سینمای ایران نیز با وجود آنکه فاقد درام‌های دادگاهی به معنای مرسوم آن است، اما تعدادی از فیلم‌های مطرح ایرانی، سکانسهای مهم و تاثیرگذاری را به تصویر کشیده‌اند که در دادگاه می‌گذرد. چند نمونه از این سکانس‌ها را در دو بخش باهم مرور می‌کنیم.
جاندار (حسین امیری دوماری، پدرام پورامیری)
جاندار از آن دست داستان‌های کش و قوس‌داری است با شخصیت‌های اصلی و فرعی فراوان. موضوع فیلم قتلی است که در شب عروسی رخ می‌دهد و شرط بخشیده شدن قاتل و رهایی او از اعدام، خود قتلی دیگر را سبب می‌شود. اگرچه صحنه‌های دادگاه در این فیلم به نسبت محدود است اما تاثیر بسیاری در جریان فیلم و پیشبرد قصه دارند.
هیس دخترها فریاد نمی‌زنند (پوران درخشنده)
یکی از تکان‌دهنده‌ترین صحنه‌های دادگاهی را در سینمای ایران در این فیلم شاهد هستیم. پوران درخشنده در این فیلم به سراغ موضوعی کمتر پرداخته شده در سینمای ایران رفته است، آزار جنسی کودکان. داستان فیلم در مورد زنی است که برای رهایی کودکی از دستان مردی متجاوز، دست به قتل او زده است و بیدادگاهی که به علت سکوت شاهدان از ترس آبرو، رای به قصاص زن می‌دهد.
خشم و هیاهو(هومن سیدی)
داستان فیلم خشم و هیاهو با اقتباس از زندگی ناصر محمدخانی، ستاره‌ی دور تیم پرسپولیس نوشته شده است. داستان فیلم درباره‌ی دادگاهی است که در پی قتل همسر خواننده‌ی مشهور،خسرو پارسا، برگزار می‌شود. گمانه‌ها بر آن است که قتل به دست خسرو یا همسر دوم او، حنا صورت گرفته است. پلیس به پارسا مشکوک است اما دردادگاه اتفاقات به شکل دیگری پیش می‌رود.
من مادر هستم (فریدون جیرانی)
موضوعی که فریدون جیرانی به سراغ آن در این فیلم رفته است یکی از موضوعات جنجالی و بحث برانگیز است، که حواشی بسیاری را هم در پی داشت و فیلم را تا مرز لغو مجوز پیش برد. موضوع فیلم در مورد تجاوز و سپس کشته شدن متجاوز توسط دختری است که مورد تجاوز قرار گرفته است. همسر مقتول تقاضای قصاص دارد و دادگاهی است که بدین منظور تشکیل می‌شود. پدرقاتل که وکیل اوست در پی اثبات بی‌گناهی او در دادگاه است.
دادگاه کدام فیلم از نظر شما تاثیرگذارتر بوده است؟
