میدیا فرج نژاد در مورد این تارنوازی نوشت:
موسیقی بخش مهمی از زیست، فرهنگ و تاریخ مردم کوردستان است. نمیشود که به تاریخ آن سرزمین پرداخت و مشاهیر تاریخ ساز موسیقی‌اش را نادیده گرفت.
و در این میان نام سیدعلی اصغرکردستانی همچون ستاره‌ای نورانی میدرخشد. خواننده ای توانا با صدایی جادویی، گستره صوتی عجیب، لحن منحصر به فرد و تحریرهای شگفت انگیز که بارها و بارها مرحوم استاد شجریان به آن اشاره کردند. روایات در مورد توانایی هایش بسیار است. عباس کمندی در کتابش می نویسد که وقتی سیداصغر در حضور موسیقیدانان و پس از قمرالملوک وزیری خواند، همگان شگفت زده شدند.
روایات بسیاری هست از اینکه وقتی می‌خوانده فرسنگ‌ها دورتر صدایش شنیده می‌شده و مردم را جمع می‌کرده و …
بیست و پنج سال پیش بود که در سنندج با پسری آشنا شدم بوشهری که سالها بود در سنندج و بانه زندگی میکرد و عاشق فرهنگ کوردستان بود، پسری با صدایی وسیع و در اولین دیدار همین قطعه را روی کوه آبیدر برایم خواند و آن دیدار پایه دوستی طولانی ما شد. وقتی تصمیم به ضبط این قطعه گرفتم گزینه‌ی دیگری در ذهنم جز بهمن جهانسوز نمی‌گنجید.
