طبق روایات تاریخی، امام حسین (ع) روز سوم محرم، زمین‌های اطراف محل شهادت خود را به مبلغ زیادی خریدند سپس باشرطی آن را به همان فروشندگان برگرداندند.
بر اساس مستند‌های تاریخی و حدیث اهل بیت علیهم‌السلام، زمانی که امام حسین علیه‌السلام به سرزمین کربلا رسیده و به علم الهی مطلع شدند که در همین سرزمین به شهادت خواهند رسید، این منطقه را خریداری کردند.
به عبارت دیگر زمینی که از عاشورای سال ۶۱ هجری تا به امروز پیکر مطهر حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام و یاران آن حضرت را در خود جای داده، ملک شخصی امام شهید ما محسوب می‌شود.
بر اساس نقل‌های تاریخی و روایت‌های قابل استناد، پیش از واقعه عاشورا، زمین کربلا متعلق به قبیله‌هایی از مردم نینوا و غاضریه بود. امام حسین علیه‌السلام در روز سوم محرم، این زمین یعنی اطراف مزار شریف خود را از صاحبان آن به مبلغ ۶۰ هزار درهم خریداری کرده و دوباره آن را به همان افراد بخشیدند، با این شرط که آن‌ها زائران را به سوی مزار شریف ایشان راهنمایی کرده و از آن‌ها به مدت سه روز پذیرایی کنند.
در این باره شیخ بهایی در کتاب کشکول مطلبی را از امام صادق علیه‌السلام ثبت کرده که آن را از جد خود، محمد بن علی جباعی و از سید بن طاووس نقل کرده مبنی بر اینکه آن حضرت فرموده‌اند: حرم امام حسین بن علی علیهماالسلام به فاصله ۴ میل در ۴ میل (به روایتی ۶ فرسخ) همان مکانی است که آن حضرت خریداری کرد. این حرم برای فرزندان امام حسین علیه‌السلام و دوستداران ایشان حلال است، اما برای کسانی که با فرزندان آن حضرت و دوستدارانش مخالفت می‌کنند حرام است؛ و در این سرزمین برکت است.
در واقع زمینی در حدود چهل کیلومتر مربع از خاک کربلا را امام حسین (ع) در آن زمان به مبلغ قابل توجهی خریداری کردند و این مقدار از زمین، ملک شخصی آن حضرت محسوب می‌شود.
این روایت در کتاب الزیارات نیز ثبت شده است. البته محدث نوری در این باره به نقل از سید بن طاووس نوشته است: محمد بن احمد بن داوود قمی در کتاب الزیارات می‌نویسد که مردم آن منطقه به این شرط امام عمل نکردند.
منابع:
الزیارات؛ محدث نوری
مستدرک الوسائل؛ محدث نوری
مجمع البحرین؛ شیخ طریحی
کشکول؛ شیخ بهایی
