علی اوجی و سهیل دانش‌اشراقی در برنامه «هفت» چالش‌های «خائن کشی» را تشریح کردند.
علی اوجی تهیه کننده و سهیل دانش اشراقی طراح صحنه «خائن کشی» در ادامه مهمان محمدحسین لطیفی بودند.
علی اوجی درباره تهیه کنندگی «خائن کشی» توضیح داد: افتخار این را داشتم که در محضر آقای کیمیایی باشم و این پیشنهاد از طرف من بود. آقای کیمیایی چند سناریو به من دادند که من «خائن کشی» را انتخاب کردم که فکر می‌کنم کمی هم به من شک کردند! سختی‌های زیادی داشت اما برایم بسیار لذتبخش بود که در سی‌امین فیلم آقای کیمیایی به عنوان تهیه کننده حضور داشته باشم. سختی‌های این کار با حضور مسعود کیمیایی برایم آسان شد چراکه یکی از منضبط ترین کارگردان هایی است که در زندگی‌ام دیده‌ام.
معضل اصلی ک هدر شروع کار برخوردیم، سال ساخت فیلم یعنی ۱۳۳۰ بود چراکه در تهران دیگر هیچ فضایی را نداریم که به این سالها بخورد و آقای کیمیایی با بی میلی گفتند در دکور بسازیم! اما آقای کیمیایی به من اعتماد کردند و جلو رفتیم. اولین لوکیشنی که در آن کار کردیم، لوکیشن بانک ملی ایران بود که به آقای کیمیایی فتم دو لودر می گذاریم کنار دکور؛ اگر خوشتان نیامد خرابش می‌کنیم! البته با اعتماد به سهیل دانش اشراقی، تمام سکانس‌های فیلم را داخل دکور گرفتیم. از چالش‌های بزرگ ما، نورپردازی دکورها، صحنه و دکورها بود.
در کل کار کردن با یکی از نام‌آورترین، جریان‌ساز ترین و مهمترین کارگردان‌های سینمای ایران کار کنیم، تحربیاتی به ما اضافه کردند که تا به حال در سالها تهیه کنندگی‌ام آنها را ندیده بودم. کار کردن با آقای کیمیایی بسیار لذتبخش بود؛ سینمای محض است و یک کارگردان سینمایی واقعی است و هر نظری درباره فیلم کیمیایی داشته باشید، باز نمی توانید بگویید سینما نیست.
سعی کردم عواملی را برای کار آقای کیمیایی انتخاب کنم که اولین بارشان بود با او همکاری می‌کردند. در واقع سعی کردم این عوامل انگیزه کارکردن با اسم بزرگ مسعود کیمیایی داشته باشند که همه خودشان را برای این فیلم خرج کنند. آقای کیمیایی خیلی ارزشش را دارد که بهترین کارها را انجام دهید. روز سوم فیلمبرداری در شهرک غزالی بود که آقای کیمیایی از انتخاب های من راضی بود.
سهیل دانش اشراقی طراح صحنه «خائن کشی» نیز گفت: با علی اوجی یک کار با هم کرده بودیم اما رفاقتی با هم نداشتیم؛ اما تهیه‌کننده‌ای است که تنش ها را می خواباند و همه چیز را نمی‌گوید و همیشه در دسترس است. کارگردان‌های بزرگ هم بالاخره به سختی اعتماد می‌کنند ولی آقای اوجی پشت همه ما بود. من دست به قلم هستم و هر چه که آقای کیمیایی می‌گفت، به صورت استوری برد نقاشی می‌کردم و آقای کیمیایی هم خیلی خوشش آمد.
اوجی گفت: یک مورد خیلی عجیب در مورد سهیل بگویم؛ معمولاً چیزی که در صحنه از آب در می‌آید نزدیک به ۹۰ درصد است اما در مورد استوری بردهای سهیل باید بگویم که ۱۰۰ درصد چیزی بود که می‌کشید و این واقعا جای خوشحالی داشت
