در مدرسه یاد گرفتیم که ما ۵۰ درصد از دی‌ان‌ای خود را از مادرمان و ۵۰ درصد دیگرش را از پدرمان به ارث می بریم. با این حال، این بدان معنا نیست که ما ویژگی های فیزیکی و ژنتیکی را به طور مساوی از پدر و مادرمان به ارث می بریم. در حقیقت، احتمال به ارث رسیدن ویژگی های فعال از پدر به فرزند ۶۰ درصد بیشتر است، صرفاً به این خاطر که ترجیح طبیعت بروز یافتن این ژن ها است.
در ادامه از ژن هایی خواهیم گفت که احتمال اینکه آن ها را از پدر خود به ارث ببریم بیشتر است.
۱- قد
قد یک شخص را دست کم ۷۰۰ تنوع ژنتیکی تعیین می کند که از هم پدر و هم مادر به ارث می رسند. با این حال، از قرار معلوم عملکرد ژن قد پدر و مادر اندکی با یکدیگر متفاوت است. مثلاً ژن های پدر نقش مهمی در رشد فرزند و درنتیجه، قد او دارند.
۲- دندان های نامرتب
در مواردی که پدر سلامت دندانی پایینی دارد، احتمال اینکه فرزند او بیشتر از همسن و سالانش مجبور به مراجعه به دندانپزشک شود، بیشتر است، حتی اگر مادر فرزند دندان های بسیار خوبی داشته باشد. همه ی مشکلات دندانی می تواند مستقیم از پدر به فرزند به ارث برسد.
۳- جنسیت
پدرها مسئول صد در صد جنسیت فرزندان شان هستند. کروموزوم های X و Y، که معمولاً به عنوان کروموزوم های جنسی شناخته می شود، جنسیت فرزند را تعیین می کنند. دخترها از پدر خود یک کروموزوم X به ارث می برند که درنتیجه ی آن یک ژنوتیپ XX به وجود می آید. پسرها هم از پدر خود یک کروموزوم Y به ارث می برند که نتیجه ی آن یک ژنوتیپ XY است. از آنجایی که از مادر تنها کروموزوم های X به ارث می رسد، پدرها کنترل کامل جنسیت فرزندان را دارند.
۴- چال گونه
در بسیاری از فرهنگ ها چال گونه را نشانه ی زیبایی و جذابیت می دانند. با این حال، دانشمندان چال گونه را یک نقص تعریف می کنند که در اثر کوتاهی ماهیچه های صورت به وجود می آید. چال گونه را ارثی می دانند چون یک ویژگی فیزیکی غالب است و بیشتر از پدر به ارث می رسد.
۵- اثر انگشت
هیچ دو اثر انگشتی در دنیا عیناً مانند همدیگر نیست چون اثر انگشت یک الگوی منحصر به فرد است. با این حال، اثر انگشت یک فرزند ممکن است شبیه اثر انگشت پدرش باشد. الگوهای اثر انگشت، ویژگی ای ژنتیکی هستند که از پدر به فرزند به ارث می رسند.
۶- عطسه
شاید کسانی را دیده باشید که وقتی به خورشید یا نور شدید دیگری خیره می شوند، بی اختیار شروع به عطسه می کنند. این هم یک ویژگی ژنتیکی است که از پدرها به ارث می رسد. به این حالت، سندرم آچو (Achoo syndrome) گفته می شود و احتمال اینکه از پدر به فرزند به ارث برسد، بیشتر است.
