نتایج کنکور اعلام شد؛ چند خواهش از خانواده و آشناهای دور و نزدیک کنکوری‌ها داریم
سال‌های آخر دبیرستان تماما به درس و استرس و کابوس می‌گذرد. برای نوجوان ۱۷، ۱۸ساله کم‌تجربه بی‌بهره از مهارت‌های زندگی، مدیریت کردن این همه هیجانات جورواجور آسان نیست؛ نگرانی از آینده، ترس از احساس شکست، استرس نمره.
این‌ها را بگذارید کنار تجربه‌های پرتنشی که نتیجه اقتضائات مرحله رشدی نوجوانی است؛ مواجهه با تن و تغییرات تازه و بالاوپایینهای دایمی‌اش، تلاش برای کسب هویت و استقلال که منشأ چالش‌های بی‌پایان با خانواده است، پاسخ دادن به نیازهای موردتأیید بودن، دوست داشته‌شدن و تعلق داشتن به گروه از راه‌هایی که آسیب در پی نداشته‌باشد، بخشی از سختی‌هایی است که یک نوجوان با آن‌ها دست‌وپنجه نرم می‌کند و عموما هم حمایتی دریافت نمی‌کند.
نوجوان‌ها چه در جو آموزشی رسمی و چه در بافت خانوادگی، معمولا بد فهمیده می‌شوند؛ بچه‌های دردسرساز و قدرناشناسی که رفتارشان نه جزئی طبیعی از رشد بلکه سرکشی و عصیان‌گری قلمداد می‌شود که باید با نصیحت و تنبیه و توبیخ سر راه‌شان آورد. بعد از اعلام نتیجه کنکور، این نوجوانِ دایم درحال جنگ با تنش‌های ریزودرشت محیط پیرامونش، بیشتر از همیشه تحت‌فشار قرار می‌گیرد.
همه چشم‌ها به سمت اوست. دوست و آشنا و فامیل و همسایه، حتی آن‌هایی که تا پیش از این درحد سلام‌وعلیک با هم ارتباطی نداشته‌اند، دست به تلفن می‌شوند تا از نتیجه کنکورش باخبر شوند.
اما لطفا پیش از برداشتن تلفن، به این سوال جواب بدهید: دانستن نتیجه کنکور دیگران دقیقا به چه کارتان می‌آید؟ اگر نگران و دلسوز فرد هستید، رابطه مهرآمیزتان باید دوطرفه باشد؛ به این‌معنی که او برای ابراز ناراحتی یا خوشحالی‌اش با شما تماس خواهدگرفت و اگر چنین کاری نمی‌کند، معنی‌اش این است که به آن نیازی ندارد. اگر موضوع صرفا کنجکاوی است، باید بتوانید بر این حس غلبه کنید چون در این باره –و اصولا درباره هر موضوع خصوصی دیگری- راه ارضای کنجکاوی‌تان از غمگین، سرزنش یا تحقیر کردن دیگری می‌گذرد.
پرسیدن رتبه کنکور دیگران هیچ کمکی به شما نمی‌کند اما نپرسیدنش کمک می‌کند نوجوان این روزِ پرفشار را با رنج کمتری سپری کند. اگر هم نوجوانِ کنکوری، فرزند یا عضوی از خانواده درجه‌یک‌تان است، چند خط ابتدای متن را دوباره بخوانید تا به خودتان یادآوری کنید او پیش از کنکوری بودن، «نوجوان» است، با همه دشواری‌هایش.
مقایسه کردن نتیجه کنکورش با دیگران، سرزنش یا حتی خوشحالی کردن زیاد از حد بابت رتبه خوبش، او را به یک عدد تقلیل می‌دهد؛ عددی که می‌تواند مایه سرشکستگی یا افتخار باشد، بی‌توجه به آن‌که چه احساس و نگرانی‌هایی دارد.
نویسنده : الهه توانا| روزنامه‌نگار
