موسیقی ما/ «ارسلان کامکار» تنها بیست و پنج سال داشت که «علی حاتمی» ساختِ موسیقی این اثر را به او پیشنهاد داد و او در عنفوانِ جوانی، سربلند از این آزمونِ سخت بیرون آمد و نهتنها یکی از برترین آثار خویش که یکی از ماندگارترین موسیقی فیلمها را در ایران ساخت. او همان تیتراژ آغازین با موسیقیای پر از حس، روحِ ایرانی حاکم بر فیلم را به تصویر میکشد؛ کافی است بارِ دیگر صحنهی آمدنِ مادر به خانه را به یاد بیاورید. آن بازیهای درخشان و آن تصاویرِ گیرا، بدونِ موسیقیِ نابِ ایرانی «ارسلان» حتما چیزِ مهمی کم داشت. میشود صدها بار آن صحنه را دید و هر بار از دیدنِ آن و شنیدنِ «بیات ترک» غرقِ لذت شد؛ همانطور که شنیدنِ آن ریزهای سنتور زمانِ آبپاشی یا آن چهارگاه زمانِ صبحِ فیلم.
«ارسلان» در این فیلم نیز مثلِ همیشه، به موسیقی کردی ادای دین کرد و در تیتراژ پایانی از لالایی فولکلور بهره برد. او همواره نسبت به زندهیاد «علی حاتمی» با احترام یاد میکند و میگوید: «او حتی یک کلمه نگفت که من چه میخواهم و چه نمیخواهم. تنها چیزی که گفت این بود که موسیقی ایرانی باشد؛ اما اینکه چه موسیقی به این میخورد و چه نمیخورد اصلا. به من گفت هرچه خودت فکر میکنی نظر من هم همان است. من واقعا احساس راحتی میکردم. در غیرِ این صورت تو به عنوانِ آهنگساز دست و پایت بسته است و باید طبق الگوهایی که در ذهن آن کارگردان هست کارکنی.»
جمعهای که گذشت، «ارسلان کامکار» این اثر و همچنین موسیقی فیلم «دلشدگان» را با رهبری خود و با همراهی «ارکستر ملی» به اجرا درآورد.