در مطلب امروز، گفت وگویی با نوجوان ۱۳ساله مشهدی که در مسابقات کشوری ووشو مقام سوم را کسب کرد، داریم.
قهرمانِ قهرمانان مسابقات کشوری ژیمناستیک، سابقه عضویت در تیم «دختران خورشید» عصر جدید و مقام سوم رقابت‌های کشوری رشته ووشو، فقط بخشی از افتخارات «دینا قاسمی» است که چندروز پیش برای چندمین‌بار در مسابقات ورزشی درخشید. دو هفته قبل، رقابت‌های قهرمانی ووشوی کشور در رده سنی دختران نونهال و نوجوان با معرفی نفرات برتر به اتمام رسید. در این مسابقات که ۲۱۰ ورزشکار از سراسر کشور حضور داشتند، دینا توانست در فرم «تای‌چی‌چوان»، مقام سوم دسته نوجوانان را به‌دست بیاورد و مدال برنز بگیرد. این خبر را بهانه‌ای کردیم و سراغ این قهرمان رفتیم تا درباره زندگی، ورزش و علاقه‌اش صحبت کنیم.
اولین مدال باعث شد ورزش را رها نکنم
دینا درباره سابقه ورزش حرفه‌ای‌اش می‌گوید: «از شش سال پیش، ژیمناستیک کار می‌کنم و الان هم در رشته ووشو فعالیت دارم. غیر از مقام‌های ووشو تا حالا چندبار قهرمان قهرمانان یعنی نفر اول و نایب‌قهرمان مسابقات ژیمناستیک شده‌ام. قبلا هم عضو تیم «دختران خورشید» بودم و بعد از برنامه عصر جدید به مسابقات کشوری ووشو رفتم. اوایل فقط برای پر کردن اوقات فراغت سراغ ورزش می‌رفتم اما یکی، دو سال بعد وقتی اولین مدالم را گرفتم، جرقه‌ای شد تا ورزش را رها نکنم. چون می‌خواستم مدال‌های بهتری بگیرم و در مسابقات مهم‌تری شرکت کنم.»
به تمرین حرفه‌ای به چشم تفریح نگاه می‌کنم
از دینا می‌پرسم چطور چندین سال سابقه فعالیتش در ژیمناستیک را کنار گذاشته و سراغ ووشو رفته‌است، می‌گوید: «به ژیمناستیک می‌گویند مادر ورزش‌ها و پایه رشته‌های ورزشی شناخته می‌شود. همه رشته‌ها به انعطاف‌پذیری بالا، قدرت و سرعت نیاز دارند؛ چیزهایی که ورزشکارهای رشته ژیمناستیک، تمرین می‌کنند مثلا اگر به ورزش ووشو دقت کنید این رشته به قدرت و سرعت زیادی نیاز دارد، در شیرجه و شنا حرکات ژیمناستیک را می‌بینید و در دوومیدانی در پرش‌ها به انعطاف زیادی نیاز دارید. خلاصه ژیمناستیک در همه رشته‌های ورزشی تأثیر دارد. به همین دلیل کسی که ژیمناستیک کار می‌کند، به‌دلیل آمادگی بدنی بالا می‌تواند در رشته‌های دیگر هم موفق شود. من هم وقتی در مسابقات مختلف ژیمناستیک چندین مدال به‌دست آوردم، تصمیم گرفتم به سراغ یک ورزش دیگر بروم تا در آن هم موفق شوم. می‌خواستم در سطح‌های بالاتری ورزش و در مسابقات شرکت کنم. از چندسال قبل رقابت‌های ووشو را می‌دیدم و از فرم حرکات و لباس‌ها و مسابقاتش خوشم می‌آمد. حالا هم روزی ۷-۶ ساعت تمرین می‌کنم چون مسابقات انتخابی تیم ملی را در پیش داریم. شاید فکر کنید با این میزان تمرین خسته می‌شوم اما هنوز هم مثل روزهای اولی که سراغ ورزش آمدم، تمرین کردن را تفریح و سرگرمی می‌دانم.»
ووشو، قلدربازی نیست!
دینا اطلاعات جالبی از ووشو دراختیارم قرار می‌دهد: «ووشو یک ورزش رزمی است که فرم‌های مختلفی مثل «تالو» و «ساندا» دارد. ورزشکارانی که برای مبارزه تمرین می‌کنند و در مسابقات با حریف مقابل‌شان می‌جنگند، در ووشوی ساندا شرکت می‌کنند. بعضی‌ها هم که مثل من، ووشوی نمایشی یا تالو را دوست دارند، در مسابقات حریف مستقیم ندارند که با ضربات مختلف امتیاز بگیرند. در ووشوی تالو مثل ژیمناستیک، حرکات نمایشی انجام می‌دهیم و به تکنیک‌ها و حرکات‌مان امتیاز می‌دهند. ووشو البته انواع سبک مانند «چانگ‌چوان»، «نان‌چوان» و «تای‌چی‌چوان» دارد. «چانگ‌چوان» به‌معنی مشت بلند است. در این سبک از حرکات دست‌ها و پاهای کشیده و حرکات زیبای آکروباتیک استفاده می‌شود. حرکات «نان چوان» بیشتر انفجاری و باسرعت و قدرت است و برای درگیری‌های نزدیک استفاده می‌شود. در «تای‌چی‌چوان» حرکات آرام همراه با تنفس اصولی، انرژی بدن را تنظیم می‌کند که مثل مدیتیشن برای آرامش است. سبکی که من با آن در مسابقات کشوری شرکت کردم، «تای‌چی‌چوان» بود که به آرامش زیادی نیاز دارد. بعضی‌ها فکر می‌کنند چون در رشته رزمی ووشو فعالیت می‌کنم، قلدربازی درمی‌آورم اما سبک من، تالو و حرکات نمایشی است و اصلا قلدر نیستم.»
نویسنده : مصطفی میرجانیان | روزنامه نگار
