مشکلی که دارم این است که هر زمان در زندگیام نیاز به گرفتن تصمیم باشد، چه تصمیم کوچک و چه بزرگ، نمیتوانم جمعبندی کنم و زمان زیادی هدر میرود. بیشتر اوقات هم بیخیال انجام آن کار میشوم. قدرت ریسک پذیریام هم صفر است. پسری هستم ۲۵ ساله. چه کنم؟
پاسخ مشاور
مخاطب گرامی، گفتهاید که هر زمان در زندگیام نیاز به گرفتن تصمیم باشد، چه تصمیم کوچک و چه بزرگ، نمیتوانم جمعبندی کنم. انسان وقتی توانایی تصمیمگیری ندارد، نشانه آشکاری از ضعف روحی است که در این شرایط فرد دچار تعارض میشود. تعارض اختلالی است که تهدیدکننده سلامتروان است. در این مواقع ضرورت دارد هر چه سریعتر، مشکل را برطرف کنید و در این شرایط دشوار، به مدت طولانی توقف نکنید. وقتی تعارضات، توان تصمیمگیری ما را سلب کند، حالت درماندگی پیدا میکنیم و فرد درمانده در اقیانوس زندگی، حالت شناور و بلاتکلیفی دارد و ضمن از دست دادن فرصتهای تکرار نشدنی، به سمت خوددرماندگی میرود که در این حالت شخص با احساس خوددرماندگی بیشتر و علنیتر، خود را ناشایست و نالایق برای ادامه زندگی و حل مشکلات پیرامونی میداند و سایه ناامنی بر زندگیاش گستردهتر میشود.
نگاه سیستمی به مشکلات داشته باشید
اگر درمان و خروج از خوددرماندگی در برنامه شخص نباشد، میتواند به خوددرماندگی آموخته شده مبتلا شود و در این مرحله، افراد ممکن است به سمت رفتارهای پرخطر کشیده شوند. حتما شنیدهاید که میگویند، هیچ دودی بدون آتش نیست. مشکلات روحی هم بدون زمینه و دلیل روشن، عارض نمیشوند بنابراین با نگاه سیستمی به محیط زندگی، کار و محیط اجتماعی خود، دنبال شناسایی محرکهای زاید محیطی باشید چون بدون دلیل، آمادگی روحی انسان افت نمیکند و دچار درماندگی نمیشود. اگر احتمالا دچار شکست یا ناکامی در زندگی شدهاید و نتوانستهاید حوادث احتمالی را که برای هر فردی میتواند اتفاق بیفتد، مدیریت کنید و پشت دیوار ناکامی متوقف شدهاید، این توقفها میتواند تهدیدکننده سلامتروان باشد.
عزتنفستان را بالا ببرید
اگر فردی به مدت طولانی توسط اطرافیان تحقیر، تهدید و سرزنش شود به تدریج عزتنفس و از جمله خودپذیری و به تبع آن خودباوری او کاهش مییابد و در این جو روانی نامطلوب، ممکن است فرد خود را لایق و توانمند نداند و تحت تاثیر القائات منفی اطرافیان به تدریج خود فرد هم دچار خود هیپنوتیزمی منفی شود و خود را ناتوان و بدون صلاحیت بشناسد. در پایان فراموش نکنید که اراده انسان بهترین حربه علیه افکار مزاحم و درماندگیهاست که باید جرئتمندانه به کار گرفته شود تا قدرت ریسکپذیری هم در حد معقول، افزایش یابد.
نویسنده : عبدالحسین ترابیان | کارشناس ارشد روان شناسی