مردی ۲۳ ساله هستم. به تازگی با مفهوم سندروم آسپرگر آشنا شدم و حدس می‌زنم که دچار این سندروم هستم چون تقریبا همه علایم آن را دارم. برای مطمئن شدن از درست یا نادرست بودن حدسم چه کاری باید انجام بدهم؟
تشخیص هر نوع اختلال روان شناختی و بیماری مغز و اعصاب بی‌شک به عهده متخصص مربوط است که در این مورد روان پزشک بهترین گزینه است یا متخصص اعصاب و روان. بنابراین از تلقین به خود یا دیگری، حدس زدن و … که چون علایم این اختلال را مشاهده می‌کنید، به شدت پرهیز کنید. در ادامه، چند توصیه به شما دارم.
تشخیص ابتلا به این سندروم نیاز به تجربه دارد
تشخیص افتراقی مشابه این سندروم کاری بسیار دقیق و نیازمند تجربه است چرا که برخی از علایم خفیف این سندروم در بسیاری از افراد کم سن و سال به ویژه در کودکان و نوجوانان قابل مشاهده است. برای مثال خجالتی بودن، کم حرف زدن، پرهیز و ترس از روابط خانوادگی و اجتماعی یا مشارکت خیلی کم در این روابط، ادا و اطوار درآوردن‌های دوره نوجوانی یا شکلک درآوردن‌های شوخ طبعانه و بسیاری علایم دیگر کاملا می‌تواند فرد غیر متخصص و به ویژه والدین وسواسی و دقیق را به اشتباه بیندازد که فرزندشان دچار این اختلال شده است.
۲ مشخصه بارز مبتلایان به سندروم آسپرگر
با این حال، لازم است چند نکته خیلی خلاصه درباره این اختلال برای آشنایی دقیق و به تبع آن کمک به تشخیص و مراجعه به متخصص را عرض کنم. افراد دارای این اختلال دو مشخصه بارز دارند: ۱- تعاملات اجتماعی غیر طبیعی و ۲- فعالیت‌ها و علایق بسیار محدود. به طور کلی، کودکان و نوجوانان مبتلا به بیماری سندروم آسپرگر، می‌توانند با دیگران صحبت کنند و در کارهای مدرسه خود عملکرد خوبی داشته باشند. با این حال، آن‌ها در درک موقعیت‌های اجتماعی و اشکال ظریف ارتباطات مانند زبان بدن، طنز و طعنه مشکل دارند. برای مثال قادر به فهم حالات صورت و زبان بدن نیستند. بسیاری از آن‌ها به سختی می‌توانند احساسات دیگران را تشخیص دهند. بسیار اتفاق می‌افتد که افراد مبتلا به این بیماری هنگام صحبت با دیگران از تماس چشمی خودداری می کنند. آن‌ها همچنین ممکن است درباره یک موضوع یا علاقه، زیادی صحبت کنند یا فقط بخواهند فعالیت های محدودی انجام دهند مثلا علاقه بیمارگونه به برنامه تردد قطارهای بین شهری یا برون شهری داشته باشند.
میزان شیوع این اختلال در مردان و زنان
مردان سه تا چهار برابر بیشتر از زنان مبتلا به سندروم آسپرگر هستند. بیشتر موارد بین ۵ تا ۹ سالگی تشخیص داده و برخی از آن‌ها در اوایل سه سالگی مشخص می‌شوند، در مجموع مردها احتمال بیشتری برای پیشرفت آسپرگر نسبت به زنان دارند. با این حال، مشخص نیست که چرا مردان نسبت به زنان، بیشتر به این بیماری مبتلا می‌شوند.
به خودتان برچسب نزنید
در پایان باید بگویم شرح کامل علایم این سندروم به دلیل تخصصی بودن در این مقاله نمی‌گنجد و در نهایت با توجه به آن چه مطرح شد خواهشمندم به شدت از تشخیص و برچسب زدن پرهیز کنید و اگر صرفا علایم یاد شده را در خودتان به مدت حداقل شش ماه مشاهده می‌کنید به متخصص مراجعه کنید.
نویسنده : رضا زیبایی| کارشناس ارشد روان شناسی بالینی
