نقد و بررسی اجمالی
در استان های جنوبی کشور نوعی نقاب یا روبنده به عنوان حجاب زنان در منطقه رواج دارد که برقع نامیده می شود. تا زمان قاجار این نوع پوشش در بیشتر مناطق ایران رواج داشته ولی پس از آن تنها در بین اقوام جنوبی ایران به خصوص اهالی هرمزگان، سیستان و بلوچستان و جنوب استان کرمان دیده می شود.
در مناطق مختلف خلیج فارس دارای نام های مختلفی همچون مقامی، حمیرانی، عربی، قطاری، سکانی می باشد. جنس این روبنده معمولا پارچه و یا از جنس چرم ظریف می باشد. در استان هرمزگان روبند زنان متاهل و مجرد متمایز است. دختران جوان از رنگهای زرد، قرمز و نارنجی و زنان متاهل یا مسن از رنگهای تیره استفاده می کنند. روی برقع ها معمولا با سوزن دوزی و پولک دوزی به صورت دست دوز تزیین می شود.
گاهی به خاطر جذابیت فرم برقع، از آن برای ساخت و تزیین دستبند، پابند و سرکلیدی استفاده می شود.
در مناطق مختلف خلیج فارس دارای نام های مختلفی همچون مقامی، حمیرانی، عربی، قطاری، سکانی می باشد. جنس این روبنده معمولا پارچه و یا از جنس چرم ظریف می باشد. در استان هرمزگان روبند زنان متاهل و مجرد متمایز است. دختران جوان از رنگهای زرد، قرمز و نارنجی و زنان متاهل یا مسن از رنگهای تیره استفاده می کنند. روی برقع ها معمولا با سوزن دوزی و پولک دوزی به صورت دست دوز تزیین می شود.
گاهی به خاطر جذابیت فرم برقع، از آن برای ساخت و تزیین دستبند، پابند و سرکلیدی استفاده می شود.
مشخصات کالا
مشخصات فنی
- سایر توضیحات
این کالا تزیینی است و اندازه آن برای استفاده به عنوان روبنده مناسب نیست.
- استان تولید
هرمزگان
- تکنیک ساخت و تزئین
سوزن‌دوزی
- جنس
پارچه
- ابعاد
۷×۴.۵×۱
- محل تولید
میناب
- وزن
۵
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.