«پوست شیر» را می‌توان جذاب‌ترین سریال جنایی کشورمان دانست؛ سریالی که مخاطبان زیادی جذب کرد و آن‌قدر محبوب بود که فرضیه‌های زیادی پیرامون نوع پایان‌بندی آن شکل گرفت. قسمت پایانی هم با هیجانی خاص، سکانس غمگین نهایی و قطعی شدن قاتل و رباینده ساحل به پایان رسید. در کنار نقاط قوت بی‌شماری که این سریال دوست‌داشتنی و موفق داشت مثل داستانی متفاوت‌تر از آن‌چه در آثار داخلی دیده‌ایم، کارگردانی قدرتمند، شخصیت‌پردازی خوب و اجرای چشم‌نواز بازیگران، اما قسمت پایانی با نقدهایی هم از سوی مخاطبان و کاربران مواجه بود که مروری کوتاه بر آن‌ها داریم.
۱) افت در فصل سوم/ یکی از نکاتی که مخاطبان مطرح کردند این بود که اگر قرار بود منصور قاتل قطعی باشد چرا سریال پس از دستگیری او چند قسمت طول کشید و مدام آدرس غلط به مخاطب داد. می‌شد مدارک لازم درباره منصور همان قسمت پیدا شود و تمام.
۲) چرا قاتل یکهو وارد داستان شد/ بیشتر مخاطبان ترجیح می‌دهند قاتل یک سریال جنایی شخصیتی از داخل کسانی باشد که در مسیر داستان دیده شده و زنده کردن یک مرده و قاتل شدنش به مذاق برخی از آن‌ها خوش نیامد. برای همین تا قسمت یکی مانده به پایان معتقد بودند منصور ممکن است نفر اصلی ماجرا نباشد.
۳) تاکید روی شخصیت‌های فرعی/ به‌طور مثال ما سکانس‌های زیادی درباره کار کردن مژگان در خانه فردی به نام فاطمی دیدیم که تا آخر سریال کارکرد آن‌ها معلوم نشد. نمونه این مثال درباره چند شخصیت دیگر هم وجود داشت که هیچ کارکردی جز آدرس غلط دادن به مخاطب نداشت.
۴) انتقام راحت نعیم/ این‌که نعیم در قسمت آخر به سرعت رضایت گرفت و پیش‌بینی‌اش بابت این‌که به همان زندانی که منصور هم همان‌جاست خواهد رفت درست از کار درآمد برای سریالی مثل پوست شیر که حساب شده و با طمانینه عمل می‌کرد جالب نبود. بدتر این‌که نعیم نه تنها به همان زندان رفت، بلکه در زندانی که طبیعتاً باید گوشه و کنارش پر از مدار بسته باشد راحت در زندان با منصور تنها شد و یک دیالوگ طولانی برقرار کردند.
به‌رغم این انتقادات باز هم نباید فراموش کرد که «پوست شیر» یک تجربه موفق و جذاب در شبکه نمایش خانگی بود که به سختی می‌توان در این ژانر بهتر از آن را در بین تولیدات داخلی پیدا کرد. نظر شما چیست؟
