عجیب ترین اختراعات معاصر دنیای فناوری کدامند؟ این مطلب مروری بر ۱۰ اختراع خارق‌العاده مهم دوران معاصر است.
گرچه عمده اخبار و توجهات مربوط به تئوری‌ها و ایده‌های فانتزی دانشمندان است، اما این مهندسان هستند که ایده‌ها را برای کارکرد واقعی در دنیای واقعی به اجرا در می‌آورند. مهندسی در شکل پایه‌ای خود، علم ساختن اشیای مختلف مانند ماشین‌ها است و برای اعمال اصول علمی تئوریک در موقعیت‌های زندگی واقعی به کار میرود. این مطلب اما به عجیب ترین اختراعات معاصر می‌پردازد که تئوری‌های عجیب دانشمندان را به واقعیت بدل کرده‌اند.
عجیب‌ترین اختراعات معاصر
کار مهندسی، واقعی کردن ایده‌های نظری دانشمندان برای کاربرد عملی در زندگی روزمره ما است، برای مثال سیستم اندازه‌گیری زمان صرف نظر از اینکه چقدر پیچیده یا دقیق باشد، بدون اختراع ساعت هیچ کاربردی ندارد.
البته عجیب ترین اختراعات معاصر که در این مطلب بررسی می‌کنیم اندکی پیشرفته‌تر و پیچیده‌تر از ساعت هستند و در سالیان گذشته مهندسان در سراسر دنیا پدیده‌هایی را واقعیت بخشیده‌اند که در زمانی نه‌چندان دور غیرممکن به نظر می‌رسیدند.
پروتزهای کنترل شونده با ذهن
پروتزهای مصنوعی مدرن در نوع خود از مهمترین و عجیب ترین اختراعات معاصر محسوب می‌شوند. تا همین دوران مدرن بسیاری از افراد قطع عضو ناگزیر بودند یا به طور کلی قید عضو از دست داده را بزنند یا به مدل‌های ابتدایی و به درد نخور اعضای مصنوعی، ساخته شده از چرم، چوب یا دیگر مواد ساده بسنده کنند.
تنها حالا و در سالیان اخیر است است که اندام‌های مصنوعی مشابه با اندام واقعی تولید شده‌اند که تا حدی حس لامسه دارند. با وجود این همچنان فاصله زیادی تا واقعی بودن در میان است چراکه بازسازی ارتباط عصبی موجود میان عضو زنده و مغز بین مغز و یک ماشین غیرممکن به نظر می‌رسد.
اما اخیرا برخی پروتزهای کنترل شونده با ذهن طراحی شده است که میتوانند از مهمترین اختراعات معاصر باشند. گرچه در حال حاضر این ایده در مراحل اولیه به سر می‌برد، اما چند نمونه پروتزهای کنترل‌شونده با ذهن توسط برخی دانشمندان سوئدی ساخته شده است که با اعصاب، ماهیچه‌ها و استخوان بیماران ارتباط برقرار می‌کند و به آن‌ها اجازه می‌دهد کنترل بیشتری روی انگشتان و مچ دست خود نسبت به قبل داشته باشند.
این نمونه‌های اولیه در حال حاضر توسط سه بیمار سوئدی در حال استفاده است و برخلاف عموم دیگر پروتزهای مشابه، نیازی به مراقبت یا نظارت‌های اضافی ندارد.
به گفته محققان این فناوری در سال‌های آتی می‌تواند برای بیمارانی خارج از سوئد نیز به کار بسته شود و در شرایطی که شباهتی به اندام واقعی ندارد اما دورنمایی از آینده پروتزها به ما می‌دهد.
نانو ربات‌ها
نانو ربات یا ربات‌های میکروسکوپی که توان انجام هر عملکردی را دارند، پیش از اینکه واقعا ساخته شوند، در اشکال و کاربردهای مختلفی در داستان‌ها و فیلم‌های علمی تخیلی ظاهر شدند.
با وجود حضور در داستان‌ها، ساختن چنین چیزی حداقل با این کاربرد تا همین اواخر در نظر دانشمندان غیرممکن به نظر می‌رسید، اما در مدت اخیر و با پیشرفت‌های علوم نظری و البته فناوری نانو، اولین نمونه نانو ربات‌های آینده ساخته شده‌اند.
همانطور که انتظار میرود در حال حاضر این نانو ربات‌ها استفاده بسیار کمی آن هم در رشته پزشکی دارند. گروهی از محققان دانشگاه کالیفرنیا هم نانو ربات‌هایی ساخته‌اند که میتوانند سموم و پاتوژن‌ها را شناسایی و از جریان خون پاک کنند. نوع دیگری از نانو ربات‌ها را گروهی از محققین دانشگاه نیو ساوث ولز توسعه داده‌اند که راهی برای ترمیم خود با DNA یافته و مرز میان اندام‌های زنده و ربات‌ها را از میان برداشته اند.
شنل نامرئی
احتمالا با به میان آمدن اسم شنل نامرئی همه ما به یاد مجموعه هری پاتر و یک تکه پارچه می‌افتیم که می‌تواند واقعا ما را نامرئی کند اما تا امروز با وجود مواد گوناگونی برای تحقق چنین ایده‌ای به کار بسته شده، هیچ یک موفق نبوده‌اند. چراکه همه آن‌ها یا متکی به ترفندهای ارزان نور بوده است یا آنقدر حجیم بوده‌اند که نمی‌توانستند استفاده واقعی داشته باشند.
تنها ماده‌ای که تا حدی به ایده نامرئی شدن نزدیک شده است، Quantum Stealth است که توسط یک شرکت کانادایی به نام Hyperstealth Biotechnology Corp برای هدف نامرئی شدن به کار بسته شده و توسعه یافته است. این راهکار ممکن است به مراتب موثرتر از ایده‌هایی باشد که صرفا مبتنی بر بازتاب نور هستند.
از ویدیوهای منتشر شده توسط شرکت Hyperstealth Biotechnology Corp نیز مشخص شده است که این ماده به طور موفقیت‌آمیزی در منحرف کردن نور از اطراف هر سوژه‌ای حتی وسایل نقلیه بزرگ موفق عمل می‌کند. البته همچنان اطلاع دقیقی درباره نحوه کارکرد این ماده به عنوان یکی از عجیب ترین اختراعات معاصر در دست نیست و به نظر علت آن هم مربوط به احتمال کاربردهای نظامی آن در آینده نزدیک است.
ذهن خوانی
اسکن مغز برای دسترسی به سیگنال‌های الکتریکی و عصبی یک چیز است و اطلاع دقیق ، ثبت و درک آنچه واقعا در ذهن افراد می‌گذرد یک چیز دیگر است. اسکن سیگنال‌های مغز در حال حاضر با دستگاه‌های موجود در بیمارستان‌ها و دیگر مراکز درمانی هم ممکن است.
اما درک و ثبت آنچه در ذهن می‌گذرد مانعی بود که به نظر نمی‌رسید هیچ‌گاه بتوان از آن عبور کرد، چراکه آگاهی چیزی بسیار بیشتر از امواج عصبی است که در مغز جریان دارند.
اما حالا به نظر راهکاری برای اینکار با طراحی برخی دستگاه‌های مدرن به میان آمده است، در نتیجه باید گفت توانایی خواندن مغز هم یکی از عجیب ترین اختراعات معاصر است. برخی دستگاه‌های جدید میتوانند با کمک هوش مصنوعی آهنگ یا شعری که در ذهن شما مرور می‌شود را شناسایی کند و با فراگیری ماشینی ارتباطات میان سیگنال‌های مغز، موسیقی را یاد می‌گیرند.
حتی با فناوری جدید می‌توان تصویری را که به آن فکر می‌کنید و در ذهن مجسم کرده‌اید را بازسازی کرد، البته دقت آن اندکی پایین‌تر از فرایند شناسایی موسیقی است، ولی این چیزی از عجیب و فوق‌العاده بودن فناوری جدید کم نمی‌کند.
اشیا چهار بعدی
احتمالا درباره فناوری چاپ سه بعدی چیزهایی شنیده‌اید که می‌توان با آن هرچیزی را به شرط داشتن مواد اولیه و طرح آن ساخت. این خود ایده‌ای انقلابی و یکی از عجیب ترین اختراعات معاصر است که در طیف گسترده‌ای از برنامه‌ها و پروژه‌ها به کار بسته شده است و شاید حتی روزی منجر به چاپ اندام زنده یا موجودات زنده شود.
در عوض اما فناوری چهار بعدی بر این مفهوم متکی است که می‌توان اشیایی را چاپ کرد که در شرایط مختلف و در زمان واقعی واکنش نشان دهند. در همین چند سال اخیر مواد ۴ بعدی زیادی تولید شده‌اند که بعضا مواد هوشمند نامیده می‌شوند.
برای مثال باید به پلاستیک‌های خود ترمیم‌شونده اشاره کرد که میتوانند فرسودگی یا پارگی را ترمیم کنند و اقلام پلاستیکی را در چرخه‌ای بی‌نهایت برای استفاده مجدد بازسازی کنند. مورد جالب دیگر پارچه‌هایی هستند که میتوانند آرایش مولکولی خود را به تناسب تغییرات آب و هوایی تغییر دهند.
هوش مصنوعی
هوش مصنوعی پدیده و مفهوم جدید نیست، این اصطلاح اولین بار در سال ۱۹۵۶ ابداع شد و به هر نوع ماشین یا الگوریتمی که بتواند از هوش انسانی تقلید کند اشاره دارد. آزمایش‌های اولیه هوش مصنوعی شامل ماشین‌های خودکار ابتدایی که تا حدی هوشمند بودند می‌شد، اما در آن زمان این فناوری به علت کمبود قدرت پردازش و دیگر محدودیت‌های محاسباتی که مانع از تاثیر واقعی هوش مصنوعی می‌شد، متوقف شد.
امروزه اما به لطف تکثیر واحدهای پیشرفته و قدرتمند پردازش گرافیکی و دیگر پیشرفت‌های تکنولوژیکی، یکی از مهمترین پیشرفت‌ها در حوزه هوش مصنوعی رخ داده است. شبکه‌های هوش مصنوعی نوین به عنوان نمونه‌ای از پیشرفت‌های مهم سالیان اخیر، دقیقا میتوانند ماند مغز انسان فکر و محاسبه کنند و توانایی یادگیری از اشتباهات را دارند.
هوش مصنوعی در موارد بسیاری از پزشکی، تحقیقات فضایی، تدارکات، بازاریابی و تقریبا هر حوزه‌ای که شامل تجزیه و تحلیل داده‌ها باشد، انقلابی ایجاد کرده است. البته کارکردهای هوش مصنوعی می‌تواند جنبه منفی هم داشته باشد، مانند استفاده از جنگ‌افزارهای جدید و مبتنی بر هوش مصنوعی در بسیاری از ارتش‌های مدرن دنیا.
