حتماً تجربه داشتید که یک بستنی یا کیک را از روی تیپ و قیافه بستهاش انتخاب کنید و بعد که بازش کردید با چیزی مواجه شوید که شباهتی به تصویر روی بسته نداشته. یا شاید پیش آمده باشد که از روی منوی یک کافه سفارشی داده باشید و چیزی که تحویل گرفتید فاصله زیادی با تصورتان داشته باشد. تماشای سریال علیرضا امینی که فیلمنامهاش توسط چهره توانمندی چون نغمه ثمینی نوشته شده و بازیگران شناخته شدهای هم دارد چیزی شبیه همان تجربهها است. مثل وقتی که قهوه ترک سفارش میدهید و یک نسکافه ساده ساشهای میگیرید.
چهار قسمت برای قضاوت کافی نیست اما…
تا امروز چهار قسمت از سریال علیرضا امینی کارگردان قدیمی و با سابقه سینمای کشور پخش شده. نغمه ثمینی که فیلمنامه سریال محبوب «شهرزاد» را نوشته بود فیلمنامهنویس این سریال است و بازیگرانی مثل حامد بهداد، شاهرخ فروتنیان، امیر جعفری و بهارهکیانافشار و در کنار چهرههای جوانی چون مجتبی پیرزاده و سارا رسولزاده در سریال حضور دارند. با این عقبه انتظار این است که سریال جذابی ببینیم. اما سریال تا اینجا چیزی شبیه آثار عبرتآموز دهه شصت و هفتاد بود. با داستانی قابل پیشبینی و آدمهای خوب و بدی که تیپیکال و ضایع هستند بدون ابعاد عمیق رفتاری. هرچند چهار قسمت برای قضاوت درباره کیفیت کل اثر کافی نیست اما برای اینکه مخاطب از ادامه تماشای سریال دلزده شود بهاندازه است.
پرستاری که مهاجرت میکند
سریال داستان دختری بهنام ترانه است که شغلش پرستاری است اما با دوستانش یک گروه موسیقی دارند. او از فضای مجازی دلباخته مردی در آلمان میشود و بعد از اینکه در محل کارش با چالش مواجه میشود تصمیم میگیرد برای دیدن آن مرد به استانبول برود اما بهصورت غیرقانونی. چند قسمت اول صرف این میشود که ببینیم او چگونه و چرا از کشور خارج میشود. اما سریال بسیار سهلانگارانه با سوژه مواجه میشود. بدون کمی عمق، بدون ظرافت و بدون پرداخت تازه. سریالهای تلویزیونی خاطرتان هست که در آن فردی به امید ساختن یک دنیای بهتر خیال سفر و مهاجرت دارد اما بعد از اتفاقاتی میفهمد که کاش به حرف بزرگتر گوش میداد و در کشور میماند؟ قهوه ترک برخلاف سرو شکل لوکسش در پوسترها و… تا این لحظه همان ایده کهنه و نخنما را جلو برده و اساساً سریالی نیست که درامش مخاطب را درگیر کند چون حرف روز نیست. با اینحال باید به انتظار نشست تا ببینیم در ادامه روند این سریال بهتر خواهد شد یا نه؟ فقط ای کاش لااقل این سریال در همان روزی پخش نمیشد که سریال محبوب «پوست شیر» پخش شد.