قانون ۳۷ درصد، از نظریه توقف بهینه در ریاضیات به دست آمده است، که زمان بهینه را برای انجام یک اقدام خاص به منظور به حداکثر رساندن فایده و به حداقل رساندن هزینه تعیین می‌کند. این نظریه معروف است به بهترین زمان برای توقف جستجوی گزینه‌های بیشتر و اقدام به موقع. به گفته ریاضیدانان، انتخاب درست در نقطه درست پس از مشاهده یا بررسی ۳۷ درصد از گزینه های پیش رو، امکان پذیر است.
ابتدا باید کل امکانات خود را بشناسید تا محاسبه کنید ۳۷ درصد از گزینه های شما چقدر خواهد بود. شما می توانید این کار را با تعیین حداکثر سقف گزینه ها یا یک محدوه زمانی انجام دهید. می‌توانید یک دوره زمانی برای جستجوی خود تعیین کنید. اگر می‌خواهید بهترین شانس را برای به دست آوردن بهترین آپارتمان داشته باشید، ۳۷ درصد از زمان خود برای گشتن (مثلا یازده روز، اگر یک ماه برای جستجو وقت گذاشته‌اید) را صرف بررسی بدون هدف خرید، در گزینه‌ها کنید. اما بعد از آن مرحله، آماده باشید که اولین جایی را که می بینید به طور جدی برای خرید آن اقدام کنید.
این قانون می‌تواند برای تصمیم‌گیری‌هایی از قبیل قرار ملاقات یا انتخاب مقصد سفر گرفته تا خرید خانه و استخدام منشی، موثر باشد. به گفته ریاضیدانان، پیروی از این قانون، شما را از گرفتار شدن بی مورد در گرداب جمع آوری اطلاعات و تجزیه و تحلیل داده ها نجات می دهد. شما را وارد عمل می کند و احتمال موفقیت شما را به حداکثر می رساند. البته قانون ۳۷ درصد محدودیت هایی هم دارد. وقتی صحبت از تصمیمات مالی بزرگ و مسائل احساسی می شود، این قانون، احساسات و غرایز درونی را در نظر نمی گیرد.
با وجود اینکه قانون ۳۷ درصد در هر موقعیتی صدق نمی کند و شما نباید بهترین گزینه های مشهود را صرفاً به دلیل یک نظریه ریاضی کنار بگذارید؛ اگر تمایل به گرفتن تصمیمی سریع دارید یا زمان زیادی را صرف بررسی همه گزینه های خود می کنید، این قانون ریاضی را دفعه بعد که با انتخاب های این چنینی روبرو شدید، به یاد داشته باشید. تقریباً یک سوم اول فرآیند تصمیم گیری شما باید جمع آوری اطلاعات باشد، پس از آن زمان، انتخاب گزینه مناسب بعدی که با آن مواجه می شوید نتیجه بخش است.
