لنگور طلایی می‌تواند بین ۴۰ تا ۸۰ سانتی متر طول داشته باشد و با انسان ارتباط جالبی ندارد همین موضوع باعث شده ما اطلاعات چندانی از این حیوان نداشته باشیم.
لنگور طلایی متعلق به خانواده میمون های دنیای قدیم است و یکی از گونه های نخستی در خطر انقراض هند است. گلدن لنگورهای طلایی که از دیرباز توسط بسیاری از مردم هیمالیا مقدس شمرده می شد، برای اولین بار توسط طبیعت شناس E. P. Gee در دهه ۱۹۵۰ مورد توجه جهان غرب قرار گرفت.
این میمون ها صورت سیاه و دم بسیار بلندی دارند. پوشش آنها از کرم تا طلایی متغیر است. روی پهلوها و سینه موها تیره‌تر و اغلب زنگ‌زده‌اند. پوشش فرزندان و ماده‌ها روشن‌تر و سفید نقره‌ای است.لنگورهای طلایی در منطقه کوچکی در غرب آسام، هند و در دامنه‌های همسایه کوه‌های سیاه بوتان یافت می‌شوند. این میمون ها در جنگل های مرطوب استوایی زندگی می کنند.
لنگورهای طلایی گی موجوداتی درختی و روزانه هستند. آنها ترجیح می دهند صبح و بعد از ظهر زود به دنبال علوفه باشند و در گرمای ظهر استراحت کنند. آنها بیشتر وقت خود را در تاج درختان می گذرانند و به ندرت به زمین می آیند.
گفته می شود این جانور ارتباط خوبی با انسان ها ندارد از انسان فاصله می گیرد و به سختی دیده می شود؛ اطلاعات کمی در مورد عادات اجتماعی این میمون ها در وجود دارد اما لنگورهای طلایی اجتماعی هستند و عموماً در گروه های ۵۰ تایی زندگی می کنند. با این حال، اشاره شده است که نظافت اجتماعی یک فعالیت گروهی بسیار مهم است و آنها پیوندهای بین اعضای گروه خود به کمک همین فعالیت های گروهی تقویت می کنند.
