چند روزی است برنامه استعدادیابی «آوای جادویی» در زمینه خوانندگی در شبکه نمایش خانگی پخش شده. برنامه‌ای که از سال ۹۹ پیش تولید آن شروع شده و انتظار برای تماشای آن طولانی شد. در این برنامه محمد اصفهانی، رضا یزدانی، رضا صادقی و محمد معتمدی داور هستند و علی اوجی مجری. طی این برنامه استعدادهای خوانندگی اجرا می‌کنند و در صورت پذیرفته شدن باید گروه یکی از داوران را برای آموزش بیشتر انتخاب کنند. برنامه همان سبک و سیاق معمول تلنت‌شوهای خارجی را دارد. پیش از این هم شاهد چنین برنامه‌هایی بودیم که در ادامه به‌صورت گذرا، نقاط ضعف و قوت مهم‌ترین برنامه‌های این زمینه را بررسی می‌کنیم.
شب کوک/ پرحاشیه
«شب‌کوک» با اجرای باربد بابایی یکی از اولین برنامه‌ها در این زمینه بود که از شبکه نسیم پخش می‌شد. داوران برنامه هنرمندان خوبی بودند که البته چهره‌های شاخصی در مارکت موزیک کشور محسوب نمی‌شدند. فریدون آسرایی سال‌ها از اوج دور بود، کار پوریا حیدری هم که اساساً خواندن نبود. اما حاشیه اصلی برنامه ادعاهای نفرات برتر از جمله علی پورصائب بود که مدعی شدند جوایزی که وعده داده شده بود را نگرفتند. از این برنامه چهره شاخصی به دنیای موسیقی ارائه نشد.
عصر جدید/ موسیقی در حاشیه
«عصر جدید» برنامه تخصصی استعدادیابی موسیقی نبود اما در کنار تمام زمینه‌ها موسیقی هم وجود داشت. داوران برنامه هم جز یک نفر تخصصی در زمینه موسیقی نداشتند، اما این برنامه زمینه دیده شدن افراد را فراهم می‌کرد.
بندبازی/ تخصصی در زمینه کارگروهی
«بند بازی» با اجرای امید حاجیلی و داوری عصار، مهراوه شریفی‌نیا، امید نعمتی و بهروز صفاریان، برنامه تخصصی در زمینه بندهای موزیک بود که در اوج کرونا ضبط شد. هرچند برنامه در آن حدی که حقش بود دیده نشد اما ایده تازه‌ای داشت، روندش جالب بود و در نهایت توانست با اصطلاحات تخصصی و … مخاطب عمومی را با موسیقی بیشتر آشنا کند.
آوای جادویی/ هنوز برای قضاوت زود است
از شب کوک تا به‌حال به اشکال مختلف برنامه‌های استعدادیابی جمع‌وجوری در زمینه موسیقی تولید شده که چندان دیده نشدند. اما «آوای جادویی» با داوران مطرح و نزدیک شدن به الگوی جهانی این برنامه‌ها نشان داد حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. عوامل برنامه مرحله راستی آزمایی و انتخابی اولیه را حذف کردند تا از لحظه شروع مسابقات در جریان برنامه قرار بگیریم. ریتم برنامه خوب است و شوخی‌های بین داوران و کُری آن‌ها برای جذب هنرجوها باعث شده برنامه خشک نباشد. اما برای قضاوت درباره برآیند برنامه خیلی زود است. به‌خصوص این‌که چند نقطه ضعف هم دارد، به‌طور مثال مجری و گزارشگر در برنامه به‌طور مشخص اضافه و بدون کاربرد هستند. دکور برنامه دلگیر است، لوگوی طراحی شده اجرای بسیار ضعیفی دارد و ترکیب داوران هم فقط خواننده دارد درحالی‌که در برنامه‌های خارجی لااقل یک تهیه کننده یا تنظیم‌کننده به کار اضافه می‌شد تا از زاویه دیگری اجراها را داوری کند.
به نظر شما کدام برنامه بهتر بود؟
