- پیشرانه‌ی دیزلی با قدرت و گشتاور بالاتر
- مصرف سوخت بهتر نسبت به مدل‌های بنزینی
- کاربری فوق‌العاده
- طراحی کهنه
- کیفیت پایین کابین
وانت زامیاد از سال ۱۳۶۱ توسط شرکت زامیاد به عنوان دومین وانت بازار داخلی بعد از پیکان وانت به بازار ایران وارد شد. این خودرو در حقیقت همان نسل سوم نیسان جونیور بود که با همان شکل و شمایل به تولید خود در داخل کشور ادامه داد. قدرت فوق‌العاده‌ی زامیاد باعث شد که خریداران زیادی به سمت آن کشیده شوند تا جایی که امروز بسیاری از وانت‌های سازمانی یا خودروهای دولتی از این مدل استفاده می‌کنند. زامیاد با پیشرانه‌های بنزینی، گازسوز و دیزلی عرضه میشود و خبر جایگزینی آن با محصولی تازه به گوش می‌خورد.
مروری کلی بر خودرو
همه چیز از یک رقابت ساده آغاز و در نهایت به جنگ برای تصاحب تاج و تخت منتهی شد. در میانه‌ی دهه‌ی ۶۰ میلادی که کمپانی ژاپنی نیسان اصلاً به شکل امروز شناخته شده نبود، شرکت خوشنام و بزرگ تویوتا یکی از خودروسازان موفقی بود که در آن سال‌ها با تولید و عرضه‌ی دو مدل وانت تویوتا هایلاکس «Hilux» و تویوتا استوت «Stout» بخش زیادی از بازار این کلاس را در دست داشت. شرکت نیسان با پی‌بردن به این مسئله که عرضه‌ی رقابت برای شرکت تویوتا در این کلاس خالی است، به فکر چاره‌ای برای در دست گرفتن سهمی از بازار این کلاس شد که نتیجه‌ی آن، تولید و عرضه‌ی نسل اول نیسان جونیور «Junior» بود. این خودرو با تولید خود تا حدودی اهداف نیسان را به واقعیت بدل کرد و فروش آن همیشه بیشتر از مدل کوچکتر تویوتا هایلاکس، اما در تمام سالیان عرضه کمتر از تویوتا استوت بود. عده‌ای دلیل این شکست جونیور در مقابل استوت را شناخته‌شده نبودن نام نیسان در بین مشتریان و انتخاب مسخره‌ی نام «جونیور» به معنای «نوجوان» برای یک خودروی نیمه‌سنگین باربری می‌دانند!
عرضه‌ی نیسان جونیور بعد از سه نسل در سال ۱۹۸۲ متوقف شد اما شرکت خودروسازی زامیاد که تا قبل از این به مونتاژ این خودرو از سال ۱۹۷۰ در کشور مشغول بود و بعدها توسط شرکت سایپا خریداری شد، به تولید و عرضه‌ی این محصول ادامه داد. حالا با گذشت بیش از چهار دهه از تولید این خودرو، زامیاد چه در طراحی ظاهری و چه در کابین به شدت بوی کهنگی می‌دهد و شاید تصور تولید آن با همین فرم و قیافه پس از چهل سال، حتی در ذهن تولیدکنندگان نیسان هم جایی نداشته باشد!
عملکرد و پیشرانه‌ی خودرو
شرکت خودروسازی سایپا پس از عرضه‌ی وانت زامیاد با پیشرانه‌های بنزینی و گازسوز، سعی کرد تا پا را از این هم فراتر گذشته و این خودرو را با یک پیشرانه‌ی دیزلی قدرتمند به بازار عرضه کند. شاید با شنیدن نام «پیشرانه‌های گازوئیلی» تمام ذهن ما به سمت موتورهایی پرسر و صدا با بوی بد گازوئیل، وزن زیاد و عملکرد و شتاب پایین برود اما حقیقت این است که بسیاری از این مشکلات امروزه در پیشرانه‌های گازوئیلی مدرن به کلی برطرف شده و کمپانی‌های بزرگی مثل بی‌ام‌و و مرسدس بنز حتی مدل‌های سدان خود را با چند پیشرانه‌ی دیزلی عرضه می‌کنند. پیشرانه‌های گازوئیلی علاوه بر آلایندگی بسیار پایین، مصرف سوخت بهتری هم داشته و پیمایش خودرو را در مقایسه با مدل‌های گازسوز افزایش می‌دهند.
حالا شرکت سایپا برای مجهزکردن وانت زامیاد به موتور دیزلی، از کمپانی ژاپنی ایسوزو «Isuzu» کمک گرفته است که خود در زمینه‌ی تولید وانت، کامیون و کامیونت‌هایی با پیشرانه‌ی دیزلی شهرت دارد. به نظر می‌رسد که پیشرانه‌ی استفاده شده در وانت زامیاد از خانواده‌ی Isuzu J با کد 4JB1 است که با تغییراتی بر روی آن از سوی سایپا با کد 8CRZ عرضه میشود. این پیشرانه‌ی ۲.۸ لیتری از آرایش چهار سیلندر خطی (I4) بهره میبرد و به سیستم پاشش سوخت Common Rail مجهز است. پیشرانه‌ی دیزلی زامیاد با حداکثر توان ۹۳ اسب بخار در ۳۶۰۰ دور بر دقیقه و حداکثر گشتاور ۲۲۵ نیوتن متر در ۲۶۰۰ دور بر دقیقه از هر دو نظر قدرت و گشتاوری در سطح بالاتری نسبت به پیشرانه‌های بنزینی و گازسوز این خودرو قرار دارد. زامیاد خودرویی دیفرانسیل عقب (RWD) است و مدل دیزلی آن برای انتقال نیرو به محور محرک عقب از گیربکس F4W81A تقویت‌شده با ۵+۱ دنده استفاده می‌کند.
پیشرانه‌ی دیزلی زامیاد در کنار مزیت‌های عمده‌ای که دارد، از قدرت و گشتاوری بالاتری نسبت به سایر گزینه‌ها برخوردار بوده و می‌تواند تا ۲۵ درصد شتاب بیشتر و تا ۲۰ درصد کشش بالاتری در مقایسه با پیشرانه‌های دیگر این مدل تولید کند.
ایمنی خودرو
متاسفانه یکی از نگرانی‌های عمده‌ی ما به محض عرضه‌ی یکی از تولیدات داخلی در نگاه اول، سطح ایمنی خودروی تولیدشده است؛ چرا که سابقه‌ی تیره‌ی این محصولات همچنان در اذهان مردم باقی مانده و امیدواریم صنعت خودروی داخلی روزی در این بخش حرفی برای گفتن داشته باشد، اما تا آن زمان، بهتر است در انتخاب‌های خود دقت بیشتری کرده و عملکرد خودروی موردنظرمان را در بخش‌های مختلف بسنجیم.
وانت زامیاد در این بین از سطح ایمنی قابل‌قبولی برخوردار نیست. هر چند مدل دیزلی این خودرو به طور خاص مورد بررسی قرار نگرفته اما مدل‌های دیگر آن توسط شرکت بازرسی کیفیت و استاندارد ایران ارزیابی شدند به طوری که در گزارش خرداد ۱۳۹۶ این سازمان، هر دو وانت نیسان تک‌سوز و دوگانه‌سوز با دریافت تنها یک ستاره‌ی کیفی در کلاس قیمت پایین‌تر از ۵۰۰ میلیون ریال به ترتیب در رده‌های کیفی پنجم و هفتم قرار گرفتند. جایگاه بین این دو خودرو را وانت آریسان، یکی از جدیدترین محصولات ایران‌خودرو در این کلاس از آن خود کرده و وانت تندر همچنان با سه ستاره‌ی کیفی در صدر خودروهای این کلاس قرار گرفته است. وانت زامیاد به صورت استاندارد از سیستم ترمز ضد قفل (ABS) همراه با سیستم توزیع الکترونیکی نیروی ترمز (EBD) استفاده می‌کند.
جمع‌بندی
سر تا پای نیسان زامیاد بوی بازنشستگی می‌دهد. خودرویی که برای چند دهه موفق شد در بازار داخلی به فروش مناسبی دست پیدا کرده و توسط سازمان‌ها و موسسات مختلفی مورد استفاده قرار بگیرد. بخشی از میزان فروش خودرو بدون شک وابسته به فراوانی قطعات و هزینه‌های نگهداری مناسب بود اما مصرف سوخت فوق‌العاده بالای خودرو که در مدل دیزلی تاحدودی مهار شده و استانداردهای ایمنی پایین آن، زامیاد را گزینه‌ی ضعیف در این کلاس تبدیل می‌کند.
مشخصات
-
ارتفاع
۱۶۵۰ سانتی‌متر
-
عرض
۱۶۶۰
-
تعداد سوپاپ
۱۶
-
ویژگی‌های خودرو
استارت سوئیچی
-
ویژگی‌های چراغ
چراغ ترمز عقب
-
ویژگی‌های پیشرانه
تنفس طبیعی
-
نوع فرمان
هیدرولیک
-
نوع جعبه دنده (گیربکس)
دستی
-
نوع ترمزهای جلو و عقب
دیسکی/کاسه‌ای
-
گرم‌کن صندلی
بدون گرم‌کن صندلی
-
کلاس خودرو
پیکاپ
-
فاصله دو محور
۲۸۶۵ میلی‌متر
-
طول
۴۶۹۰
-
تعداد درها
۲
-
سوخت مصرفی
گازوئیلی
-
سرد کن صندلی
ندارد
-
سانروف
بدون سانروف
-
حداکثر گشتاور
۱۹۰
-
حداکثر توان
۱۰۰
-
حجم
۲۸۰۰
-
جنس رینگ
فولاد
-
تعداد سیلندر
۴
-
تعداد سرنشین
۲
-
تعداد دنده
۴
-
تعداد صندلی
۲
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.