بازی زنده‌یاد خسرو شکیبایی در سکانسی زیبا از فیلم «هامون»؛
انسان از آن چیزی که بسیار دوست می‌دارد، خود را جدا می‌سازد.
در اوج خواستن نمی‌خواهد
در اوج تمنا نمی‌خواهد.
دوست می‌دارد اما در عین حال می‌خواهد که متنفر باشد.
امیدوار است اما امیدوار است، امیدوار نباشد.
همواره به‌یاد می‌آورد اما می‌خواهد که فراموش کند…