حاج آقا مجتبی تهرانی؛ ﷽رُوِیَ  عَنِ الصَّادِقِ  عَلَیْهِ السَّلامُ قَالَ: 

«إِذَا قَامَ الْعَبْدُ فِی الصَّلَاهِ قَالَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى لِمَلَائِکَتِهِ أَ مَا تَرَوْنَ إِلَى عَبْدِی کَأَنَّهُ یَرَى أَنَّ قَضَاءَ حَوَائِجِهِ  بِیَدِ غَیْرِی أَ مَا یَعْلَمُ أَنَّ قَضَاءَ حَوَائِجِهِ  بِیَدِی»

ترجمه: هنگامی که بنده ای به نماز می ایستد و نماز خود را کوچک بشمارد، در این جا خداوند تبارک و تعالی به ملائکه خویش می فرماید: آیا بنده مرا نمی بینید که گویا گمان می کند که برآورده شدن نیازها و حاجت هایش به دست دیگری است؟! آیا او نمی داند که برطرف شدن و برآوردن تمامی نیازها و حاجت هایش به دست من است؟!