به گناهانم اعتراف دارم…

   و اما من ای معبودم… کسی هستم… که به گناهانم اعتراف دارم… و این منم که بد کردم… این منم که خطا کردم… این منم که (به بدی)همت گماشتم… این منم که نادانی کردم… این منم که غفلت ورزیدم… و اکنون به حالی افتاده ام که! نه وسیله تبرئه ای دارم… که پوزش خواهم… و نه نیرویی دارم… که بدان یاری گیرم… پس به چه وسیله با تو روبرو شوم؟ از بس گناه کردم… دل را سیاه کردم… من اشتباه کردم…