فرادید/ با شروع فصل تابستان، دغدغه بسیاری از انسان ها، چگونگی در امان ماندن از گرما است. یکی دو سال اخیر موج گرمای بی سابقه‌ای نقاط مختلف جهان را فرا گرفته و بسیاری را دچار گرمازدگی کرده. اما گرمازدگی تا چه میزان می‌تواند برای ما خطرناک باشد؟بدن انسان در خنک سازی خود و پایین آوردن دما مهارت دارد، اما فقط تا یک محدوده‌ی مشخص. با افزایش سرسام آور دما، بدن ممکن است نتواند گرمای اضافی را به اندازه کافی خوب و سالم حفظ کند و ممکن است همه گروه‌های سنی به طور مساوی رنج نبرند.
بدن انسان نمی‌تواند گرمای بیش از حد را تحمل کند. فرایند‌هایی که ما را زنده نگه می‌دارند در یک بازه دمایی مشخص هستند. این بسته به شخص به طور کلی بین ۳۶ تا ۳۷ درجه سانتیگراد (۹۶.۸ درجه تا ۹۸.۶ درجه فارنهایت) است.
جاناتان سامت رئیس دانشکده بهداشت عمومی کلرادو در آرورا توضیح می‌دهد: «اگر درجه حرارت اصلی بدن کسی بالاتر رود، واکنش اصلی بدن در برابر گرما، تلاش برای خلاص شدن از شر آن است». برای خلاص شدن از شر گرمای بیش از حد، رگ‌های خونی پوست گشاد یا منبسط می‌شوند. در همان زمان، قلب سریعتر شروع به تپش می‌کند؛ که جریان خون را به پوست هل می‌دهد. در آنجا خون می‌تواند گرما آزاد کند تا خنک شود. در همین حال، عرق ایجاد می‌شود تا دمای پوست پایین بیاید.
وقتی افراد بار‌ها و بار‌ها درجه حرارت بالا را تجربه میکنند، بدن آن‌ها می‌تواند در دفع گرمای اضافی، بهتر واکنش نشان می‌دهد. به همین دلیل است که کسی می‌تواند از مینه سوتای سرد به فلوریدا بخارپذیر برود و به گرما و رطوبت بالاتر عادت کند.
اما میزان توانایی توانایی بدن برای این هماهنگ سازی، محدود است. این محدودیت به سلامت فرد و همچنین دما و رطوبت خارج بستگی دارد. اگر دمای خارج از بدن گرمتر باشد، خون در پوست گرما آزاد نمی‌کند؛ و در صورت رطوبت زیاد، تعریق باعث خنک شدن پوست نمی‌شود. به این دلیل که عرق نمی‌تواند تبخیر شود.
در سال ۲۰۰۸، دو دانشمند اظهار داشتند که اگر انسان مدت طولانی را در دمای مرطوب بیش از ۳۵ درجه سانتیگراد یا ۹۵ درجه فارنهایت سپری کند، نمی‌تواند خوب خنک شود. (درجه حرارت لامپ اندازه گیری‌هایی است که گرما، رطوبت و سایر عوامل را ترکیب می‌کند).
اگر بدن مجبور باشد بدون وقفه با گرما کنار بیاید، تحلیل می‌رود. افراد می‌توانند فرسودگی گرما را تجربه کنند، که باعث ضعف، سرگیجه و حالت تهوع می‌شود. اگر فرد هنوز خنک نشده باشد، ممکن است گرمازدگی رخ دهد.
این نشان می‌دهد که توانایی بدن در تنظیم گرما از بین رفته است و می‌تواند اجازه دهد تا دمای هسته بدن تا ۴۰ درجه سانتیگراد (۱۰۴ درجه فارنهایت) افزایش یابد. گرمازدگی می‌تواند باعث تشنج، تشنج یا کما شود. بدون درمان، مرگ ممکن است به دنبال داشته باشد.
هیچ کس از گرما در امان نیست. اما بیشتر از گروه‌های دیگر به برخی از گروه‌ها ضربه می‌زند. سالمندان آسیب پذیرترین افراد در نظر گرفته می‌شوند. یک دلیل این است غدد تعریقی کمتری دارند. با این حال بدن آن‌ها نیز با سرعت بیشتری به افزایش دما واکنش نشان می‌دهد. کودکان نیز در معرض خطر هستند، زیرا توانایی تنظیم گرما را کاملاً پیدا نکرده اند.
زنان باردار نیز می‌توانند به دلیل نیاز‌های جنین از بدن، به دردسر بیفتند. افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن مانند دیابت، بیماری‌های قلبی و چاقی نیز می‌توانند در خنک سازی بدن خود مشکل داشته باشند.
بسیاری از مردم گرما را بیشتر از اینکه یک تهدید بدانند، آزار دهنده تلقی میکنند. اما تغییرات آب و هوا، گرمای شدید و سلامتی انسان همه با هم ارتباط دارند. با بالا رفتن درجه حرارت زمین، امواج گرمای شدید احتمالاً رایجتر می‌شوند و افراد بیشتری را به خطر می‌اندازد.
منبع: sciencenews.org
