خراسان/ مردی ۴۳ ساله هستم. همسر اولم را طلاق دادم. دختری ۱۲ساله دارم که با ما زندگی می کند. سه سال است که ازدواج کرده ام. سن همسرم ۴۰ سال است؛ متاسفانه رفتار خوبی ندارد؛ مثلا به دخترم گفته است درس چیست؟ این هایی که درس خواندند به کجا رسیدند؟ یا وقتی دخترم برای معلمش گل برده، همسرم به شدت دخترم را به خاطر این کار تحقیر کرده است. دخترم دست به هر کاری می زند، مسخره اش می کند و همه جا از مادرش بدگویی می کند.
پاسخ
والدین ناتنی به عنوان غریبه وارد خانواده می شوند و اغلب خیلی سریع نقش خود را ایفا می کنند. البته تلاش نامادری صرف نظر از این که چقدر سعی کند رابطه صمیمانه والد- فرزند را برقرار کند، در کوتاه مدت احتمالاً محکوم به شکست است. ولی می فرمایید که سه سال است ازدواج کرده اید؛ با این حال بعد از این مدت هم غیرطبیعی نیست، چون عموماً چند سال طول می کشد خانواده های آمیخته، ارتباط و آسایش خانواده های تنی متلاشی نشده را به وجود آورند.
توصیه من این است که شما و همسرتان ابتدا با راهنمایی یک روان شناس درباره سبک های مناسب فرزندپروری آموزش ببینید تا اشکالات احتمالی هر دوی شما در زمینه فرزندپروری اصلاح شود و همسو باشید، زیرا در غیر این صورت به مشکل جدی خواهید خورد و متاسفانه طلاق دوباره به عنوان یک راه حل، بعید نیست. از طرفی فرزند شما در سنین نوجوانی است و مقداری ناسازگار شدن از سوی او می تواند رخ دهد که با مداخله شما می تواند تعدیل شود. رفتارهایی که ذکر کردید مصداق آزار و پرخاشگری است، باید بدانیم چرا این رفتارها از همسرتان سر می زند؟ دلایل مختلفی ممکن است داشته باشد و حتی به کیفیت رابطه شما با همسرتان هم مربوط است. لذا همسر شما باید تحت نظر یک روان شناس اگر مشکلی مثل افسردگی یا هر مشکل اعصاب و روان دیگری دارد بررسی شود. اگر مشکل مطرح بود که باید جداگانه درمان شود و اگر مشکلی نبود یا خفیف بود باید چند جلسه هر سه به مشاور خانواده مراجعه کنید. در پایان می خواهم عرض کنم که ارتباط، جاده ای دو طرفه است، لذا باید بتوانید از همسرتان همچون دخترتان به مقدار کافی دفاع کنید و با برخورد منطقی و کارشناسانه مشکل پیش آمده را به یک مسئله قابل درمان تبدیل کنید.
