با گران‌شدن قیمت سوخت، همواره نیاز به خودروهای کم‌مصرف، بیشتر احساس می‌شود. اگر شما خانواده‌ای متوسط هستید و به دنبال یک سدان خانوادگی کوچک می‌گردید که هم برای مصارف داخل شهر هم برای مسافرت‌های کوتاه مناسب باشد و حجم صندوق آن نیز نیازهای شما را برآورده کند، تندر نود گزینه‌ی بسیار مناسبی است. رنو لوگان یا در اصل داچیا لوگان که ما در بازار داخلی آن را با نام تندر نود و ال نود می‌شناسیم، ابتدا در سال ۲۰۰۴ به بازار عرضه شد؛ سپس در سال ۲۰۰۸ توسط جراحان پلاستیک فیس‌لیفت شد که همین نسخه نیز بعدها به کشور وارد شده و توسط پارس‌خودرو و ایران‌خودرو تولید و با نام تندر نود در ۳ تیپ به بازار عرضه شد که بهترین تیپ آن تندر نود e2 است. تندر، خودرویی است با سواری خوب و موتور و گیربکسی قابل اطمینان که در بخش توانایی‌های فنی شما را ناامید نخواهد کرد؛ اما اگر بخواهیم بی‌پرده سخن بگوییم، واقعا از لحاظ طراحی ظاهری به دل نمی‌نشیند. هرچند موضوع دوست داشتن طرح ظاهری خودرو یک امر سلیقه‌ای است، اما باید قبول کرد که تندر به هیچ وجه زیبا نیست؛ البته این موضوع در نسل جدید آن یا لوگان II به میزان قابل توجهی برطرف شده و به‌تازگی با نام رنو سیمبل وارد کشور شده است. در بخش پیشرانه تندر نود از یک موتور ۴ سیلندر ۱.۶ لیتری بهره می‌برد که قادر است ۱۰۵ اسب بخار قدرت را در۵۷۵۰ و ۱۴۰ نیوتن‌متر گشتاور را در ۳۷۵۰ دور بر دقیقه تولید کند. این موتور قابل اطمینان روی خودروهای دیگری نظیر ساندرو نیز نقش تامین قدرت را بر عهده دارد. تندر نود با دو گیربکس دستی و اتوماتیک عرضه می‌شود که نمونه‌ی دستی آن قادر است طی ۱۰.۲ ثانیه، طبق اعلام کارخانه، از صفر به صد برسد. مدل اتوماتیک این خودرو دارای یک گیربکس ۴سرعته‌ی تیپ ترونیک با کد CT2 است که توسط شرکت ZF ساخته شده و می‌تواند حداکثر گشتاور ۲۴۰ نیوتن‌متر را تحمل کند. یکی از توانایی‌های آن که در این سطح خودرو چشمگیر است، توانایی دادن دو معکوس همزمان در مواقعی است که نیاز به شتاب دارید؛ درکل این گیربکس به‌خوبی با موتور کوپل شده و شما را ناامید نخواهد کرد. در بخش امکانات رفاهی نباید از تندر انتظار زیادی داشت و لیست تجهیزات آن به شیشه‌بالابرهای برقی و آینه‌های برقی ختم می‌شود. شاید یکی از مشکلات اصلی این خودرو، همین نبود یک سری از آپشن‌های ساده باشد؛ برای مثال در درون خودرو کلیدی برای بازکردن در صندوق نیست و روی در صندوق نیز صندوق پرانی مشاهده نمی‌شود و اگر شما بخواهید در صندوق را باز کنید، حتما باید این کار را با سوییچ انجام دهید یا برای نصب این امکان ساده پول بیشتری بپردازید. یکی دیگر از مشکلات تندر دید بد عقب خودرو و محدوده‌ی دید بسیار کم آینه‌های آن است که اگر مواظب نباشید، به‌راحتی گلگیرهای عقب خط‌خطی خواهند شد. در آخر باید بگوییم تندر برخلاف چهرهی نه‌چندان زیبایش از لحاظ فنی واقعا خودروی خوب و کم دردسری است و اگر با ظاهر آن مشکلی نداشته باشید، می‌تواند انتخابی خوب برای رفع نیازهای شهری شما باشد.
- کیفیت ساخت بالا
- طراحی نه‌چندان جذاب
سال‌ها پیش هنگامی که صحبت از خودروی فرانسوی به بازار ایران بود، پژو ۴۰۵ تنها نماینده‌ی پرقدرت این ملیت بود. با پیوستن پژو ۲۰۶ به این خانواده، سبد محصولات مونتاژ محصولات فرانسوی در ایران‌خودرو پررنگ‌تر از قبل شد. شرکت داچیا نیز درسال ۲۰۰۴ میلادی با معرفی یک محصول جدید به نام لوگان، قصد ورود به تولید خودروهای میان رده در بازار اروپا کرد. خودرویی که در دو نسل رونمایی شد اما بنا به اشتیاق ایران برای مشارکت و همکاری با این خودروساز فرانسوی، تنها نسل اول این اتومبیل برای عرضه در بازار داخلی اتومبیلی برگزیده شد. خودرویی که در ابتدا با شعار جایگزینی با محصول قدیمی پراید و عوض کردن چهرهی خیابان‌های شهر وارد شد اما بعدها نتوانست به عهد خود برای پر کردن کمبود خودروی ارزان‌قیمتی هم‌چون پراید وفا کند. حال تندر ۹۰ به عنوان یک اتومبیل میان‌رده شهری با امکانات رفاهی متوسط و کم‌مصرف شناخته می‌شود. اتومبیلی با طراحی خارجی شارپ و جعبه‌ای، کابینی بی‌روح و خشک اما با استانداردهای قابل قبول که توانسته عنوان یکی از خودروهای مطمئن و باکیفیت را یدک بکشد. در کنار انتقادهای زیاد درمورد طراحی این خودرو، کیفیت بالای لوازم، مورد تحسین قرار گرفته است. بنابراین ابتدا به طور خلاصه طراحی تندر ۹۰ را مورد بررسی قرار می‌دهیم. تندر در ۳ تیپ با نام های e0 و e1 و e2 عرضه گشته است.
طراحی خارجی
همان‌طور که در ابتدا گفته شد، طراحی تندر ۹۰ جزو جمله خودروهایی است که همیشه نظر مردم را به چالش می‌کشد. به‌طور کلی ظاهر مظلومانه‌ی جلو و اسپرت عقب این خودرو، ناهمگونی میان نماهای جلو و عقب، دید ضعیف از شیشه ی عقب خودرو به دلیل بالا بودن صندوق عقب در هنگام رانندگی، طراحی قدیمی کسل‌کننده از زمره ویژگی‌های ظاهر خارجی این اتومبیل است. در نمای جلو، چراغ‌های ذوزنقه‌ای به چشم می خورند که به هواکش اصلی خود که میزبان لوگوی الماس‌گونه‌ی رنو است، نشانه می‌روند. چراغ‌های کوچک به همراه هواکش زیرین نیز تا حدی یادآور لبخند بر روی لبان این خودروی فرانسوی است. در جوانب هم گلگیرهای برجسته‌ای که با همراهی خطوط شانه‌ای به چشم می‌خورد از بالای گلگیرها شروع شده و با گذر از دستگیره‌ها به انتهای اتومبیل ختم می‌شود.
در نمای عقب، چراغ های عمودی با فرم داخلی دوست‌داشتنی قرار گرفته است که با توجه به ظاهر سپر هم‌گون و متناسب به نظر می‌رسد. نقد اصلی بر طراحی اصلی خودرو، صنددوق عقب آن است که به دلیل ارتفاع زیاد آن و زاویه‌دار بودن شیشه‌عقب، دید کمی را برای راننده مهیا می‌کند. این مشکل اصلی رانندگان خودرو است که در تشخیص فاصله‌ی اجسام به هنگام پارک اتومبیل، گریبان‌گیر می‌شود. در مجموع با توجه به قدیمی بودن سبک طراحی اتومبیل، نمی‌توان حس هیجان و اسپرتی را از تندر ۹۰ گرفت. از جمله ویژگی‌های زبان طراحی قدیمی این اتومبیل، ظاهر شارپ و جعبه‌ای آن است که با طراحی‌های امروزی چندان هم‌خوانی ندارد. در نتبجه با توجه به ویژگی‌های این خودرو، ظاهر منطقی اتومبیل را می توان متناسب با افراد مسن و خانواده‌هایی که چندان علاقمند به ماجراجویی نیستند، دانست. حال نگاهی به کابین خودرو می‌اندازیم.
طراحی داخلی
هنگامی که در داخل اتومبیل می‌نشینید، احساس دل‌چسبی از راندن این اتومبیل را نخواهید داشت؛ دلیل آن نیز واضح است. خودرویی با کابین بسیار ساده، بی‌روح و خشک با تم توسی یکنواخت است که روحیه‌ی سرنشینان را کسل می‌کند. با وجود این‌که ذوقی از سوی سازنده به هنگام طراحی داخلی دیده نشده است، کیفیت لوازم بسیار خوب و مرغوب ارزیابی می‌شود. از اجزای اصلی کابین می‌توان به فرمان سه‌پر به همراه صفحه‌کیلومتر ساده وداشبورد پلاستیکی اشاره کرد. در پنل داشبورد نیز دو دریچه‌ی تهویه‌ی مطبوع دایره‌ای با نواری مربوط به پخش صوتی و دگمه‌های کنترل و تنظیمات وجود دارد. تم توسی و خاکستری داشبورد، کنسول و رودری‌ها، یکپارچه و یک‌دست بوده که باعث یکنواختی فضای کابین می‌شود. صندلی‌های معمولی با توجه به ارگونومی قابل قبول، حس تسلط و اشراف خوبی را به راننده به محیط اشراف و امکانات داخلی می‌دهد. سیستم صوتی نه چندان پیشرفته‌ی تندر ۹۰ از ۴ بلندگو با قابلیت پشتیبانی از بلوتوث اتصال USB بهره می‌برد. در نتیجه‌گیری از ویژگی‌های طراحی داخلی می‌توان تندر ۹۰ را یک خودروی قدیمی با روحی کسل‌کننده اما با طراحی منطقی، ارگونومی خوب، فضای نسبتا بزرگ با لوازم باکیفیت کابین توصیف کرد.
مشخصات فنی
در تندر ۹۰، یک پیشرانه‌ی ۴ سیلندر خطی ۱۶ سوپاپه با حجم دقیق ۱۵۹۸ سی‌سی (۱.۶ لیتر) سود می‌برد. این موتور قادر به تولید قدرت ۱۰۵ اسب‌بخار در ۵۷۵۰ دور بر دقیقه و گشتاور ۱۴۰ نیوتون‌متری در ۳۷۵۰ دور بر دقیقه است. در مجموع، پیشرانه‌ی تندر۹۰، کشش و توان مطلوبی را در استفاده‌های روزمره برای دارنده‌ی خود به نمایش می‌گذرد. در حالت معمول، یک جعبه‌دنده‌ی ۵ سرعته‌ی دستی این خودرو را همراهی می‌کند. مدل اتومات نیز از یک جعبه‌ی دنده‌‌ی خودکار ۴ سرعته نیزسود می‌برد. برای جثه‌ی ۱.۱ تنی این اتومبیل، به ۱۰.۵ ثانیه زمان نیاز دارید که از حال سکون به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت دست پیدا کنید.
مصرف سوخت تندر در حالت سیکل ترکیبی، ۶.۹ لیتر به ازای هر ۱۰۰ کیلومتر است. ابعاد طول، عرض، ارتفاع و فاصله‌ی دو محور این اتومبیل به ترتیب است
ایمنی و امنیت
در باور عموم، تندر ۹۰ به عنوان یک خودروی ایمن داخلی شناخته می‌شود. تندر ۹۰ در تست تصادف سال ۲۰۰۵، موفق به کسب ۳ ستاره‌ی ایمنی شد که به عنوان یک خودروی معمولی در این سطح ارزیابی می‌شود. بهره جستن از کیسه‌های هوای راننده و سرنشین جلو، ترمز ضد قفل (ABS)، توزیع الکترونیکی نیروی ترمز (EBD)، سیستم کمکی ترمز، سیستم سوخت خودکار قطع سوخت در مواقع اضطراری و سیستم ضد سرقت (ایمبولایز) از جمله ویژگی‌های ایمنی و امنیتی این سدان شهری محسوب می‌شود.
جمع‌بندی
به طور کلی، تندر۹۰ را می‌توان یک اتومبیل سدان ۴ درب شهری دانست که با بهره‌گیری از خصوصیات مطلوب فنی، ایمنی و کیفیت بالای لوازم به عنوان یکی از گزینه‌های منطقی در گستره‌ی قیمتی خود دانست. از طرفی به دلیل ظاهر قدیمی و ناهمگون، بعضی از افراد موفق به برقراری ارتباط با زبان طراحی آن نمی‌شوند. از رقبای داخلی تندر ۹۰ می‌توان به سمند، پژو پارس، پژو ۲۰۶ صندوق دار، دنا و رانا اشاره کرد. تندر ۹۰ یک خودروی مناسب برای خانواده‌های ۳ و۴ نفره است که چندان به دنبال هیجان نیستند چراکه روح محافظ کارانه، سرد و خشک تندر ۹۰ از ظاهر و خوی اسپرت محروم است.
مشخصات کلی
-
طول
۴۲۴۷ میلی‌متر
-
عرض
۱۷۴۰ میلی‌متر
-
ارتفاع
۱۵۳۴ میلی‌متر
-
وزن
۱۱۰۰ کیلوگرم
-
فاصله دو محور
۲۶۳۰ میلی‌متر
-
حجم مخزن سوخت
۵۰ لیتر
-
حجم صندوق بار
۵۱۰ لیتر
نوع و کلاس خودرو
-
کلاس خودرو
سدان (صندوق دار)
-
تعداد سرنشین
پنج نفر
-
اندازه رینگ
۱۵ اینچ
-
جنس رینگ
آلومینیوم
پیشرانه
-
تعداد سیلندر
چهار سیلندر
-
تعداد سوپاپ
۱۶ سوپاپ
-
حجم
۱۵۹۸ سی سی
-
حداکثر توان
۱۰۵ اسب بخار
-
حداکثر گشتاور
۱۴۰ نیوتن متر
-
استاندارد آلایندگی
یورو ۴
-
نوع تنفس موتور
طبیعی
-
نوع سوخت
بنزینی
جعبه دنده و سیستم انتقال نیرو
-
نوع جعبه دنده (گیربکس)
دستی
-
تعداد دنده
پنج دنده
-
محور محرک (دیفرانسیل)
جلو
امکانات
-
نوع استارت
سوئیچی
ترمزها
-
نوع ترمزهای جلو و عقب
دیسکی/کاسه‌ای
-
سامانه ضد قفل (ABS)
دارد
-
توضیحات تکمیلی ترمزها
دارای سیستم‌های ABS + EBD
چراغ ها
-
قابلیت چراغ‌های جلو
تنظیم ارتفاع نور چراغ های جلو
,چراغ مه شکن جلو
-
سایر چراغ‌ها
چراغ مه شکن عقب
,چراغ ترمز عقب
فضای داخلی
-
نوع فرمان
هیدرولیک
-
تعداد صندلی
پنج عدد
-
جنس پوشش صندلی
پارچه
-
نحوه تنظیم زاویه پشتی صندلی
دستی
-
نحوه حرکت به جلو و عقب
دستی
-
قابلیت تنظیم صندلی راننده در ۸ جهت
ندارد
-
گرم کن صندلی
ندارد
-
سرد کن صندلی
ندارد
-
شیشه بالابر برقی (شیشه‌های جلو)
دارد
-
شیشه بالابر برقی (شیشه‌های عقب)
دارد
-
تعداد درها
چهار عدد
-
قفل مرکزی
دارد
-
تنظیم برقی آینه‌ها
دارد
-
سانروف
ندارد
سیستم صوتی و تصویری
-
نوع پخش کننده
مالتی مدیا
-
درگاه USB
ندارد
-
مانیتور جلو
ندارد
-
مانیتور عقب
ندارد
سیستم هشدار دهنده
-
سنسور دنده عقب
ندارد
-
سیستم هشدار صوتی باز بودن کمربند
ندارد
-
سیستم مسیریاب (نویگیشن)
ندارد
-
سیستم خودکار پارک خودرو
ندارد
-
سیستم ضد سرقت خودرو
دارد
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.