صلیب سرخ، عنوان سازمانی بینالمللی است که برای تسکین آلام بشری و حفظ و پیشرفت بهداشت عمومی، بر طبق موافقتنامه ژنو در سال ۱۸۶۴م و خاصه در نتیجه مساعی شخصی به نام ژان هانری دونان سوئیسی، تشکیل یافت.
او در سال ۱۸۶۲م پیشنهاد کرد که خدمت به رنجوران و زخمیهای نظامی، فعالیتی بیطرف محسوب شود. این پیشنهاد با استقبال انجمنهای امور خیریه مواجه شد و موافقتنامه کنفرانس بین المللی ژنو در سال ۱۸۶۴م برای بهبود وضع مجروحان نظامی تدوین گردید.
از آن پس جمعیتهای ملی صلیب سرخ به وجود آمده و گسترش پیدا کرد. همچنین به پاس تلاش هانری دونان، روز هشتم مه، سالروز تولد وی به عنوان روز جهانی صلیب سرخ تعیین شد. در سال ۱۹۶۳م، در ۸۸ کشور جهان، جمعیتهای ملی صلیب سرخ به وجود آمد که در مقاطع گوناگون با هدف کمک متقابل و همکاری و توسعه فعالیتهای مربوطه، به ویژه در زمان صلح فعالیت میکرد.
فعالیت صلیب سرخ بینالمللی جهانی پس از پایان جنگ جهانی دوم توسعه فراوانی یافت. همچنین در کشورهای اسلامی به جای صلیب سرخ، هلال احمر به عنوان نماد این سازمان به کار گرفته شد. در ایران، جمعیت شیر و خورشید سرخ فعالیت داشت که پس از پیروزی انقلاب اسلامی، ایران نیز علامت هلال احمر را برای این فعالیت پذیرفت. مطابق آخرین آمار، ۱۲۶ جمعیت صلیب سرخ و هلال احمر با بیش از ۲۵۰ میلیون نفر عضو در سطح جهان فعالیت دارند.
