اضطراب متاسفانه بخش قابل توجهی از زندگی روزمره خیلی از ماست. وقتی من به عنوان دوست، همکار یا خانواده شما اضطراب دارم باید چه‌کار انجام دهید؟ قبل از هرچیز باید بدانید اضطراب من واقعی است، شاید علتش را ندانم یا نتوانم بیان کنم، اما چون علتش را نگفتم دلیل نمی‌شود فکر کنید اضطراب من بی‌دلیل است. گفتن حرف‌هایی مثل: «حالا نگران نباش»، «الکی مضطربی»، «به‌خودت تلقین نکن»، «باز خودت رو لوس کردی جلب توجه کنی»، «پاشو پاشو هیچ مرگت نیست» به منی که اضطراب دارم حال خوبی را القا نمی‌کند، با گفتن شما مشکل من ریشه‌ای حل نمی‌شود؛ وگرنه خودم هم می‌دانم نباید اضطراب داشته باشم اما رفع آن با گفتن حل نمی‌شود. علایم فیزیکی مثل دل درد، تپش قلب، سرگیجه و… هم نشان دهنده وجود مشکلی در روح و روان من است، پس فکر نکنید با تلقین خودم را مضطرب نشان می‌دهم و با نمایش پیامدهای فیزیکی خودم را لوس می‌کنم. شاید لباس راحت، نور کم، کاهش سرو صدا و سوال پیچ‌نشدن بتواند مقطعی حالم را خوب کند؛ اما باید با کمک شما و راهنمایی یک متخصص به مرور بر اضطرابم غلبه کنم. دوست دارم در این مسیر کنارم باشی.
