سلستا یا پیانو زنگی یک آیدیوفون ضربه‌ خورده است که توسط کیبورد کار می‌کند. به نظر شبیه یک پیانوی ایستاده (چهار یا پنج اکتاو) است، البته با کلیدهای کوچکتر یا یک جعبه موسیقی چوبی بزرگ (سه اکتاو). کلیدها به چکش هایی متصل می شوند که به مجموعه ای مدرج از صفحات یا میله های فلزی (معمولاً فولادی) که روی طنین انداز های چوبی آویزان شده اند، برخورد می کنند.

یکی از شناخته‌شده‌ترین آثاری که در آن از سلستا استفاده شده است، «رقص پری آلو قند» اثر پیتر ایلیچ چایکوفسکی است.

سلستا اغلب برای تقویت خط ملودی نواخته شده توسط ساز یا بخش دیگری استفاده می شود. صدای ظریف و زنگ مانند آن آنقدر بلند نیست که بتوان از آن در بخش های کامل یک آهنگ استفاده کرد. همچنین، سلستا به ندرت در تک‌نوازی مورد استفاده واقع می شود.