پلیس اودیشا دارای حداقل ۱۵۵ کبوتر حامل است که به روشی نوآورانه آموزش می‌بینند. سه افسر از کبوترها مراقبت می‌کنند و به آن‌ها آموزش داده می‌شود.
با وجود گسترش فناوری، پلیس ایالت اودیشا هند از کبوترها برای برقراری ارتباط استفاده می‌کند.
کبوتر‌های خانگی توسط پلیس در اودیشا برای انتقال پیام بین ایستگاه‌ها در مناطق دورافتاده و حفظ ارتباط با واحد‌های پلیس در حین حرکت مورد استفاده قرار می‌گیرند و علیرغم پیشرفت فوق العاده در وسایل ارتباطی توانایی و موفقیت خود را در انتقال پیام به اثبات رسانده اند.
در سیل‌های ویرانگر سال ۱۹۸۲ و طوفانی که در سال ۱۹۹۹ ایالت اودیشا را درنوردید، کبوتر‌های خانگی وسیله‌ای موفق برای تبادل پیام بودند.
کبوتر حامل همیشه وسیله‌ای ضروری برای برقراری ارتباط بین مردم در زمان‌های گذشته بوده است و کانون داستان‌ها و افسانه‌های تاریخی بوده است که به طور خاص به مسابقات کبوتر در انتقال پیام‌های نظامی می‌پردازد، اما نقش آن به تدریج با توسعه فناوری، به ویژه با ظهور رسانه‌های اجتماعی و تلفن‌های هوشمند کمرنگ شد و تقریبا از بین رفت، اما ایالت اودیشا همچنان بر استفاده از آن اصرار دارد.
گفته می‌شود که اودیشا تنها سرویس حمل و نقل کبوتر در جهان و نمونه‌ای منحصر به فرد از یک سنت باستانی است. روزنامه انگلیسی گاردین گزارش داد که جواهر لعل نهرو، نخست وزیر سابق هند در سال ۱۹۴۸ از این روش برای انتقال پیام به مقامات دولتی استفاده کرد.
پلیس اودیشا دارای حداقل ۱۵۵ کبوتر حامل است که به روشی نوآورانه آموزش می‌بینند. سه افسر از کبوترها مراقبت می‌کنند و به آن‌ها آموزش داده می‌شود تا خدمات یک طرفه، دو طرفه را ارائه دهند. پیام‌های مکتوب به یک کپسول پلاستیکی متصل شده و به پای کبوترها بسته می‌شود.
تاریخچه کبوتر حامل در هند به عنوان یک وسیله ارتباطی به سال ۱۹۴۶ برمی گردد، زیرا این منطقه هیچ ارتباط بی سیم و تلفنی نداشت، بنابراین ارتش ۲۰۰ کبوتر حامل بلژیکی برای حمل پیام‌ها وارد هند شدند.
کبوتر بلژیکی عمدتاً برای دو عامل انتخاب می‌شود: اولی توانایی آن در پرواز مسافت‌های طولانی (تا ۲۴ کیلومتر یا ۱۵ مایل) بین ۱۵ تا ۲۵ دقیقه. دوم طول عمر آن است، زیرا می‌تواند تا ۲۰ سال عمر کند. دولت ایالتی اودیشا سالانه ۴۹۰۰ پوند (حدود ۵۳۰۰ دلار) برای مراقبت از کبوترها و حقوق کارکنان خرج می‌کند.
گزارش‌های متعددی به این واقعیت پرداخته است که مصریان باستان از حدود ۳۰۰۰ سال قبل از میلاد از کبوتر حامل به عنوان خبرنگار جنگی استفاده می‌کردند، در حالی که گزارش‌های دیگر به این موضوع پرداخته اند که هند از زمان مغول‌ها در قرن شانزدهم پیشگام در استفاده از آن بوده است.
کبوترها در زمان جنگ به وجود آمدند و پیام‌های مخفی نظامی را حمل می‌کردند. کبوترها در طول جنگ‌های جهانی اول و دوم به طور گسترده استفاده می‌شدند و پیام‌هایی را در سراسر اروپا، هند و میانمار حمل می‌کردند.
در حالی که یک گزارش نشان می‌دهد که چنگیزخان رهبر مغول عمدتاً به کبوترها برای حفظ ارتباط با نقاط دوردست امپراتوری خود متکی بود.
در قرن دوازدهم، شبکه گسترده‌ای از کبوتر‌های حامل بین سوریه و بغداد ایجاد شد تا این دو را به هم متصل کند.
کبوتر‌های بلژیکی دارای غرایز بسیار قوی هستند که آن‌ها را به گزینه‌ای ایده آل برای برقراری ارتباط تبدیل می‌کند. غریزه کبوتر‌های بلژیکی به آن‌ها کمک می‌کند تا روی یک موقعیت جغرافیایی بر اساس جهت خورشید و میدان مغناطیسی زمین روی یک نقطه تمرکز کنند.
بر اساس مطالعه‌ای که در وب سایت Science abc منتشر شده است، کبوتر خانگی یکی از موفق‌ترین وسایل ارتباطی است، زیرا دارای قابلیت‌های فوق العاده‌ای است که آن را قادر می‌سازد جهت رسیدن به هدف مورد نظر را مشخص کند و دوباره بازگردد.
کبوترها معمولا پرندگانی هستند که به سرعت زاد و ولد می‌کنند، نسبتا مطیع، و به شدت با حس جهت خود هماهنگ هستند. به ویژه، کبوتر‌های چاهی که پرندگانی هستند که می‌توانند راه خانه را پیدا کنند. این کبوتر بسیار با دقت آموزش داده می‌شود و به تدریج از لانه خود دورتر و دورتر می‌شود.
طبق گزارش روزنامه هندی نیو ایندین اکسپرس، کبوتر اهلی از غلاتی مانند گندم و ذرت تغذیه می‌کند و فقط در مراکزی که در آنجا آموزش دیده است، آب پتاسیم می‌نوشد.
