گزیده‌ای از نقد‌های فیلم صبحانه با زرافه‌ها را می خوانیم:
جوان آنلاین
صحت در «صبحانه با زرافه‌ها» همچون فیلم قبلی‌اش سراغِ همان مضامین مورد علاقه‌اش رفته و این بار با طنازی بیشتری با مفاهیمی مثل مرگ، دوستی و بخشش شوخی کرده است. در فیلم‌های صحت درآمیختگی نزدیکی میان شوخی و جدی وجود دارد و او با ظرافت زیادی، با جدی‌ترین مسائل زندگی شوخی می‌کند و در عین حال که می‌خنداند، تلنگر‌های محکمی به مخاطبش می‌زند.
فیلم درباره لحظاتی مهم و طلایی در زندگی صحبت می‌کند که می‌تواند دنیایِ هر کسی را زیر و رو کند/ احمد محمدتبریزی
خبرگزاری ایرنا
جهان فیلم‌سازی سروش صحت مختص به خود است و انگار هر زایش و خلقی که در آثارش صورت می‌گیرد بر آیندی از یک تفکر و جهان بینی مستمر است که هربار با چینش میزانسن‌های عجیب و ایده فلسفی با زبان ساده و روان روایت می‌شود و مخاطب به طرز عجیبی جادوی این فضاسازی‌ها به لحاظ سینمایی می شود و با آن ارتباط می گیرد. این نوع روایت از نخستین فیلم صحت جهان با من با رقص آغاز می شود و با سریال مگه تموم عمر، چندتا بهاره؟ اوج می گیرد و این بار در تازه ترین فیلمش صبحانه با زرافه ها به تکامل می رسد.
صحت با تکیه بر همین صاحب سبک بودن که امضای خودش را دارد با یک فیلم‌نامه درست و بهره گیری از موقعیت ها منطبق بر جهان دیوانه وار قصه اش از مخاطب خنده می گیرد و او را به وجد می آورد که تا انتها همراه شخصیت ها شود./سام بهشتی
روزنامه فرهیختگان
صبحانه با زرافه‌ها مخلوطی از کمدی موقعیت و طنز کلامی است. در این میزانسن هرآنچه هست و نیست هجو شده و به سخره گرفته می‌شود. فیلمساز یک دنیای عاری از معنا را به‌همراه مختصاتش ترسیم می‌کند که در سینمای ایران نمونه‌های مشابه اندکی دارد.
پژمان جمشیدی، بیژن بنفشه‌خواه، هادی حجازی‌فر، هوتن شکیبا و حتی بهرام رادان در بهترین حالت خود مختصات نقش را دریافته‌اند و آن را به جزئی از کاراکتر خود بدل کرده‌اند. موسیقی متن و ترانه‌های انتخابی موجود در فیلم هم در پدید آمدن لحنی که فیلمساز می‌خواسته به آن دست پیدا کند موفق عمل کرده‌اند. همه‌چیز در این میان اندازه و درست پیش می‌رود و هیچ عنصری در این بین وجود ندارد که ساز خود را بنوازد. مخاطب در هنگام تماشای فیلم می‌تواند احساس کند با فیلمی تماما یک‌دست طرف است./ ایمان عظیمی
