پسری دارم ۳ ساله. از صبح که بیدار می‌شود تا آخر شب، یک ریز حرف می‌زند. گاهی مغزم سوت می‌کشد و انگار کله گنجشک خورده است. هیجانی و زورگو هم هست. چندباری به خاطر عصبانیت زیاد، او را تنبیه‌بدنی کردم. چه رفتاری باید با این بچه داشته باشیم؟
پاسخ مشاور
مادر گرامی، در دنیای امروز فرزندپروری یکی از کارهای پر دغدغه و پر مسئولیت است که بخش قابل‌توجهی از انرژی خانواده‌ها و به خصوص مادران را به خود اختصاص می‌دهد. کودک بدون مسئله وجود ندارد و در تمام خانواده‌ها، تعارضاتی در زمینه تربیت‌فرزندان بین زوج‌ها یا بین والدین و کودکان به وجود می‌آید. نکته مهم نحوه شایسته و کارآمد حل این تعارضات است. در ادامه، توصیه‌هایی به شما داریم.
کودک‌تان درست ارتباط برقرار‌کردن را بلد نیست
هر کودک با خلق‌و‌خو و مزاج خاص خود به دنیا می‌آید. برای همین بعضی از کودکان از همان زمان تولد خوش خلق‌تر یا آرام‌تر هستند و بعضی نه. در ابتدا نوزادان تنها از راه گریه ارتباط برقرار می‌کنند. هر زمان نیازی دارند، گریه می‌کنند و مادر کم کم قادر به تشخیص نیاز کودک از نوع گریه او می‌شود. هرچه کودک بزرگ تر شود، نیاز به ابزارهای کارآمدتری برای ایجاد ارتباط به منظور برطرف کردن نیازهای خود دارد. این ابزارها را مراقبان کودک به او آموزش می‌دهند. به نظر می‌رسد که کودک شما ابزارهای لازم برای درست ارتباط برقرار کردن را فرانگرفته است. خوب است که در دوره های فرزندپروری شرکت کنید تا مهارت هایتان افزایش پیدا کند.
احتمالا دنبال جلب توجه است
در سنین ابتدایی نیازهای کودکان بسیار ساده است و رفته‌رفته با بزرگ‌تر شدن، نیازهای آن‌ها هم پیچیده می‌شود. دو تا سه سالگی سن من گفتن و لجبازی‌های کودکانه است. کودک در این سن از کلمه «نه» زیاد استفاده می‌کند و مایل است کارها را به تنهایی امتحان کند. آشنایی با روند رشد و نیازهای هر سن به مادر، کمک شایانی برای تطابق با نیازهای فرزندش می‌کند. کودکان زمانی که نمی‌توانند نیازهایشان را برآورده کنند، دست به رفتارهایی به منظور جلب توجه شما می‌زنند.
رفتار اشتباه را نادیده بگیرید
به‌طور کلی اگر مایل هستید که رفتاری در کودک‌تان خاموش شود، با توجه به سن او توصیه می‌شود که آن رفتار را نادیده بگیرید تا حذف شود. دعوا کردن یا تنبیه بدنی شما را به خواسته‌تان نخواهد رساند زیرا کودکان متوجه اثر بد رفتار خود نیستند و زمانی که شما از سر بی‌حوصلگی یا استیصال کودک خود را تنبیه کلامی یا تنبیه بدنی می‌کنید، او نه تنها متوجه خطای خود نمی‌شود بلکه بیشتر گیج و عصبانی‌تر می‌شود.
نویسنده : ریحانه نوذریان| کارشناس‌ارشد روان‌شناسی و واقعیت‌درمانگر
