لباس بندری به دلیل خاص بودن و تنوع زیاد در رنگ و طرح، محبوبیت زیادی در بین تمام افراد حتی در شهرهای دیگر ایران پیدا کرده است که در این قسمت مقاله می خواهیم شما را با پوشاک زنانه لباس بندری آشنا کنیم:
لباس مردانه بندری
مردان بندر از پیراهن سفید یا رنگی بسیار بلند استفاده می کنند که در محل به آن «جیمه» (جومه) گفته می شود و تا قوزک پای آن‌ها را می‌پوشاند و بسیار آزاد و مناسب آب و هوای جنوب کشور است. برخی از افراد در بندر نیز به جای جیمه از شلوانگی استفاده می‌کنند . شلوانگی پارچه ای است که شبیه لنگ دور کمر خود می بندند و همچنین روی سرشان کلاه سفید سوراخ‌داری به نام عرقچین می‌گذارند.
پیراهن زنانه بندری
آنچه لباس یا تن‌پوش زنان بندر را زیبایی می کند نقش ، طرح و رنگ آن است. برخی پیراهن زنانه هرمزگان بلند تا مچ پا و برخی دیگر زیر زانو می‌رسد که این مسئله از منطقه‌ای به منطقه دیگر متفاوت است. جنس پارچه‌هایی که برای پیراهن‌های زنانه استفاده می‌شود به علت گرمای هوا، معمولاً نازک است تا جریان هوا به راحتی از میان آن عبور کند .
همچنین در انتخاب رنگ لباس از رنگ‌هایی مانند آبی، بنفش، صورتی و سبز، بیشتر استفاده می‌شود. انواع پیراهن‌های زنان هرمزگانی کَندوره، گَوَن، اُشکُم، نُشتَه، آستین فراخ، کِلوش، عجمی، چینی، گشاد عربی و ساده شلالی است.
سرپوش زنانه بندری
بانوان بندر برای پوشش سر خود از پوشش‌های مختلفی از جمله لچک، دستار، جلبیل، روسری، مقنعه و چادر استفاده می‌کنند.
لچک : لچک از دو نوع پارچه شیله و اطلس دوخته می‌شود و شیله در زیر و اطلس که گران‌قیمت می باشد در سطح بیرونی بافته می‌شود .
لچک بر دو نوع بازاری و سفارشی وجود دارد که نوع بازاری مخصوص طبقات کم درآمد و نوع سفارشی، از پارچه‌های گران‌قیمت و زیورآلات و پولک و گلابتون و اشرفی استفاده می شود.
دستار: نوعی سرپوش می باشد که از پارچه گران‌قیمت بافته شده و معمولاً لبه پایین آن زری‌دوزی ، سکه‌دوزی و گلابتون‌دوزی می‌شود.
