دولتمند خالف، استاد موسیقی تاجیکستان، قطعه «شاه پناهم بده» را شامگاه ۹ خردادماه در تالار فردوسی جهاددانشگاهی مشهد اجرا کرد.
قطعه «شاه پناهم بده» با حضور و اجرای دولتمند خالف در تالار فردوسی جهاددانشگاهی مشهد، شامگاه ۹ خردادماه با حضور آریا عظیمینژاد، آهنگساز، بهروز شعیبی، بازیگر و کارگردان و جمعی از علاقهمندان به هنر و موسیقی اجرا شد.
آریا عظیمینژاد، آهنگساز کشور در این مراسم با اشاره به کار مشترکی که با دولتمند خالف در حال انجام دارد، گفت: یکسری مرزهای جغرافیایی داریم که ماجرای فرهنگ و هنر از این مرزها خارج است و شاید با یک نگاه جامع بتوان گفت مرزی وجود ندارد. ارتباط ما با کشور تاجیکستان از نوع مرزبندیهای غیرمتعارف سیاسی و بینالمللی است، زبان مشترک داریم و در درک جزئیات ادبیات قرابتهایی داریم ، اما درک کامل وجود ندارد و باید یک زبان تخصصی در کنارش یاد بگیریم که بدانیم چه ادبیات، سنتها و فرهنگ و هنری را دنبال میکنند.
وی با اشاره به تلاشهایش در شناخت و یادگیری موسیقی نوایی ادامه داد: طی مدتی که کارهای استاد را دنبال میکنم و بهواسطه کارهای مشترکی که در حال انجام آنها هستیم آشنایی بیشتری با ایشان پیدا کردهام، باید گفت به لحاظ مقام و پرده که شاخصه دستگاههای موسیقی ایران است، تاجیکها مقامهایی دارند که بسیار نزدیک به موسیقی شمال البرز و موسیقی کتول است، بهگونهای که گمان میرود این قرابت، میتواند تمام مرزها را بشکند و شاید کارهایی که از استاد به دل ما مینشیند، به سبب وجود همین نزدیکیهای زیاد است.
عظیمینژاد افزود: موسیقی آسیای مرکزی یکی از موسیقیهای غنی ماوراء النهر است و میتواند سرفصلی برای سایر اتفاقات از لحاظ فرهنگی و هنری و بابی برای شناختن باشد.
دولتمند خالف، استاد موسیقی، نوازنده و خواننده تاجیک و مسلط به نواختن دوتار، قیچک و سهتار و استاد موسیقی محلی جنوب تاجیکستان موسوم به فلک است. آهنگها و آوازهای او حالت صوفیانه دارند و عمدتاً بر اساس اشعار مولوی تنظیم شدهاند.
وی بزرگترین فلکسرای تاجیکستان است که علم موسیقی را نیز در مدرسه موسیقی و دانشگاه هنر تاجیکستان آموخته و به همین دلیل با موسیقی جهان آشنایی دارد.
دولتمند در آغاز دهه ۹۰ هجری خورشیدی، ترانهای را با نام «پناه» در مدح علی بن موسیالرضا(ع)، امام هشتم شیعیان خواند که در ایران مورد توجه بسیاری قرار گرفت و موجب شهرت او در ایران شد. شعر قطعه «پناه» سروده شاعر معاصر ایرانی محمود حبیبی کسبی است و آهنگسازی این اثر را طویجان آتابای نیازی به عهده داشته است.
دولتمند همانگونه که به موسیقی اصیل تاجکستان و اشعار مولانا پایبند است، از شعرهای شاعران معاصر نیز استفاده میکند و چند آلبوم از گزیده کارهای او در ایران منتشر شدهاست.