آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی: حضرت به عباس بن علی فرمود: «فَاِنِ اسْتَطَعْتَ أَنْ تُؤَخِّرَهُمْ إِلى غُدْوَه وَ تَدْفَعَهُمْ عَنَّا الْعَشِیَّهَ»؛ عباس! اگر توانستی یک امشب را مهلت بگیری این کار را بکن، این نه برای آن است که ما دوست داریم بمانیم، بلکه برای این است که «فَهُوَ یعلَمُ»؛ خدا می داند «أنّی قَد کنتُ اُحِبُّ الصَّلاهَ لَهُ وَ تِلاوَهَ کتابِهِ وَ کثرَهَ الدُّعاءِ وَ الاِستِغفارِ»؛ من برای چهار کار می‌خواهم شب عاشورا زنده باشم:
۱️⃣ خدا می داند من نماز را خیلی دوست دارم (یک)؛
۲️⃣ قرآن خواندن را دوست دارم (دو)، چقدر حسین، خواندن آیات قرآن را دوست دارد که با سرِ در بالای نی هم قرآن می خواند!
۳️⃣ سوم اینکه خدا می داند من دعاهای زیاد را دوست دارم، خیلی می خواهم دعا کنم و با خدا مناجات کنم؛
۴️⃣ چهارم اینکه خیلی هم می خواهم استغفار کنم و از خدا طلب بخشش کنم.
عاشورا، درس است؛ درس خواندنِ نماز است، درس خواندنِ قرآن است، درس دعاست، درس استغفار است.
