میرزا محمد فرخی یزدی در سال ۱۲۶۷ ش در یزد به دنیا آمد و پس از طی تحصیلات متداول، در جوانی فضل و سوادی پیدا کرد. استعداد شاعری فرخی از همان پشت نیمکت مدرسه آغاز گردید. پانزده ساله بود که به علت سرودن اشعاری انتقادی از مدرسه اخراج شد و چندی به کارگری پرداخت تا این که در اوان مشروطه به گروه آزادیخواهان پیوست. فرخی در نوروز ۱۲۸۹ ش در شعری خطاب به حاکم یزد، او را مورد انتقاد قرار داد و در پی آن به دستور حکمران، لبان وی را با نخ و سوزن دوختند و به زندانش افکندند. یکی دو ماه بعد به تهران گریخت و به صف مبارزان ملی پیوست. وی در سال ۱۳۰۰ ش روزنامه طوفان را منتشر ساخت و نسبت به اوضاع با انتقاد برخورد میکرد. در این روزنامه، رباعیهایی که او هر روز درباره مسائل جاری کشور در چهار بیت میسرود، فوقالعاده مورد توجه قرار گرفت و روزنامهاش بین توده مردم، طرفداران زیادی یافت به طوری که مقام اجتماعی فرّخی به عنوان یک شاعر ملی و روشنفکر شهرت یافت. وی در دوره هفتم از طرف مردم یزد به وکالت مجلس شورای ملی انتخاب شد و مبارزاتش را ادامه داد ولی بعدها به دلیل فقدان امنیت جانی به مسکو و از آنجا به آلمان گریخت. فرخی بعدها به ایران بازگشت ولی به زودی دستگیر و زندانی شد و در ۲۵ مهر ۱۳۱۸ ش در ۵۱ سالگی به قتل رسید. وی روزنامهنگار و شاعری توانا، ملی و سیاسی بود که خود را عاشق آزادی مینامید و در تمام اشعار خود از این عشق مقدس دفاع و حمایت میکرد.
