سخنرانی حاج آقا مجتبی تهرانی؛ سنگ و کلوخ یا گناه و معصیت، موجب سقوط انسان است؛ یک جهتش این بود: اگر انسان در لبۀ پرتگاهی باشد که هم شیب دارد و هم از طرفی راه صعود دارد، برای اینکه سقوط نکند و موقعیّت موجودش را حفظ کند، در باب مسائل روحی و ایمانی خداوند او را می‌آزماید؛ به این معنا که او را مبتلا می‌کند. ابتلا این است که چهرۀ آن درّه و سراشیب را که زیباست و جلوه دارد و عبارت از دنیاست، با فشارهایی که وارد می‌کند، در نظر او زشت می‌کند. اگر ما همین‌طور که ایستاده‌ایم شروع کنیم از این سنگ‌ها برداشتن و خودمان را سنگین کنیم، نمی‌توانیم خودمان را حفظ کنیم. خودت را نمی‌توانی حفظ بکنی. آن‌ها چیست که برداشتی؟ نمی‌گویم دیگر نمی‌توانی بالا بروی؛ بلکه سقوط می‌کنی. این سنگ‌ها و کلوخ‌ها چیست که جمع کرده و در کیسه‌ات می‌ریزی؟ چرا این‌قدر بارت را سنگین می‌کنی؟ لذا تحت عنوان تطهیر مطرح می‌شود. بلاها و ابتلائات متوسطّین مؤمنین در ربط با تطهیر آن‌ها در دنیاست. تطهیر؛ یعنی کاری بکنند که سنگ و کلوخ‌هایی که خودشان برداشته‌اند، زمین بریزند. بار را سبک بکنند. این سنگ و کلوخ ها چیست ؟گناه‌ها و معصیت‌ها، دست پخت خود ما در این دنیاست که بارهای گران برای ماست.
