۱۰X را ارایه می‌کند نسبتا بسیار کوچک است. هرچند که هنوز وزن آن از خود دوربین بیشتر می‌باشد. در هنگامی‌که از زوم کامل لنز استفاده می‌کنید تا حد زیادی طول آن گسترش می‌یابد که به اندازه‌ی دوربین به طور چشمگیری می‌افزاید. نکته‌ی بد در مورد این لنز؛ بیشینه‌ی گشودگی دهانه دیافراگم f/4-5.6 آن است که هم باعث کاهش قابلیت‌های دوربین در عکاسی در شرایط نوری ضعیف می‌شود و هم اینکه به عمق میدان خیلی کم نمی‌توان دست یافت. البته می‌توانید با آداپتور مخصوص از لنزهای معمولی DSLR هم بر روی این دوربین استفاده کنید ولی در لنزهایی که توانایی سازگاری با سیستم فوکوس خودکار Contrast Detection این دوربین را ندارند باید فوکوس را به صورت دستی انجام داد. بر خلاف بیشتر دوربین‌های DSLR که از سیستم فوکوس خودکار Phase Detection استفاده می‌کنند، این دوربین از سیستم Contrast Detection بهره می‌برد که بر روی بیشتر دوربین‌های کامپکت استفاده می‌شود. خوب در این جا ممکن است عکاسان حرفه‌ای از این موضوع شاکی شوند که از سیستم فوکوس خودکاری قدیمی و کند استفاده می‌شود. ولی در عمل باید گفت که در حقیقت GH2 یکی از سریع‌ترین سیستم‌های فوکوس در میان دوربین‌های با قابلیت تعویض لنز را دارد حتی می‌توان گفت که فوکوس آن از دوربین‌های DSLR نیز سریع‌تر است. وقتی که از لنزهای مخصوص خودش استفاده می‌شود این دوربین می‌تواند در عرض ۰.۱ ثانیه بر روی سوژه فوکوس کند! بسیار به ندرت اتفاق افتاد که دوربین توانایی فوکوس بر روی سوژه را نداشته باشد به خصوص وقتی که از نقطه‌ی فوکوس مرکزی استفاده می‌شود، عملکردی فوق‌العاده را به نمایش می‌گذارد. مودهای فوکوس خودکار زیادی در این دوربین وجود دارند که از آن جمله می‌توان به Multiple-Area AF با ۲۳ منطقه‌ی فوکوس، ۱-Area AF با قابلیت انتخاب نقطه‌ی فوکوس، Face Detection, AF Tracking اشاره کرد. یک عملکرد Quick Focus هم وجود دارد که به محض نشانه رفتن دوربین فوکوس را انجام می‌دهد. سیستم لرزش‌گیر اپتیکال تصویر در لنز قرار دارد. این سیستم را می‌توانید از طریق سویچی بر روی لنز روشن یا خاموش کنید و همچنین این سیستم دارای سه مود مختلف می‌باشد که از طریق منوها قابل انتخاب است. در مود ۱ همیشه سیستم لرزش‌گیر روشن است. در مود ۲ سیستم وقتی روشن است که انگشتتان را بر روی دکمه‌ی شاتر بفشارید و در مود ۳ سیستم فقط لرزش‌های عمودی را جبران می‌کند. در عمل تاثیر این سیستم بسیار زیاد است. البته هیچ‌گاه کارکرد آن را احساس نخواهید کرد، فقط اثر آن را در عکس‌ها خواهید دید که با وجود استفاده از سرعت‌های شاتر پایین و عکاسی با لرزش دست همچنان عکس‌های شارپی بدست می‌آید. خوشبختانه روشن بودن این سیستم تاثیر چندانی بر مصرف باتری ندارد و با یک بار شارژ باتری لیتیوم-یونی می‌توان تا ۳۰۰ عکس، یا ۱۲۰ دقیقه فیلم گرفت. شارژدهی باتری نسبت به GH1 بهبود یافته است.سنسور تصویر GH2 نسبت به GH1 متفاوت است و از نوع Multi Aspect با رزولوشن ۱۸.۳ مگاپیکسل و ۱۶ مگاپیکسل موثر می‌باشد. مولتی اسپکت بدین معنی است که با این سنسور می‌توانید عکس‌هایی در نسبت‌های تصویر ۴:۳, ۳:۲, ۱۶:۹ و یا حتی در سایز مربعی ۱:۱ تهیه کنید، در میدان دید هم تغییری ایجاد نمی‌کند. در قسمت بالای دوربین، پیچ تنظیم Focus Mode و سویچ Focus Area قرار دارد. بعلاوه کفشک فلاش اکسترنال، فلاش Pop-UP، میکروفون‌های داخلی قدرتمند استریو، سویچ عکاسی Single / عکاسی پیاپی / Bracketing / تایمر، سویچ پاور و دکمه‌ی شاتر دیده می‌شوند. بعلاوه یک پیچ تنظیم سنتی هم وجود دارد که از طریق آن می‌توانید شوتینگ مودهای مختلف را انتخاب کنید. مودهای Program, Aperture Priority, Shutter Priority, Manual برای عکاسان با تجربه‌تر هستند. این پیچ تنظیم را می‌توان بر روی تمامی دوربین‌های DSLR یافت. برای مبتدیان نیز Scene Mode، مودهای C1, C2, C3 که از طریق آن‌ها می‌توانید به سرعت به تنظیماتی که از قبل برای آن‌ها برنامه‌ریزی کرده‌اید و به مود My Color دست یابید. یک مود Intelligent Auto نیز وجود دارد که به معنی تمام خودکار شدن عکاسی می‌باشد. کافی است که دوربین را به سمت سوژه نشانه روید و دکمه‌ی شاتر را بفشارید تا همه‌ی پارامترهای نوردهی، فوکوس، لرزش‌گیر، تراز سفیدی، نورسنجی، تشخیص چهره، از بین برنده‌ی سرخی چشم، رهیابی سوژه و غیره بر روی بهترین حالت تنظیم شوند تا بهترین عکس ثبت گردد. این برای مبتدیانی که علاقه‌ی زیادی به تنظیمات دوربین خود ندارند بسیار مفید می‌باشد. این دوربین توانایی ضبط ویدیویی ۱۰۸۰p Full HD با سرعت ۲۴ فریم بر ثانیه، ۱۰۸۰i Full HD با سرعت ۶۰ فریم بر ثانیه و ۷۲۰p HD با سرعت ۶۰ فریم بر ثانیه را دارد و همگی با فرمت AVCHD ذخیره می‌شوند. بعلاوه می‌تواند فیلم‌برداری Motion JPEG در ابعاد ۳۲۰X240 پیکسل و با سرعت ۳۰ فریم بر ثانیه، در ابعاد ۶۴۰X480 پیکسل با سرعت ۳۰ فریم بر ثانیه و ۷۲۰p HD نیز انجام دهد. Motion JPEG فرمت آسان‌تری برای استفاده بر روی رایانه می‌باشد. البته فرمت AVCHD دو برابر از فرمت Motion JPEG فشرده‌تر است و فضای بسیار کمتری را اشغال می‌کند. یک مود Creative Movie وجود دارد که از طریق آن می‌توانید در هنگام فیلم‌برداری سرعت شاتر و گشودگی دیافراگم را هم تغییر دهید که این خیلی خوب است. البته از بدی‌های آن هم بگوییم که صدای این عمل شما در فیلم؛ ضبط خواهد شد و در ضمن سرعت شاتر از ۱/۲۵ ثانیه کمتر نمی‌شود. در هنگامی فیلم‌برداری بزرگنمایی مجازی نیز مقدور می‌باشد. برای این کار دوربین از مقداری کمتری از مساحت سنسور استفاده می‌کند تا با عمل Croping نتیجه‌ی بزرگنمایی بدست آید. این بزرگنمایی تا جایی می‌تواند ادامه پیدا کند که همانند لنز ۱۳-۴۴ میلیمتری عمل شود که می‌شود چیزی در حدود ۱۰۰ برابر بزرگنمایی. البته برای این کار دوربین فقط از ۲ مگاپیکسل قسمت مرکزی سنسور استفاده می‌نماید. در ضمن عکاسی در حین فیلم‌برداری نیز مقدور می‌باشد. در هنگام فیلم‌برداری ضبط صدای استریو به کمک میکروفون‌های استریو قدرتمند مقدور می‌باشد. بعلاوه می‌توانید به این دوربین میکرفون اکسترنال استریو نیز متصل کنید. همچنین با استفاده از پورت HDMI می‌توان دوربین را به HDTV متصل کرد. به هنگام ضبط ویدیو امکان زوم وجود دارد. فوکوس خودکار پیاپی نیز امکان دارد ولی همواره پیش از آن که تصویر فوکوس شود اول تار می‌شود و سپس دوباره واضح می‌گردد که این بد است. البته یک خوبی هم وجود دارد و آن اینکه عمل فوکوس بسیار سریع و کم سر و صدا است. در ضمن می‌توانید با لمس سوژه از طریق نمایشگر لمسی بر روی آن فوکوس کنید. در قسمت پشت دوربین نمایشگر ۳ اینچی کاملا چرخنده با توانایی پوشش ۱۰۰% میدان دید وجود دارد. نمایشگر را تقریبا به هر سو می‌توان چرخاند. یک مزیت دیگری هم که دارد این است که می‌توانید نمایشگر را به صورت پشت و رو بر سر جای خود قرار دهید تا در هنگام عدم نیاز به استفاده، محافظت بیشتری از آن به عمل آید. این نمایشگر بسیار با کیفیت ۴۶۰,۰۰۰ نقطه‌ای به خوبی در شرایط نوری شدید عمل می‌کند. وقتی به زیر نور آفتاب می‌روید نمایشگر به کمک سنسورهای نورسنج شرایط را تشخیص می‌دهد و روشنایی نمایشگر را زیاد می‌کند. این نمایشگر از نوع لمسی می‌باشد. نکته‌ی جالب این است که با این نمایشگر می‌توانید هر کاری انجام دهید، بدون اینکه نیاز داشته باشید حتی یک دکمه‌ی فیزیکی را هم بفشارید! این نمایشگر حتی دکمه‌ی شاتر را هم به صورت لمسی در خود دارد! در ضمن نکته‌ی جالب‌تر اینکه شما می‌توانید کاملا بدون نمایشگر نیز با این دوربین کار کنید! چرا که به کمک دکمه‌های فیزیکی، مستقل از نمایشگر می‌توانید هر عملی را انجام دهید. ویژگی Touch Focus بسیار دوست داشتنی است. کافی است در هر جای فریم که مایل بودید عمل فوکوس بر آن جا انجام گیرد با نوک انگشت خود لمس کنید تا بر روی آن سوژه یا منطقه فوکوس شود! حتی شما می‌توانید بر روی چند نقطه فوکوس کنید و اگر بر روی سوژه‌ی متحرک فوکوس کردید، این سوژه در صورت حرکت در کادر هم همواره در فوکوس باقی خواهد ماند. در کل همانطور که گفتیم دوربین Panasonic GH2 پادشاه سیستم‌های فوکوس در بین دوربین‌های میکرو چهار سوم و DSLR می‌باشد که هرگونه قابلیتی که فکرش را بکنید به شما می‌دهد. این دوربین مجهز به چشمی الکترونیکی می‌باشد. بر خلاف بیشتر چشمی های این مدلی که تاریک و بی کیفیت هستند چشمی GH2 فوق‌العاده است و با توانایی پوشش ۱۰۰% میدان دید، بزرگنمایی ۱.۴۲X را ارایه می‌دهد و کیفیت فوق‌العاده‌ی ۱,۵۳۳,۶۰۰ نقطه را نیز دارد! این چشمی که سرعت آن همانند نمایشگر ۶۰ فریم بر ثانیه است می‌تواند به عنوان نمایشگر اصلی نیز عمل کند تا نیازی به آن نداشته باشید. بعلاوه سنسورهایی نیز دارد که به محض نزدیک کردن صورتتان به دوربین برای اینکه از طریق چشمی نگاه کنید، نمایشگر را خاموش و چشمی روشن می‌شود و این عمل برعکس هم می‌تواند صورت بگیرد. علاوه بر این یک دکمه‌ی مخصوص نیز در قسمت پشت دوربین برای این کار قرار دارد. این را هم بگوییم که چشمی الکترونیکی Panasonic GH1 حقیقتا از چشمی اپتیکال بعضی دوربین‌های DSLR، به خصوص مدل‌های ارزان قیمت‌تر آن‌ها بهتر است و کیفیت دیدن بهتری را ارایه می‌دهد. برای اینکه نقد و بررسی ما طولانی و خسته کننده نشود، توضیح زیادی درباره‌ی دکمه‌ها و کنترل‌ها و همچنین واسط کاربری نمایشگر نمی‌دهیم چرا که کاربرد همه‌ی آن‌ها با برچسب‌هایی کاملا نمایش داده شده است. در قسمت زیر دوربین پیچ فلزی اتصال سه پایه وجود دارد. قسمت کارت‌های حافظه‌ی SD/SDHC/SDXC نیز در یک جا قرار دارد. در سمت چپ نیز کاوری لاستیکی قرار دارد که وقتی آن را باز کنید به انواع پورت‌ها برای اتصال میکروفون، ریموت و HDMI برخورد می‌کنید. وقتی دوربین را روشن می‌کنید، در عرض ۱ ثانیه آماده‌ی عکاسی می‌شود. فوکوس خودکار یا AF آن نیز در شرایط نوری خوب بسیار سریع است و در شرایط نوری ضعیف و محیط‌های تاریک نیز به کمک لامپ کمک فوکوس این کار را انجام می‌دهد. در کل هم مشکلی برای فوکوس کردن بر روی سوژه ندارد. ثبت هر عکس JPEG بر روی کارت حافظه، ۱ ثانیه و ثبت هر عکس RAW؛ ۵ ثانیه به طول می‌انجامد ولی در این حین به هیچ وجه دوربین قفل نمی‌گردد. سرعت عکاسی پیاپی این دوربین بسیار سریع و ۵ فریم بر ثانیه می‌باشد. این کار را برای عکس‌های JPEG می‌تواند تا زمانی ادامه دهد تا ظرفیت کارت حافظه تمام شود و برای عکس‌های RAW تا ۵ عکس در رزولوشن کامل انجام می‌شد. یک عکاسی پیاپی با سرعت ۴۰ فریم بر ثانیه نیز وجود دارد و البته رزولوشن عکس به ۴ مگاپیکسل کاهش می‌یابد. (دوربین این کار را بوسیله‌ی شاتر الکترونیکی انجام می‌دهد)در تست‌هایی که انجام دادیم کیفیت عکس‌های GH2 بسیار عالی بود. عکس‌های در ایزو ۱۰۰ تا ۴۰۰ بدون نویز هستند و مقدار کمی نویز در ایزو ۸۰۰ مشاهده می‌شود. در ایزو ۱۶۰۰ تا ۳۲۰۰ مقدار قابل ملاحظه‌ای نویز و کاهش وضوح جزئیات دیده می‌شود. ایزو ۶۴۰۰ نیز پر از نویز است ولی همچنان قابل استفاده است و عکس با ایزو ۱۲۸۰۰ با اینکه کاملا نویزی است ولی وقتی بر روی کاغذ چاپ می‌شود وضعیت آن بهتر می‌گردد. با اینکه Panasonic GH2 یک دوربین میکرو چهار سوم و نه DSLR می‌باشد، ولی رقبای اصلی آن را می‌توان دوربین‌هایی چون Canon EOS 60D, Canon EOS 7D, Nikon D7000, Olympus EP2, Pentax K5, Samsung NX10, Sony A33, Sony NEX5 دانست. در کل Panasonic Lumix GH2 به طور قطع بهترین دوربین میکرو چهار سومی است که تا به حال دیده‌ایم. پر از امکانات مختلف می‌باشد که آن را مناسب هر سطح کاربری، از کاملا مبتدی تا کاملا حرفه‌ای برای عکاسانی که به دنبال دوربینی پشتیبان برای DSLR‌های سنگین وزن خود هستند کرده است. این دوربین نه تنها می‌تواند به عنوان دوربین پشتیبان عکاسان مورد استفاده قرار گیرد، بلکه حتی می‌تواند دوربین اصلی آن‌ها نیز باشد.