سازهای موسیقایی گذشته از جنبه‌های علمی و هنری خود، یکی از ابزارهای شادی و سرگرمی مردم جهانند و در هر منطقه و دوره به شکلی خلاقانه مورد استفاده قرار گرفته‌اند. در اینجا با ۶ تا از عجیب‌ترین سازهای جهان آشنا شوید.
حتما شما هم صحنه‌هایی از کنسرت‌های یانی را در ذهن دارید که سازی عجیب را نمایش می‌داد؛ این موسیقیدان، آهنگساز و نوازنده یونانی- آمریکایی را شاید بتوان یکی از اولین افرادی دانست که با اجراهای بزرگ و شگفتش سازهای عجیب و محلی را به جهان معرفی کرد اما سازهای عجیب زیادی در جهان وجود دارد که داستانی خواندنی دارند.
Ðàn Tre
این وسیله که ساز موسیقی بامبوست، یک ساز به خصوص و غیرمعمول است زیرا تنها دو نمونه از آن در جهان وجود دارد که توسط یک فرد ویتنامی ساخته شده. مین تام نگوین این وسیله را ساخت تا در اردوگاه کار اجباری فرصتی خلاقانه پیدا کند. او از یک لوله بامبو و یک حلب روغن چهار لیتری استفاده کرد و ۲۳ رشته از کابل‌های تلفنی را که به ارتش ایالات متحده تعلق داشت از درون آن رد کرد. این ساز اکنون در موزه ملی استرالیا نگهداری می‌شود.
ساز طاووسی
مایوری نوعی اسراج لوکس است؛ این ابزار هندی شبیه ساز سیتار است که دارای گردنی زهی و یک آرشه است. برای نواختن این ساز باید زانو زد. مایوری به شکل طاووس که نمادی از هند است ساخته شده و ساز الهه موسیقی هندوهاست. این ساز پرنده شکل واقعا از پرها و منقار طاووس ساخته شده و دارای تارهای فلزی متحرک و قوسی شکل و شکم ساخته شده از پوست است.
زنگوله‌های عظیم چینی
از زنگ‌ها و زنگوله‌های فلزی در فرهنگ شرقی زیاد استفاده می‌شود اما یک مجموعه حساب شده از این زنگ‌ها وجود دارد که به عنوان سازی مشهور و البته عجیب شناخته می‌شود و مربوط به استان هوبی چین است. این زنگ‌ها در زمان سلسله هان، ساز مهمی بودند. ترتیب و دقت در ساخت آنها به شکلی است که نواحی مختلف هنگام ضربه زدن، صداهای متفاوتی تولید می‌کنند. این ساز عظیم به ۵ نوازده نیاز دارد که با کمک ۵ وسیله چوبی آن را به صدا دربیاورند.
کوزه هان و اودو
مدتی است نواختن کوزه در گروه‌های مدرن و جوان موسیقی رواج پیدا کرده اما این ساز یک شکل باستانی و عجیب هم دارد. هان که بیشتر شبیه یک گلدان است تا یک وسیله موسیقی، بیش از ۹ قرن قبل عمدتا در معابد استفاده می‌شد، اما زمانی که برخی از آهنگسازان کره‌ای شروع به استفاده از آن کردند، دوباره احیا شد. در نیجریه نیز سازی زنانه به نام اودو با قدمت چندین قرن وجود دارد که یک شکل یک کوزه آب است و وقتی با کمک دست نواخته می‌شود صدایی شبیه قطرات آب ایجاد می‌کند.
ترمین
نوازندگی با کمک علم فیزیک در ترمین اولین و شگفت‌انگیزترین شکل خود را یافت. ترمین یکی از اولین ابزارهای الکترونیکی است که با دو آنتن فلزی کار می‌کند. موقعیت دست‌های نوازنده توسط این آنتن‌ها میزان صدا و زیر و بمی ساز را کنترل می‌کند. این ساز عجیب را یک فیزیکدان روسی اختراع کرده و امروزه بسیار مورد توجه قرار گرفته است.
استیل‌پن
در سال ۱۹۹۲ یک تابه فولادی به ساز رسمی و ملی در ترینیداد و توباگو تبدیل شد و جالب اینکه به سرعت محبوبیتی بین‌المللی هم پیدا کرد؛ ژاپن، سوئد، سوئیس و بسیاری از کشورهای دیگر گروه‌های نوازنده این ساز کوبه‌ای راه اندختند و نام این ساز را به عنوان تنها ساز آکوستیک اختراع شده در قرن بیستم ثبت کردند؛
ریشه این اختراع اما به فرهنگ برده‌داری در دهه ۱۷۰۰ برمی‌گردد؛ برده‌های آفریقایی میراث و سنت‌های بومی و ریتمیک خود را هم وارد کشورهای استعمارگر کردند و با طبل‌های خود در مراسم رژه ساز زدند. با این حال در سال ۱۸۷۷، مقامات دولتی طبل زدن آنها را ممنوع کردند زیرا می‌ترسیدند که از طبل برای ارسال پیام‌هایی استفاده شود که الهام بخش شورش باشد. در اعتراض به این ممنوعیت، نوازندگان شروع به کوبیدن لوله‌های بامبو به عنوان جایگزینی برای تقلید صدای طبل خود کردند و آنها را با کمک ارتفاع و زمین کوک می‌کردند.
این گروه‌ها سپس به دنبال جایگزین جدیدی برای ایجاد ریتم، از اشیاء فلزی مانند قطعات ماشین، گلدان‌های رنگ، سطل زباله، قوطی بیسکویت و … رو آوردند و نتیجه داد! یک ساز به نام استیل پن یا تابه فولادی اختراع شد و شهرت یافت با این حال، احتمالا جهانیان از این بی‌خبرند که مادربزرگ‌های ایرانی سال‌هاست که با کمک قابلمه‌های روحی، ریتم شادی و جشن را در خانه‌های ایرانی به صدا در می‌آورند.
