جنایات غرب/ در ۱۹۳۰ گروهی از نظامیان ویتنامی به افسران فرانسوی حمله کردند . این اتفاق موجی از سرکوب وحشیانه علیه ویتنامی‌ها را آغاز کرد
یان کاپلند مورخ استرالیایی در کتاب مسئولیت امپراطوری درباره این سرکوب می‌نویسد:
” روزنامه‌های آن زمان به شکنجه‌هایی چون تشنه و گرسنه نگهداشتن زندانی، فلک کردن، فروکردن سوزن به زیرناخن‌ها و برخی شکنجه‌های دیگر که قابل نوشتن نیست اشاره می‌کنند. شاید بتوان یکی از آن شکنجه‌های غیرقابل ذکر را گفت، بریدن تکه‌های طویل از گوشت پای زندانیان، پرکردن شیارها با کتان و آتش زدن آن.”
بعضی از سربازان فرانسوی سال‌های بعد در دادگاه حاضر شده و مورد پرسش قرار گرفتند، کاپلند بخشی از متن دادگاه را از روزنامه‌های آن زمان چنین نقل می‌کند:
” ستوان لموان: من فرمانی دریافت کردم که تمام زندانی‌ها را بکشم. کسانی را که با مدرک کمونیست بودن دستگیر می‌کردم همانجا در صحنه اعدام می‌کردم.
سروان دوسین: می‌دانم افرادی کشته شده‌اند ولی فقط یک مشت کمونیست بوده‌اند و به نظرم به اندازه کافی از آنها نکشته‌ایم.
دادگاه متهمان را تبرئه کرد.“
