فرض کنید که یکی از فضانوردانی هستید که به سیاره مریخ رسیده‌اید. اولین نیازهای زیستی که باید برطرف کنید، نوشیدن آب، خوردن غذا، محلی برای زندگی و از همه مهم‌تر تنفس اکسیژن است. اکسیژن در هوایی است که روی زمین تنفس می‌کنیم و بیشتر آن را گیاهان و میکروب‌ها برای ما تولید می‌کنند. با این حال، در کنار اکسیژن عناصر دیگری نیز وجود دارند.
بیشتر اتمسفر یعنی حدود ۷۸ درصد آن را گاز نیتروژن تشکیل می‌دهد و فقط ۲۱ درصد از هوایی که تنفس می‌کنیم، اکسیژن دارد. با این حال، بدن ما از نظر زیستی طوری طراحی شده تا از تمام عناصر داخل اتمسفر فقط اکسیژن را مصرف کند.
سیاره مریخ اتمسفری بسیار رقیق، تقریبا یک درصد اتمسفر زمین دارد. به عبارتی به ازای هر ۹۹ مولکول هوا در زمین، یک مولکول هوا در مریخ وجود دارد. البته بخشی از این تفاوت به خاطر اندازه کوچکتر مریخ نسبت به زمین است. در واقع اندازه مریخ تقریبا نصف زمین است. در کنار آن، گرانش مریخ به اندازه‌ای کافی نیست که بتواند اتمسفری در اطراف خود نگه دارد.
یکی از گازهایی که به شدت برای انسان خطرناک است، گاز کربن دی‌اکسید است. خوشبختانه این گاز فقط یک درصد اتمسفر زمین را تشکیل می‌دهد، اما در مریخ ۹۶ درصد اتمسفر را کربن دی‌اکسید شامل می‌شود.
در کنار آن، جو مریخ تقریبا هیچ اکسیژنی ندارد و فقط یک دهم درصد از هوای این سیاره گاز اکسیژن است. چنین مقداری حتی برای لحظه‌ای دوام آوردن روی این سیاره کافی نیست، حتی فرصت چشم برهم زدن هم نخواهید داشت. بنابراین پیشنهاد می‌کنیم برای سفر به مریخ حتما از لباس فضانوردی و کپسول اکسیژن استفاده کنید. البته در کنار خفگی اتفاقات بدتر دیگری هم می‌افتد. طبق قوانین ترمودینامیک، به دلیل فشار بسیار کم اتمسفر مریخ، خون در داخل بدنتان می‌جوشد و تمام بدن به مرور باد می‌کند.
