نتایج مطالعات نشان داده است که افراد در طول زندگی خود ناآگاهانه تا ۴۴ پوند(حدود ۱۹ گرم) میکروپلاستیک مصرف می‌کنند.
تحقیقات جدید نشان می‌دهد که آمریکایی‌ها نسبت به قبل، پلاستیک بسیار کمتری بازیافت می‌کنند و این میزان در سال ۲۰۲۱ به کمتر از ۶ درصد رسید. این ماده بسیار آلاینده برای کاهش تغییرات آب‌وهوا و کمک به انواع اکوسیستم‌ها برای بقا و رشد بسیار مهم است.
پلاستیک‌ها عموما از سوخت‌های فسیلی ساخته می‌شوند و ۱۰۰ها سال طول می‌کشد تا تجزیه شوند. میلیون‌ها تن پلاستیک هر ساله در اقیانوس‌ها سرازیر می‌شوند و طیف گسترده‌ای از حیات‌وحش را به خطر می‌اندازند. علاوه بر این، پلاستیک به جای تجزیه کامل، معمولا به ذرات کوچکتری به نام میکروپلاستیک‌ها تجزیه می‌شود که اکنون در سراسر سیاره ما از جمله در بدن انسان و حیوانات پخش شده‌اند.
از آنجایی که تولید پلاستیک سالانه بیش از ۲۳۲ میلیون تن گازهای گلخانه‌ای منتشر می‌کند و قرار است تا سال ۲۰۳۰ انتشار گازهای گلخانه‌ای بیشتری نسبت به نیروگاه‌های زغال‌سنگ منتشر کند، بازیافت برای محافظت از سیاره ما کاملا ضروری است. با این حال، تنها ۹ درصد از پلاستیک در سطح جهان بازیافت می‌شود، در حالی که ۵۰ درصد در محل‌های دفن زباله قرار می‌گیرند، ۱۹ درصد سوزانده و ۲۲ درصد به اشتباه مدیریت می‌شود و در محل‌های تخلیه کنترل نشده یا زباله‌ها به پایان می‌رسد.
بر اساس گزارش آژانس حفاظت از محیط زیست، نرخ بازیافت پلاستیک در ایالات‌متحده در سال ۲۰۱۴ به ۹.۵ درصد رسید. در آخرین گزارش منتشر شده توسط آژانس حفاظت از محیط زیست در سال ۲۰۲۰ (بر اساس داده های سال ۲۰۱۸)، نرخ بازیافت پلاستیک به ۸.۷ درصد کاهش یافت، در سال ۲۰۲۱ به مقدار نگران کننده‌ای بین ۵تا ۶ درصد سقوط کرد.
راهبرد ملی بازیافت آژانس حفاظت از محیطزیست با هدف دستیابی به نرخ بازیافت ۵۰ درصدی تا سال ۲۰۳۰ توجیه‌ناپذیر است و سطوح فعلی تولید پلاستیک را در نظر نمی‌گیرد. در حالی که نرخ بالای بازیافت برای مواد دیگر مانند فلز، مقوا یا کاغذ نشان می‌دهد که بازیافت می‌تواند راهی موثر برای بازیابی منابع ارزشمند باشد.
نویسندگان گزارش نتیجه گرفتند: مشکل در مفهوم یا فرآیند بازیافت نیست، بلکه در خود ماده است و بازیافت پلاستیک که همیشه ناموفق بوده است.
