شاید پدر و مادرتان در دوران کودکی، ناآگاهانه باری بر دوشتان گذاشتند که بیش از حدِ تحمل شما بوده است؛ مثل: «بچه من بهترینه… بچه من موفق می شه… اراده تو قوی‌تر از مشکلاته و…» خب به احتمال زیاد در روزهای کودکی شما تشخیص این را نداشتید که توان تحمل این حجم از مسئولیت را دارید یا نه؟ اصلاً باورهایی که در سال‌های کودکی در شما ایجاد کردند کارکرد مثبت دارد یا منفی؟ احتمالاً شما تا به حال بار این مسائل را توام با سرخوردگی ناشی از انجام نشدن بخش زیادی از آن چه والدین‌تان می‌خواستند حمل کرده‌اید و بر اساس باورهای دلسوزانه اما اشتباه آن‌ها و اجبارهایی که به ذهن‌تان تحمیل شده زندگی کرده‌اید.
️اما چرا حالا که به سن بزرگ سالی رسیده‌اید؛ مثل گذشته بار را بر دوش نگه داشته اید و افتان و خیزان پیش می روید؟ چرا خودتان را مقید به آن باورها می‌دانید؟ چرا قدری تامل نمی‌کنید؟ حتی ممکن است برای فرار از مشکلات شما هم بار مشابهی را به فرزندتان تحمیل کنید. اما قدری بایستید، کمر راست کنید، نگاهی به خودتان و کوله‌بار روی دوشتان بیندازید.
شما مجبور نیستید بار سنگینِ همیشه موفق بودن، بهترین بودن، اشتباه نکردن و … را تا آخر عمر با خود حمل کنید. ️
خوب فکر کنید، وقتی به نتیجه رسیدید بار را کنار مسیر بگذارید و آزاد و سبکبار به مسیر زندگی ادامه دهید.اگر نمی‌توانید سبکی یا سنگینی بار یا چگونه گذاشتن آن بر زمین را ارزیابی کنید و نمی‌دانید با آن چه کنید، از یک روان شناس کمک بگیرید.
نویسنده : فاطمه رمضانی | روان‌شناس
