کانال تلگرامی جنایات غرب نوشت: قتل‌عام ویریامو در موزامبیک، نمونه‌ای از خشونت سازمان‌یافته گسترده علیه بومیان آفریقا، توسط استعمارگران پرتغالی است.
بر اساس اسناد موجود، صبح روز شانزدهم دسامبر ۱۹۷۲، دستور قتل‌عام پنج دهکده در ویریامو، به نیروهای مسلح پرتغالی ابلاغ شد. سپس، اطراف منطقه بمباران شد تا عملیات راحت‌تر انجام شود. در این جنایت، حدود ۳۸۵ نفر از بومیان به قتل رسیدند. این تعداد، به جز قربانیان شکنجه‌های پلیس و سه روز تعقیب و گریزی است که به دنبال این قتل‌عام اتفاق افتاد.
پایگاه تحقیقاتی دانشگاه آکسفورد به نقل از کتاب “تاریخ شفاهی، کشتار ویرموریا” می‌نویسد:
در سال ۱۹۷۲، دولت استعمارگر پرتغال تعداد زیادی از واحدهای ارتش خود را در موزامبیک برای عملیات‌هایی موسوم به پاکسازی مستقر کرد که دست به قتل‌عام مردم زنند.
در ۱۶ دسامبر ۱۹۷۲، گروهان ششم کماندوها، همه ساکنان روستای «ویریامو» از جمله مرد، زن، کودک و نوزاد را در ناحیه «تته» قتل عام کرد.در این عملیات بین ۱۵۰ (طبق گزارش صلیب سرخ ) تا ۳۰۰ غیر نظامی (بر اساس شهادت سربازان) کشته شدند. روستاییان تنها به اتهام واهی پناه دادن به چریک‌های ضداستعمار کشته شدند.
این اقدام که “عملیات Marosca” نام داشت، توسط مامور “چیکو کاچاوی” طراحی شد. این مأمور به سربازان گفته بود “فرمان این است که همه‌ی آنها (زن،کودک و حتی نوزاد) را بکشید”.
بنا بر تمام گزارشات ثبت شده همه قربانیان غیرنظامی بودند.
این تنها یکی از ده ها عملیات پاکسازی در مستعمرات آفریقایی پرتغال بود.
اگر تلاش تعدادی از خبرنگاران نبود، این جنایت برای همیشه در تاریخ دفن می‌شد. اما پس از تلاش‌های چندین ماهه تعدادی از خبرنگاران و شجاعت یکی از بازماندگان قتل‌عام در نقل رویداد، بالاخره در تاریخ دهم جولای ۱۹۷۳، در نشریه‌ی تایمز به اطلاع عموم رسید. در تاریخ بیست و دو نوامبر سال بعد نیز، سازمان ملل، پس از جمع‌آوری مستندات، گزارش آن را منتشر کرد.
