هر عملی که انسان را به خدای او نزدیک بکند، قربانی اوست. و اینکه در روز دهم عده ای در سرزمین منا یا غیر منا گوسفند قربانی می کنند، برای آن است که عامل تقرّب به (الله) است؛ و گرنه نماز قربانی است، روزه قربانی است، حج قربانی است، درس‌های صحیح قربانی است، تعلیم و تعلّم صحیح قربانی است، خدمت به مردم قربانی است اگر صحیح باشد و برای رضای خدا باشد. هر عملی که انسان را به خدای خود نزدیک می کند، باعث #تقرب اوست را ( قربانی ) می گویند.
درباره (( نماز )) وارد شده است که: (الصّلاه قربان کلّ تقی) ، نماز قربانی هر انسان باتقواست. درباره زکات هم همین طور است که (( الزکاه )) هم (قربان کلّ تقی). انسان با اعمال واجب و مستحب، با این قربانی ها به خدا نزدیک می شود. وقتی به خدا نزدیک شد، محبوب خدا می شود. وقتی محبوب خدا شد، (حتّی احبّه فاذا احببته کنت سمعه الّذی یسمع به و بصره الّذی یبصر بها و لسانه الّذی ینطق به و یده الّتی یبطش بها). ذات اقدس اله نه در مقام ذات، یک؛ نه در مقام صفات ذات، دو؛ اینها منطقه ممنوعه است. در مقام فعل و در مقام فیض خاص می فرماید: من در مقام فعل نه در مقام ذات و نه مقام صفات ذات که عین ذات است؛ زبان گویای این شخص می شوم. این شخص که حرف می زند، به لسان الله سخن می گوید. من چشم او می شوم، او که می بیند به بصر الهی می بیند. من قلب او می شوم، من دست او می شوم، من پای او می شوم!
