مردی هستم ۳۰ ساله. از توجه مادر خانمم به باجناق هایم دلگیر می شوم. احساس می کنم چون محبت بیشتری نسبت به باجناق هایم به او ابراز می کنم، ایشان هم باید با من مثل پسرش و بهتر از یک داماد رفتار کند! چه کنم؟
پاسخ مشاور
با سلام، مسئله شما دوست عزیز از دو جنبه قابل بررسی است. اولین جنبه ای که شما با آن مواجه هستید در زمینه مهارت های ارتباطی و مشاوره خانواده و دومین جنبه این مسئله در حیطه روانشناسی فردی قرار می گیرد.
بررسی جنبه خانوادگی مشکل شما: در ابتدا به بررسی جنبه خانوادگی این مسئله می پردازیم. شما می توانید با بازنگری در روابط با خانواده همسرتان کیفیت رابطه تان را بهبود ببخشید. منظور از بازنگری این است که در روابط با خانواده همسر به علت حساسیت نسبی که دارد دو مسئله را بهتر است در نظر بگیرید.
اول این که از نزدیکی زیاد به خانواده همسر اجتناب کنید. تجارب مشاوره ای نشان داده که نزدیکی زیاد به خانواده خود و خانواده همسر زمینه دخالت های خانوادگی را فراهم می کند و گاه هم به سردی و بی تفاوتی می انجامد یعنی فرد دیگر آن ارزش و احترامی را که در روزهای اولیه زندگی مشترک احساس می کرد ندارد. از طرفی برعکس این موضوع هم ممکن است رخ دهد یعنی دوری زیاد از خانواده خود و خانواده همسر زمینه ساز سردی عاطفی می شود و به تدریج پیوندهای عاطفی بین فرد و خانواده همسر کمرنگ و کمرنگ تر می شود.
از دیگر راهکارهایی که در این زمینه می توان پیشنهاد کرد آموزش مهارت های ارتباطی زوجین است که در کارگاه های سطح شهر در فواصل مختلف دایر می شود زیرا مهارت های ارتباطی در رضایت زوجین از زندگی تأثیر بسزایی دارد؛ بنابراین بهتر است با حضور در این کارگاه ها به توانمندسازی خود بپردازید.
بررسی جنبه فردی مشکل شما: در زمینه فردی این مسئله، پیشنهاد می کنم شما نسبت به احساسات خود آگاهی بیشتری به دست آورید. اگر این احساس نیاز به قدردانی، مختص به مادر همسرتان است که با آموزش مهارت های ارتباطی قابل اصلاح است؛ ولی اگر این احساس را در برخورد با تمام اشخاص یا اشخاص مهم زندگی تان دارید باید از لحاظ علایم روانی بررسی شود. یکی از راهکارهایی که برای این مسئله پیشنهاد می کنم این است که شما نسبت به محبت هایی که ابراز می کنید، چشمداشت زیادی نداشته باشید یعنی محبت خود را معطوف به فرد کنید نه این که در ازای چیزی یا درخواستی محبت کنید زیرا انسان ها به راحتی محبت مشروط را از محبت غیر مشروط تشخیص می دهند و با توجه به این موضوع واکنش نشان می دهند و شعار افراد با محبت مشروط این است اگر مرا دوست داشته باشی دوستت دارم و اگر مرا دوست نداشته باشی دوستت ندارم ولی در محبت غیر مشروط دیگر فرد توجه و محبتش را مشروط به توجه و محبت دیگری نمی کند و در هر صورت محبتش را نسبت به فرد ابراز می دارد مانند محبت مادر به فرزند که در هر شرایطی فرزندش را دوست دارد.
کلام آخر این که اگر شما حساسیت خود را نسبت به این موضوع کمتر کنید، می توانید احساس بهتری نسبت به رفتارهای اطرافیان و به خصوص مادرزن تان پیدا کنید.
