دوربین دیجیتال کانن ای او اس 1100 دی با لنز 18-55

کانن EOS 1100D که با نام Digital Rebel T3 هم شناخته می‌شود، دوربین جدید سطح مبتدی یا Entry Level سری DSLR‌ شرکت کانن می‌باشد که جایگزین مدل سه سال پیش 1000D می‌شود. این دوربین مناسب کاربرانی است که برای نخستین بار به سراغ DSLR‌ها می‌روند هم از ویژگی‌های دوربین تازه معرفی شده‌ی 600D (که آن هم در سری سطح مبتدی است) و هم دوربین مدل پیشین خود یعنی 1100D بهره می‌برد. این دوربین مجهز به سنسور ۱۲ مگاپیکسلی CMOS می‌باشد و از نمایشگر ۲.۷ اینچی LCD، سرعت عکاسی پیاپی ۳ فریم بر ثانیه، سیستم فوکوس خودکار ۹ نقطه‌ای، سیستم نورسنجی ۶۳ منطقه‌ای iFCL، حساسیت سنسور از ۱۰۰ تا ۶۴۰۰، ویژگی راهنمای بر روی نمایشگر و توانایی ضبط ویدیویی 720p HD بهره می‌برد. این دوربین همانند 600D با کیت لنز جدید f/3.5-5.6 IS II عرضه می‌شود. برای نخستین بار در بین دوربین‌های DSLR کانن، این دوربین علاوه بر رنگ مشکی به رنگ‌های قرمز، نقره‌ای و قهوه‌ای نیز عرضه می‌شود که در نوع خود جالب توجه است. به هر صورت دوربین 1100D همانند 1000D از نظر فن‌آوری پایین‌تر از سری 600D قرار می‌گیرند و در حقیقت شاخه‌ای ارزان قیمت‌تر از آن‌ها هستند. کانن 1100D یک دوربین سبک وزن و نسبتا کوچک با بدنه‌ای تماما پلاستیکی می‌باشد. این بدنه‌ی پلاستیکی مختص تمام دوربین‌های DSLR سطح مبتدی کانن است. ابعاد آن ۱۲۹.۹ x 99.7 x 77.9 میلی‌متر می‌باشد و با باتری و کارت حافظه کمتر از ۵۰۰ گرم وزن دارد. از نظر کیفیت ساخت؛ این دوربین به نظر برای کاربران هدف خیلی مستحکم‌تر و فراتر از حد نیاز می‌باشد. کیفیت بدنه‌ی آن برابر با دوربین 600D می‌باشد ولی مسلما نباید از این‌ها کیفیتی همانند دوربین‌هایی چون 7D و 60D را انتظار داشته باشید. دستگیره همچنان کوچک است و دستان بزرگ در نگه داشتن آن مشکل خواهند داشت. در ضمن متاسفانه هیچ لایه‌ی لاستیکی الیافی بر روی آن کشیده نشده تا دستگیره همانند دیگر مناطق بدنه از پلاستیکی براق و صیقلی ساخته شده باشد. دوربین 1100D نیز همین مشکل را داشت. همانند همه‌ی دوربین‌های کانن با لنز APS-C، 1100D هم از همه‌ی لنزهای EF و EF-S کانن پشتیبانی می‌کند. فرق اولی با دومی این است که دومی مجهز به سیستم مکانیکی لرزش‌گیر تصویر می‌باشد و در هنگام تعویض لنز باید با نقطه‌ی سفید رنگ بر روی دوربین منطبق شود در حالی که لنز EF باید با نقطه‌ی قرمز رنگ منطبق شود. آرایش کنترل‌ها و دکمه‌های این دوربین در حقیقت شبیه به دوربین 600D می‌باشد. فقط تفاوت‌هایی کوچک دیده می‌شود که آن‌ها هم برای جور شدن با سلیقه ی کاربر مبتدی بوده است. تقریبا همه ی کنترل‌های این دوربین در سمت راست نمایشگر قرار گرفته اند و حتی دکمه‌های بالای نمایشگر هم وجود ندارند. با توجه به اینکه نمایشگر کوچک تر و در ضمن فیکس و ثابت می‌باشد، دکمه‌ها و کنترل‌ها کاملا بزرگتر از دوربین 600D ساخته شده اند. عملکرد همه ی دکمه‌ها به خوبی با برچسب‌هایی مشخص شده است ولی از آن جایی که تقریبا هم سطح بدنه قرار گرفته اند ممکن است گاهی کار کردن با آن‌ها سخت باشد. همانند دوربین 600D این یکی هم فاقد دکمه ی ISO در قسمت بالای دوربین می‌باشد و در عوض به صورت نسبتا بی منطقی جای آن با دکمه ی فعال کردن فلاش Pop-Up عوض شده است. این دوربین یک نمایشگر کوچک ۲.۷ اینچی با کیفیت ۲۳۰,۰۰۰ نقطه دارد که یکی از راه‌های کاهش قیمت دوربین برای کانن نصب همین نمایشگر بوده است. در عوض از چشمی‌اپتیکال روشن Pentamirror با توانایی پوشش ۹۵% میدان دید و بزرگنمایی اپتیکال ۰.8X بهره می‌برد. پیچ تنظیم دیوپتر برای تنظیم دقیق با توان چشم عکاس در کنار آن قرار گرفته است. متاسفانه این دوربین فاقد دکمه ی مجزای Depth of Field Preview می‌باشد و باید از طریق Custom Function 8-5 آن را بر روی دکمه ی SET قرار بدهید. ما این دوربین را با کیت لنز EF-S 18-55mm f/3.5-5.6 IS تست کردیم که کیت لنز استاندارد و نسبت به قیمتش خوبی است. همانطور که شاید بدانید کانن (و نیکون) همواره سیستم لرزش گیر مکانیکی را درون لنز دوربین به جای بدنه قرار می‌دهد. این در حالی است که تولید کنندگانی چون سونی، پنتاکس یا المپوس آن را درون بدنه قرار می‌دهند. بدین سبب این باعث می‌شود که لنزهای کانن کمی‌گران قیمت تر باشند. با این حال دست کم این تفاوت را دارد که در دوربین‌های کانن اثر لرزش گیری را می‌توان از طریق چشمی‌هم مشاهده کرد. به هر صورت کانن ادعا می‌کند که این سیستم موثر تر است در حالی که تولید کنندگان بالا خلاف این را می‌گویند. پیچ تنظیم بالای دوربین همان پیچ تنظیم شوتینگ مودهای آشنای کانن می‌باشد. یک Creative Zone یا منطقه ی عکاسی خلاقانه وجود دارد که در آن می‌توانید شوتینگ مودهای Programmed Auto (P), Shutter Priority (Tv), Aperture Priority (Av), Manual (M) و A-DEP را انتخاب کنید. چهار تای نخست برای عکاسان حرفه‌ای تر می‌توان کاملا آشنا باشد ولی A-DEP ممکن است برای تازه واردان به مشتری‌های کانن جدید بنماید. خوب در حقیقت A-DEP به معنی Automatic Depth of Field است. بدین معنی که دوربین همواره سعی می‌کند در هر موقعیتی بیشتری عمق میدان را برای شما بدست آورد و این کار را با بستن دیافراگم دوربین تا حد ممکن انجام می‌دهد. بدین ترتیب اصولا نقاط خارج از فوکوس نیز باید در عکس واضح تر بیفتند. بهتر است درباره ی مودهای AV و TV هم برای مبتدیان بگوییم که در مود AV اختیار تنظیم دیافراگم به شما داده می‌شود و اختیار تنظیم سرعت شاتر از شما گرفته می‌شود و در مود TV عکس آن است. در مود M قادر به در دست گیری همه ی تنظیمات به صورت دلخواه خواهید بود و در مود P قادر به در دست گیری همه ی تنظیمات به صورت دلخواه ولی در گستره‌ای محدود تا جایی که از حدود صحیح برای گرفتن یک عکس خوب خارج نشوید می‌باشید. بعلاوه این دوربین Creative Filter‌ها و مود intelligent Auto دوربین 600D را هم ندارد که خیلی دوست داشتیم شاهد آن‌ها نیز بودیم. به جای آخری از Full Auto mode معمولی بهره می‌برد. شوتینگ مودهای مبتدی شامل همان Full Auto، CA یا Creative Auto و دیگر Scene mode‌ها و در آخر No Flash و مود Video می‌شوند. CA در واقع یک حالت خلاقانه تر از Full Auto است و به شما اجازه می‌دهد تا با تنظیم یک لغزنده و بدون اینکه با اعداد سر و کار داشته باشید بتوانید به تنظیم نوردهی و عمق میدان بپردازید. در ضمن در آن یک مود جدید Basic + و Picture Style‌های جدید نیز اضافه شده است. مودهایی چون Portrait, Landscape, Sports, Night Portrait و Close Up بر روی پیچ تنظیم دیده می‌شوند که به خصوص آخری برای دوربین‌های DSLR تقریبا بی معنی است. به هر صورت مثلا اگر در حال عکاسی در منظره هستید و شوتینگ مود را بر روی Landscape تنظیم کنید دوربین سعی می‌کند که بهترین نتیجه را برای شما بدست آورد. خوب بیشتر ویژگی‌های این دوربین شبیه دیگر هم رده‌های خود است. فقط در مورد عکاسی پیاپی بگوییم که در مود JPEG توانایی عکاسی با سرعت ۳ فریم بر ثانیه تا ۸۳۰ عکس و در مود RAW تونایی عکاسی در ۲ فریم بر ثانیه تا ۵ عکس را دارد. سیستم نورسنجی نیز شامل توانایی در نورسنجی Evaluative, Centre-weighted و Partialمی‌شود که همانند مدل 1000D این یکی هم فاقد نورسنجی Spot می‌باشد و Partial هم توانایی پوشش ۱۰% مرکزی تصویر را دارد. با توجه به سیستم نورسنجی ۶۳ نقطه‌ای iFCL معمولا مود Evaluative در همه ی شرایط و به خصوص برای مبتدیان نتایج خوبی را بدست می‌آورد. بهتر است کمی‌هم به توضیح دکمه‌های پشت دوربین بپردازیم. از بالا و سمت راست که شروع کنیم دو دکمه وجود دارد که برای Zoom و Zoom Back در عکس‌های گرفته شده به کار می ایند و با دکمه ی سمت راستی نیز وقتی در Creative Zone باشید می‌توانید نقاط فوکوس خودکار را به صورت دستی تعیین کنید. سپس از بالا دکمه ی تنظیم جبران نوردهی را داریم، پایین تر از آن دکمه ی Live view یا نمایش زنده ی تصویر قرار دارد. این دکمه در مود Video کار شروع ضبط ویدیویی را هم انجام می‌دهد. در زیر آن دکمه ی Q دیده می‌شود که می‌تواند کاربردهای زیادی داشته باشد از جمله شروع در حرکت کردن بین گزینه‌های مختلف در یک منو. کنترل چهار جهته هم در زیر آن قرار گرفته است که عملکردهای مختلف با برچسب‌هایی در کنار آن‌ها مشخص شده. در بالا و سمت راست دکمه ی Display و در وسط هم دکمه ی SET قرار دارد. در زیر آن‌ها نیز دکمه ی Menu و PlayBack قرار دارند. البته این را هم بگوییم که به دلیل کوچک و کم کیفیت بودن نمایشگر نباید انتظار Live view لذت بخشی مانند دوربین 600D را از آن داشت. همانطور که گفتیم دکمه ی Live View (نمایش زنده ی تصویر بر روی نمایشگر) به راحتی زیر انگشت شست دست راست قرار می‌گیرد. یک اشکال که به دوربین 550D وارد بود سرعت کند وارد شدن به مود Live view بود. اینک ظاهرا این مشکل در 1100D هم پا برجاست و واقعا چند ثانیه برای این کار طول می‌کشد. همانند دیگر دوربین‌ها یک Histogram و Grid برای کاربرد مخصوص به خودشان موجود می‌باشد و در ضمن می‌توان تا 10X در تصویر بزرگنمایی کرد. پیش از دوربین 550D در مود Live view برای فوکوس خودکار می‌بایست از دکمه ی * استفاده می‌کردید. ولی از دوربین 550D این کار آسان شده و با فشردن دکمه ی شاتر تا نیمه می‌توانید فوکوس خودکار را انجام دهید. دوربین 1100D هم به همین گونه است. فوکوس و نورسنجی از منطقه‌ای انجام می‌شود که کادر مستطیلی کوچک در آن جا قرار دارد. شما می‌توانید با استفاده از کنترل‌های جهت دارد جای این مستطیل را در کادر اصلی تغییر دهید. در Live view سه مود فوکوس خودکار Quick, Live و Face Detectionوجود دارد. در مود Quick برای لحظه‌ای Live view قطع می‌شود، اینه بالا می‌رود و نور به سنسورهای اصلی AF برخورد می‌کند و سپس دوباره اینه پایین می‌آید. این کار در واقع سر و صدای زیادی را‌ایجاد می‌کند و Live view هم برای لحظه‌ای قطع می‌شود. مود Live این کار را آسان تر انجام می‌دهد ولی از آن جایی که از فن آوری Contrast detection خود سنسور تصویر به جای Phase detection سنسورهای اصلی AF استفاده می‌کند، فوکوس خیلی کندتر صورت می‌گیرد. مود Face detection سعی می‌کند بر روی چهره ی افراد موجود در کادر فوکوس کند. در اینجا نیز نظر شما را به جدول مقایسه‌ای بین دوربین 1100D با سایر رقبا جلب می‌کنیم. برای مشاهده اطلاعات دقیق‌تر می‌توانید بر روی جدول کلیک نمایید.1100D توانایی ضبط ویدیویی 720p HD را دارد ولی با آن در حال فیلم برداری نمی‌توانید‌ایزو، دیافراگم یا سرعت شاتر را تنظیم کنید و فقط قادر به تنظیم جبران نوردهی خواهید بود. در هنگام فیلم برداری فوکوس اتوماتیک امکان پذیر است و می‌توانید با فشردن دکمه ی شاتر تا نیمه همانند مود Live view این کار را انجام دهید. البته صدای موتور فوکوس در صدای ضبط شده شنیده خواهد شد. این دوربین پورت HDMI دارد ولی یک اشکال بزرگ که به آن وارد است فقدان سیستم فراصوت کاهش غبار سنسور یا همان تمیز کننده ی سنسور است. پس این کار را می‌بایست به صورت دستی انجام دهید که فکر نمی‌کنیم کاربران دوربین اصلا به فکر این کار بیفتند و یا اگر هم افتاندند بهتر باشد که خود آن‌ها این کار را انجام بدهند! بهتر است برای این کار پیش مراکز مجاز بروید. این دوربین از باتری لیتیوم-یونی شارژی LP-E10 بهره می‌برد که توانایی شارژدهی فوق العاده و واقعا فوق العاده ی ۷۵۰ عکس در مود چشمی‌به دوربین را دارد! این را مقایسه بکنید با دوربین 600D که نهایتا تا ۴۵۰ عکس شارژدهی می‌کند. در تست‌هایی که انجام دادیم کیفیت عکس‌های گرفته شده توسط 1100D عالی بود. عکس‌های این دوربین از‌ایزو ۱۰۰ تا ۱۶۰۰ بدون نویز هستند و فقط در‌ایزو ۳۲۰۰ و ۶۴۰۰ مقدار نویز افزایش پیدا می‌کند. چنین کیفیت عکسی برای دوربینی با این قیمت واقعا عالیست. به هر صورت به نظر ما 1100D فراتر از قیمت خود می‌باشد. البته فقدان تمیز کننده ی خودکار سنسور خیلی بد است. اگر بر روی دستگیره روکش لاستیکی الیافی داشتیم و نمایشگر بزرگتر و با کیفیت تر بود خیلی خوب بود. ولی دوربین در کیفیت عکس و ارگونومی‌و بهتر از آن شارژدهی باتری عملکرد خوبی دارد. این دوربین مناسب مبتدیانی که می‌خواهند یک دوربین DSLR داشته باشند و با آن خلاقانه تر عکاسی کنند می‌باشد و از رقبای آن می‌توان به Canon EOS 600D، Nikon D3100 و Sony A390 اشاره کرد.